Rozdział 4 - Planowanie terytorialne w województwach, miastach i gminach. - Planowanie społeczno-gospodarcze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1987.4.26 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1990 r.

Rozdział  4

Planowanie terytorialne w województwach, miastach i gminach.

Plany terytorialne stopnia wojewódzkiego i podstawowego określają cele, kierunki i zadania rozwoju społeczno-gospodarczego terenu, a w szczególności zaspokajania potrzeb ludności.

1.
Plany terytorialne stopnia wojewódzkiego są sporządzane na okresy:
1)
pięcioletnie (wojewódzkie plany społeczno-gospodarcze),
2)
roczne (wojewódzkie plany roczne).
2.
Plan wojewódzki określa warunki gospodarowania oraz zadania społeczne i ekonomiczne o znaczeniu ogólnowojewódzkim, w tym zwłaszcza politykę zatrudnienia i wykorzystania zasobów miejscowych, jak też środki realizacji tego planu.
3.
Plan wojewódzki określa ponadto:
1)
kierunki rozwoju działalności przedsiębiorstw, dla których organem założycielskim jest terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego,
2)
warunki lokalizacji inwestycji i zadania w zakresie ochrony środowiska w stosunku do wszystkich przedsiębiorstw i jednostek działających na terenie województwa,
3)
kierunki współdziałania z przedsiębiorstwami zlokalizowanymi na terenie województwa w sprawach dotyczących zmian w zatrudnieniu, wspólnych przedsięwzięć inwestycyjnych, usług produkcyjnych i nieprodukcyjnych świadczonych na rzecz przedsiębiorstw oraz usług przedsiębiorstw świadczonych na rzecz województwa.
4.
Podstawą kierowania rozwojem województwa są wojewódzkie plany społeczno-gospodarcze.
5.
Wojewódzka rada narodowa uchwala wojewódzki plan społeczno-gospodarczy, określając samodzielnie kierunki i założenia rozwoju województwa, przy uwzględnieniu założeń państwowej polityki społeczno-gospodarczej, wyrażonych w planach centralnych, oraz założeń planów jednostek stopnia podstawowego w zakresie przyznanych im kompetencji i stosownie do posiadanych środków. Zakres i treść wojewódzkiego planu społeczno-gospodarczego określa wojewódzka rada narodowa stosownie do potrzeb regionu.
6.
Podstawą gospodarki finansowej województwa są budżety wojewódzkie, które uchwala wojewódzka rada narodowa.
7.
Wojewódzka rada narodowa może podjąć decyzję o opracowaniu dziesięcioletniego planu perspektywicznego, zawierającego problematykę społecznego, gospodarczego i przestrzennego rozwoju województwa, lub innych planów nie wymienionych w ust. 1.
1.
Plany terytorialne stopnia podstawowego są sporządzane na okresy:
1)
pięcioletnie [miejskie (gminne) plany społeczno-gospodarcze],
2)
roczne [miejskie (gminne) plany roczne].
2.
Miejska rada narodowa może uchwalić również dziesięcioletni plan perspektywiczny.
3.
Plany miejskie i gminne, uchwalane samodzielnie przez miejskie i gminne rady narodowe, obejmują w szczególności:
1)
przedsięwzięcia organizacyjne i ekonomiczne sprzyjające aktywizacji oraz podnoszeniu efektywności rolnictwa, przetwórstwa żywności, drobnej wytwórczości i rzemiosła oraz handlu i usług,
2)
ustalenia dotyczące rozwoju infrastruktury społecznej,
3)
kierunki rozwoju działalności przedsiębiorstw, dla których organem założycielskim jest organ administracji państwowej stopnia podstawowego,
4)
zadania produkcyjne i usługowe miejskich lub gminnych jednostek gospodarki komunalnej,
5)
ustalenia dotyczące lokalizacji inwestycji i zadań w zakresie ochrony środowiska naturalnego w sprawach należących do kompetencji miejskich i gminnych rad narodowych.
4.
Podstawą gospodarki finansowej miast i gmin są budżety miast i gmin uchwalane przez miejskie i gminne rady narodowe.
5.
Plany miejskie i gminne, o których mowa w ust.1, są powiązane z planami finansowymi, uwzględniającymi zarówno dochody własne, jak i dotacje lub udziały w dochodach budżetu wojewódzkiego. Plany miejskie i gminne ukierunkowuje się przede wszystkim na zaspokajanie lokalnych potrzeb ludności. W planach tych uwzględnia się ustalenia wojewódzkiego planu społeczno-gospodarczego i wojewódzkiego planu rocznego w zakresie, o którym mowa w art. 14 ust. 2 i 3.

W planach wojewódzkich, miejskich i gminnych powinny być uwzględniane wspólne przedsięwzięcia, podejmowane przez dwie lub więcej jednostek administracyjnych oraz jednostek gospodarki uspołecznionej.