Art. 15. - Pobór nadzwyczajnej daniny państwowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.1.1

Akt utracił moc
Wersja od: 16 maja 1922 r.
Art.  15.

Po dokonaniu obliczenia daniny na zasadzie art. 14 władze (urzędy), wymienione w art. 13, przesyłają niezwłocznie właściwym urzędom gminnym (wiejskim i miejskim) księgi poboru w jednym egzemplarzu, a drugi egzemplarz w b. dzielnicy rosyjskiej odstępują kasie skarbowej, zaś w b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej zatrzymują u siebie. Na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej zarząd gminy wiejskiej jest obowiązany sporządzić przy współudziale przedstawicieli właściwych zebrań gromadzkich w nieprzekraczalnym terminie dni 14-tu listę rozkładu daniny, obliczonej w myśl ustępu pierwszego art. 14 i w art. 37, pomiędzy poszczególnych płatników w stosunku do przypadających od każdego z nich podatków podstawowych lub w razie braku rejestru pomiarowego i sporządzonej na jego podstawie listy rozkładu podatków na mocy uchwał przedstawicieli zebrań gromadzkich.

Otrzymane od władz (urzędów), wymienionych w art. 13, księgi poboru (art. 14), a w b. dzielnicy rosyjskiej także sporządzone w myśl poprzedniego ustępu niniejszego artykułu listy rozkładu daniny winien zarząd gminny wiejski i miejski niezwłocznie po otrzymaniu ksiąg, względnie po sporządzeniu list wyłożyć na przeciąg 14 dni w miejscu powszechnie dostępnem (w kancelarji gminnej, u sołtysa, w magistracie, komisariatach i t. p.), dla przejrzenia przez płatników i o dniu wyłożenia podać uprzednio ogłoszenie do wiadomości publicznej.

Od rozkładu daniny, dokonanego (na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej) w trybie, przewidzianym w ustępie drugim niniejszego artykułu, wolno płatnikowi wnieść zażalenie w ciągu ośmiu dni, licząc od pierwszego dnia okresu wyłożenia listy rozkładu, do władzy podatkowej I instancji, która rozstrzyga sprawę ostatecznie. Przy rozstrzyganiu zażaleń decydującym jest rejestr pomiarowy i stawki głównego podatku gruntowego na rok 1920.