Rozdział 2 - Ryczałt tabelaryczny. - Pobór w formie ryczałtu podatków obrotowego i dochodowego od drobnych rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.7.36

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1957 r.

Rozdział  II.

Ryczałt tabelaryczny.

§ 10. Rzemieślnicy, którzy odpowiadają warunkom wymienionym w § 1, a ponadto:

a) prowadzą zakłady rzemieślnicze na terenie gromad oraz w osiedlach i miastach do 10.000 mieszkańców, a jeśli chodzi o województwa: białostockie, koszalińskie, olsztyńskie, szczecińskie, wrocławskie i zielonogórskie oraz powiaty: elbląski, kwidzyński, lęborski, malborski i sztumski województwa gdańskiego, brzeski i namysłowski województwa opolskiego i pilski województwa poznańskiego - w osiedlach i miastach do 25.000 mieszkańców,

b) osiągnęli w roku poprzedzającym rok podatkowy obrót nie przekraczający kwoty 60.000 zł w stosunku rocznym, a w roku podatkowym faktyczny obrót nie przekraczający 60.000 zł, jeżeli zaś chodzi o osoby wykonujące wyłącznie lub w przeważającej części świadczenia rzeczy w rzemiosłach: bednarstwie, blacharstwie, kołodziejstwie, kotlarstwie, kowalstwie, rymarstwie, wiertnictwie studzien i zduństwie - obrót nie przekraczający 90.000 zł - opłacają zryczałtowany podatek w stałych miesięcznych kwotach w wysokości i w przypadkach określonych w tabeli stanowiącej załącznik do niniejszego rozporządzenia.

§  11.

1. Liczbę mieszkańców i charakter miejscowości przyjmuje się według stanu z dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy. Za mieszkańców uważa się nie tylko osoby zameldowane na pobyt stały, lecz również i osoby zameldowane na pobyt czasowy.

2. W przypadkach gdy zakład rzemieślniczy i miejsce zamieszkania podatnika znajdują się w różnych miejscowościach, zryczałtowany podatek pobiera się w wysokości właściwej dla miejscowości, w której znajduje się zakład rzemieślniczy.

§  12.

1. Miesięczne stałe kwoty ryczałtu, o których mowa w tabeli stanowiącej załącznik do § 10, obniża się:

1) o 20% dla osób prowadzących zakłady rzemieślnicze na terenie:

a) województw: koszalińskiego, olsztyńskiego, szczecińskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego,

b) powiatów: ełckiego, gołdapskiego i oleckiego województwa białostockiego,

c) powiatów: elbląskiego, kwidzyńskiego, lęborskiego, malborskiego i sztumskiego województwa gdańskiego,

d) powiatów brzeskiego i namysłowskiego województwa opolskiego,

e) powiatu pilskiego województwa poznańskiego,

2) o 20% dla osób, które ukończyły do dnia 1 stycznia roku podatkowego 60 lat życia, oraz dla inwalidów, którzy utracili ponad 45% zdolności zarobkowania,

3) o 40%, gdy zachodzą łącznie okoliczności określone w pkt 1 i 2.

2. Ulga w postaci obniżki kwoty ryczałtu o 20% dla inwalidów, którzy utracili ponad 45% zdolności zarobkowania, ma zastosowanie także do podatników, którzy udowodnią zaświadczeniem lekarskim wydziału zdrowia prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej utratę zdolności zarobkowania ponad 45%.

3. Kwoty zryczałtowanego podatku określone w tabeli stanowiącej załącznik do § 10, bądź też w przypadkach powstania okoliczności uzasadniających zastosowanie zniżek przewidzianych w ust. 1 po zastosowaniu tych zniżek podwyższa się:

1) o 15% w przypadku osiągania przez podatnika dochodów z posiadanego lub dzierżawionego gospodarstwa rolnego,

2) o 5% w przypadku posiadania nieruchomości budynkowej nie związanej z gospodarstwem rolnym lub gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości,

3) o 20%, gdy zachodzą łącznie okoliczności określone w pkt 1 i 2.

4. Podwyżkę kwot ryczałtu stosuje się również w przypadku osiągania przez członków rodziny podatnika, których dochody w myśl przepisów o podatku dochodowym podlegają łącznemu opodatkowaniu z dochodem podatnika, dochodów z gospodarstwa rolnego oraz w razie posiadania nieruchomości budynkowej lub gruntu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

§  13.

1. Zmiana w ciągu roku podatkowego stałych kwot zryczałtowanego podatku określonych w tabeli stanowiącej załącznik do § 10 następuje:

1) w razie powstania okoliczności uzasadniających opłacanie podatku w wyższej kwocie ryczałtu (przeniesienie miejsca wykonywania rzemiosła do miejscowości, w której obowiązują wyższe kwoty, zatrudnienie członka rodziny bądź pracownika najemnego); w tym przypadku na podatniku ciąży obowiązek zawiadomienia o tym właściwego organu finansowego i opłacania wyższej kwoty zryczałtowanego podatku poczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaszły wymienione okoliczności,

2) w razie przeniesienia miejsca wykonywania rzemiosła do miejscowości, w której obowiązują niższe kwoty zryczałtowanego podatku, podatnik po dokonaniu przez właściwy organ finansowy odpowiedniej wzmianki na jego karcie rejestracyjnej obowiązany jest od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zmiana została zgłoszona organowi finansowemu, opłacać zryczałtowany podatek według kwoty właściwej dla nowego miejsca wykonywania rzemiosła.

2. W razie zmniejszenia stanu zatrudnienia w ciągu roku zmiana wysokości zryczałtowanego podatku na kwotę niższą może nastąpić tylko raz jeden, jeżeli uzasadniające tę zmianę okoliczności nastąpiły w pierwszym półroczu roku podatkowego; w tym przypadku prawo opłacania zryczałtowanego podatku w kwocie niższej przysługuje podatnikowi poczynając od miesiąca lipca, pod warunkiem zawiadomienia właściwego organu finansowego w terminie tygodniowym po powstaniu wspomnianej okoliczności i jej udowodnieniu.

§ 14. Podatnik opłacający ryczałt tabelaryczny, który w ciągu roku podatkowego utraci warunki korzystania z tej formy ryczałtu, może opłacać ryczałt indywidualny, jeżeli w terminie 7 dni zawiadomi o tym organ finansowy i zachowa warunki określone w § 1. W tym przypadku organ finansowy ustala ryczałt indywidualny za okres od miesiąca następnego po złożeniu zawiadomienia.