Rozdział 6 - Lokalizacja inwestycji - Planowanie przestrzenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.17.99 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 9 lipca 1993 r.

Rozdział  6

Lokalizacja inwestycji

1.
Lokalizacja inwestycji jednostki gospodarki uspołecznionej oraz inwestycji produkcyjnej, z wyłączeniem zabudowy zagrodowej, usługowej i handlowej, realizowanej przez inną jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, a także inwestycji sakralnych i kościelnych, realizowanych przez kościoły lub inne związki wyznaniowe oraz ich osoby prawne, wymaga:
1)
udzielenia wskazań lokalizacyjnych na wniosek inwestora,
2)
określenia warunków dla wybranego wariantu lokalizacji,
3)
wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji.
2.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zakres, zasady i tryb ustalania lokalizacji inwestycji.
1.
Wskazania lokalizacyjne zawierają informacje wynikające z planów społeczno-gospodarczych i planów zagospodarowania przestrzennego, dotyczące miejscowości lub miejsca, na którym inwestycja może być realizowana, oraz warunki jej realizacji, a ponadto dla inwestycji liniowych - przebieg trasy inwestycji.
2.
Wskazania lokalizacyjne mogą być opracowane w wariantach.
1.
Wskazań lokalizacyjnych udzielają:
1)
Centralny Urząd Planowania - w odniesieniu do inwestycji o znaczeniu krajowym,
2)
terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw lokalizacji inwestycji stopnia wojewódzkiego - w odniesieniu do inwestycji o znaczeniu wojewódzkim,
3)
terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej 20 do spraw lokalizacji inwestycji stopnia podstawowego - w odniesieniu do inwestycji o znaczeniu lokalnym.
2.
Organy wymienione w ust. 1 przed udzieleniem wskazań lokalizacyjnych zasięgają opinii zainteresowanych organów i instytucji, a wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 - także odpowiednich terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw lokalizacji inwestycji.
3.
Organy wymienione w ust. 1 pkt 3 zobowiązane są do udzielenia wskazań lokalizacyjnych inwestycji budownictwa mieszkaniowego w terminie do 6 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku.
4.
Rada Ministrów określa kryteria podziału inwestycji na inwestycje o znaczeniu krajowym, wojewódzkim i lokalnym.
1.
Przed udzieleniem wskazań lokalizacyjnych dotyczących inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi organy wymienione w art. 38 ust. 1 pkt 1 i 2 uzgadniają je z Ministrem Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych oraz Głównym Inspektorem Sanitarnym.
2.
Organy 21 wymienione w art. 38 ust. 1 pkt 3 dokonują uzgodnień, o których mowa w ust. 1, z odpowiednimi organami wyższego stopnia.
3.
Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, określa rodzaje inwestycji, o których mowa w ust. 1, oraz wymagania, jakim powinny odpowiadać sporządzane przez rzeczoznawców oceny oddziaływania tych inwestycji na środowisko.

(skreślony).

Inwestor przeprowadza analizę udzielonych mu wskazań lokalizacyjnych i zgłasza w terminie 6 miesięcy właściwemu organowi administracji państwowej wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji, informując o tym organ, który udzielił wskazań lokalizacyjnych. W uzasadnionych wypadkach termin ten może być przedłużony przez organ udzielający wskazania.

1.
Terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw lokalizacji inwestycji stopnia wojewódzkiego, właściwy ze względu na położenie inwestycji, wydaje decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji:
1)
o znaczeniu krajowym,
2)
liniowych i drogowych o znaczeniu wojewódzkim,
3)
związanych bezpośrednio z obronnością kraju.
2.
Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji innych niż wymienione w ust. 1 wydaje terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego o właściwości szczególnej 23 do spraw lokalizacji inwestycji.
1.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji określa:
1)
linie rozgraniczające teren inwestycji oraz warunki i wytyczne kształtowania zabudowy,
2)
warunki techniczne realizacji inwestycji,
3)
warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska i dóbr kultury,
4)
wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich.
2.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji może być wydana po uprzednim uzyskaniu wymaganego przepisami szczególnymi stanowiska innych organów administracji państwowej.
3.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji traci ważność, jeżeli inwestor nie uzyskał prawa do gruntu lub je utracił albo w terminie określonym w tej decyzji, lecz nie dłuższym niż 3 lata, nie wystąpił o pozwolenie na budowę.
4.
Terenowy organ administracji państwowej 24 wydający decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji prowadzi ich rejestr w sposób określony przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
5.
Terenowy organ administracji państwowej stopnia wyższego w stosunku do organu wydającego decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji dokonuje, w okresach nie dłuższych niż co pięć lat, analiz i ocen zgodności wydanych decyzji z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego.
6. 25
W przypadku autostrad i dróg ekspresowych termin określony w ust. 3 wynosi 5 lat.
1.
Wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji przedsiębiorstw i inwestycji organizacji spółdzielczych, z wyjątkiem inwestycji komunalnego budownictwa mieszkaniowego i przedsiębiorstw użyteczności publicznej, poprzedza umowa zawierana między terenowym organem administracji państwowej o właściwości ogólnej odpowiedniego stopnia 26 a inwestorem, w której określa się inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 warunki jej realizacji. Umowa określa w szczególności wzajemne zobowiązania i świadczenia inwestora i terenowego organu administracji państwowej, związane z realizacją inwestycji i przyszłym funkcjonowaniem budowanego obiektu.
2.
Terenowy organ administracji państwowej o właściwości ogólnej odpowiedniego stopnia 27 zawiera umowę, o której mowa w ust. 1, również z innymi inwestorami, o ile uzasadnia to rozmiar i charakter inwestycji.

Przepisy art. 36-44 stosuje się odpowiednio do działalności wpływającej na sposób zagospodarowania oraz wykorzystywania gruntów bez dokonywania inwestycji budowlanych.

Decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji lub o zmianie sposobu wykorzystania gruntów, zawierające rozstrzygnięcia niezgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są nieważne.

20 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. l) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).
21 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. ł) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).
22 Art. 40 skreślony przez art. 33 pkt 3 ustawy dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198) z dniem 27 maja 1990 r.
23 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. m) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).
24 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. n) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).
25 Art. 43 ust. 6 dodany przez art. 2 ustawy z dnia 28 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U.93.47.212) z dniem 9 lipca 1993 r.
26 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. o) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).
27 Z dniem 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przechodzą jako zadania własne, określone w ustawach zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie art. 1 pkt 25 lit. o) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).