Pobieranie opłat od statków, tratew i spustu drzewa luźnego na wodach publicznych śródlądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.52.530

Akt utracił moc

Wersja od: 11 kwietnia 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROBÓT PUBLICZNYCH

z dnia 2 czerwca 1924 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu w przedmiocie pobierania opłat od statków, tratew i spustu drzewa luźnego na wodach publicznych śródlądowych.

Na mocy postanowień art. 32 ustawy wodnej z dnia 19 września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 102 poz. 936) zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Opłaty od statków i tratew oraz za spust drzewa luźnego na wodach publicznych śródlądowych będą wymierzane w sposób następujący:

Za każde pełne lub rozpoczęte 10 m² powierzchni powstałej:

a) dla statków i tratew przez pomnożenie największej długości przez największą szerokość (u kołowców nie licząc obudowy kół),

b) dla spustu drzewa luźnego przez pomnożenie długości drogi wodnej zajętej drzewem przez największą szerokość drogi zajętą drzewem, tudzież za każde pełne lub rozpoczęte 10 kim. odległości od miejsca ruszenia, względnie od granicy Państwa, aż do punktu końcowego zamierzonej drogi, względnie do granicy Państwa, będzie pobierane:

A. Od statku ładownego bez własnego popędu:

a) na rzekach skanalizowanych i kanałach żeglugi: 0,05 zł.

b) na innych rzekach, od statków o największem dopuszczalnem zanurzeniu:

1) powyżej 0,5 mtr.: 0,03 "

2) do 0,5 mtr. włącznie: 0,01 "

B. Od statków załadowanych z własnym popędem:

a) na rzekach skanalizowanych i kanałach żeglugi: 0,10 zł.

b) na innych rzekach: 0,06 "

C. Od holowników płynących z pociągiem (oprócz opłaty za statki ciągnione): 0,03 "

D. Od tratew z ładunkiem lub bez ładunku:

1) przy odległości drogi do 300 km włącznie 0,02 zł.

2) przy odległości drogi ponad 300 km.:

a) za przestrzeń od 1 do 300 km. 0,02 "

b) za dalszą przestrzeń 0,01 "

przyczem wyższą taryfę należy stosować do tafli załadowanych, bez względu na ilość ładunku.

E. Od spustu drzewa luźnego: 0,04 zł.

F. Od łodzi transportowych o powierzchni (najw. dług. pomnożona przez najw. szer.) poniżej 15 m², o ile stale kursują, rocznie: 10,00 "

Opłatom powyższym podlegają statki, tratwy i spust drzewa bez względu na przynależność państwową właściciela lub przedsiębiorcy.

§ 2. 2 Nie podlegają opłatom wymienionym w par. 1:

1) statki o powierzchni (najw. dług. pomnożona przez najw. szer.) poniżej 15 m², o ile nie kursują stale jako transportowe,

2) statki płynące bez ładunku, tudzież holowniki bez pociągu i niezaładowane,

3) statki administracji Państwa płynące służbowo i eksploatowane we własnym zarządzie,

4) statki, tratwy i drzewo płynące luzem na wodach granicznych, o ile odnośne konwencje inaczej nie postanawiają,

5) Tratwy, których spław rozpoczyna się i kończy w granicach Państwa; o ile długość drogi wodnej, jaką mają one przebyć, nie przekracza 75 km.

§ 3. Statki stale kursujące mogą uiszczać opłatę za cały sezon nawigacyjny lub za miesiące kalendarzowe.

Opłata za sezon nawigacyjny wynosi za każde pełne lub rozpoczęte 10 m² powierzchni (najw. dług. pomnożona przez najw. szer.):

A. Od statków bez własnego popędu o największem dopuszczalnem zanurzeniu:

1) powyżej 0,5 m. 2 zł.

2) do 0, 5 m. włącznie: 1 "

najmniej jednak w obu wypadkach: 10 "

B. Od statków o własnym popędzie (pasażerskich i towarowych): 10 "

C. Od holowników: 2 "

Opłata miesięczna wynosi ¹/₈ opłaty za sezon.

§ 4. Statki, użyte do przewozu między brzegami przeciwnemi wody publicznej śródlądowej w celach zarobkowych, uiszczają opłatę za cały sezon nawigacyjny, niezależnie od tego, czy dany statek będzie w użyciu stale, czy też tylko w niektórych dniach sezonu nawigacyjnego.

Opłata za sezon nawigacyjny wynosi za każde pełne lub rozpoczęte 10 m² powierzchni statku, powstałej przez pomnożenie największej długości przez największą szerokość (u kołowców, nie licząc obudowy kół):

A. Od statku bez własnego popędu, o największem dopuszczalnem zanurzeniu:

1) powyżej 0,5 m.: 2 zł.

2) do 0,5 m. włącznie: 1 "

najmniej jednak w obu wypadkach: 10 "

B. Od statków o własnym popędzie: 10 "

Od powyższych opłat są zwolnione statki należące do państwowej administracji wodnej i drogowej, eksploatowane we własnym zarządzie.

§ 5. Opłaty za specjalne świadczenia dla żeglugi i spławu, jak rejestracja, korzystanie z portów i przystani, śluzowanie i t. p., będą ustalane osobne-mi zarządzeniami, a wysokość ich i sposób poboru będą obwieszczane przez wywieszenie taryfy w odnośnych miejscach.

§ 6. Urzędem właściwym do wymierzenia opłat ustanowionych niniejszem rozporządzeniem jest zarząd wodny (inspekcja dróg wodnych), w którego obrębie leży miejsce wyruszenia statku, tratwy lub spustu drzewa luźnego, względnie miejsce wkroczenia objektu w obszar Rzeczypospolitej.

Opłata ma być uiszczona z góry w kasie skarbowej lub w urzędzie wodnym, który ją wymierzył.

Ministerstwo Robót Publicznych może zezwolić firmom zasługującym na zaufanie na późniejsze uiszczenie opłaty, w każdym razie przed ukończeniem podróży, względnie przed wyjazdem z granic Państwa, przy doliczeniu 6% w stosunku rocznym od dnia wyznaczenia opłaty do dnia pobrania.

§ 7. 3 Jeżeli najbliższy zarząd wodny (inspekcja dróg wodnych) jest zbyt oddalony od miejsca wyjazdu, winien kierownik statku, tratwy lub spustu drzewa postarać się o potwierdzenie wyjazdu u najbliższego strażnika wodnego lub w miejscowej gminie i z tern potwierdzeniem zgłosić się do najbliższego zarządu (inspekcji) celem wymierzenia opłaty przewidzianej w niniejszem rozporządzeniu. Potwierdzenia wyjazdu, wydane przez gnilny, winny zawierać ścisłe określenie miejsca wyjazdu.

§ 8. Urząd, wymierzający opłatę wystawi dokument podróży w trzech równobrzmiących częściach, z których jedną doręczy osobie uiszczającej opłatę., drugą prześle swej przełożonej władzy ii instancji, a trzecią pozostawi u siebie.

Dokument podróży należy przechowywać na statku względnie na tratwie, a po ukończeniu podróży zwrócić urzędowi wodnemu, w obrębie którego podróż zakończono.

Dokument podróży nie podlega opłacie stemplowej.

Niezależnie od dokumentu podróży urząd odbierający opłatą wystawi kwit w dwóch równobrzmiących egzemplarzach, z których jeden wręcza opłacającemu, zaś drugi pozostawi u siebie.

§ 9. W razie puszczenia statku, tratwy lub drzewa luźnego bez zachowania przepisu par. 6 i 7 niniejszego rozporządzenia, uiszcza się brakującą opłatę w potrójnej wysokości.

Różnice wynikłe z powodu mylnego pomierzenia i obliczenia opłaty przez urząd podlegają dopłacie do wysokości normalnej opłaty, w najbliższym urzędzie powołanym do poboru opłat wymienionych w niniejszem rozporządzeniu.

§ 10. Kierownicy statków, tratew lub spustu drzewa są obowiązani przedstawiać dokument podróży na żądanie organów inspekcji żeglugowej.

Organa wykonawcze inspekcji żeglugowej mają prawo kontroli statków, tratew i spustu drzewa luźnego.

Za należyte złożenie opłat przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu właściciel odpowiada statkiem, tratwą lub drzewem spuszczonem wraz z calem urządzeniem i zapasem paliwa. Celem zabezpieczenia tych opłat objekty te mogą być zajęte na rzecz Skarbu Państwa przez organa administracji Państwa.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze nie dotyczy postanowień ustawy z dnia 14 maja 1923 r. o państwowym podatku przemysłowym (Dz. U. R. P. № 53 poz. 412).

§ 12. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem Województwa Śląskiego.

Opłaty sezonowe za 1924 r. przewidziane w § 3 mają być wymierzone według stawek ustalonych niniejszem rozporządzeniem.

Zarazem tracą moc rozporządzenia Ministra Robót Publicznych z dn. 28 marca 1923 r. i z dn. 29 grudnia 1923 r., wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu w przedmiocie pobierania opłat od statków i tratew i spustu drzewa luźnego (Dz. U. R. P. № 38 poz. 264 i № 137 poz. 1154).

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 marca 1926 r. (Dz.U.26.28.174) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 1926 r.

² § 2 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 3 marca 1926 r. (Dz.U.26.28.174) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 1926 r.

³ § 7 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 marca 1926 r. (Dz.U.26.28.174) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 kwietnia 1926 r.