Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Planowanie przestrzenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.11.67 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 czerwca 1975 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

1.
Celem planowania przestrzennego jest zapewnienie prawidłowego rozwoju poszczególnych obszarów w kraju z uwzględnieniem ich wzajemnych związków i interesów ogólnokrajowych oraz ustalenie prawidłowych współzależności przestrzennych między urządzeniami produkcyjnymi i usługowymi na tych obszarach i stworzenie w ten sposób warunków dla rozwoju produkcji, wszechstronnego zaspokajania potrzeb ludności oraz ochrony naturalnych bogactw i walorów przyrodniczych kraju.
2.
Zadaniem planowania przestrzennego jest ustalenie dla poszczególnych obszarów przeznaczenia i sposobu zagospodarowania terenów na określone cele, z uwzględnieniem potrzeb bieżących i przyszłych wynikających z programu rozwoju gospodarczego i społecznego.
3.
Ustalenia, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być oparte na planach perspektywicznych rozwoju gospodarki narodowej, na wieloletnich narodowych planach gospodarczych oraz na wynikach badań warunków przyrodniczych, demograficznych, gospodarczych i społecznych danego obszaru i na niezbędnych opracowaniach technicznych.
1.
Planowanie przestrzenne prowadzone jest:
1)
dla obszaru całego Państwa - w ramach perspektywicznych planów rozwoju gospodarki narodowej,
2)
dla obszarów poszczególnych województw lub ich części - w ramach planów perspektywicznych rozwoju województw lub ich części, zwanych w dalszych przepisach "planami regionalnymi",
3)
dla obszarów poszczególnych jednostek osadniczych lub ich części, zespołów tych jednostek, a w przypadkach szczególnych również dla miejscowości nie mających charakteru jednostek osadniczych - w ramach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, zwanych w dalszych przepisach "planami miejscowymi".
2.
Jednostką osadniczą w rozumieniu ustawy jest miasto, wieś lub inna miejscowość, która stanowi skupienie budynków mieszkalnych i wraz z powiązanymi z nimi urządzeniami produkcyjnymi i usługowymi tworzy określone środowisko życia ludności.
1.
Plany zagospodarowania przestrzennego mogą być sporządzone:
1)
na okres przekraczający okres planu perspektywicznego rozwoju gospodarki narodowej, ze szczególnym uwzględnieniem okresu tego planu i z wyodrębnieniem okresu wieloletniego narodowego planu gospodarczego (plany kierunkowe),
2)
na okres odpowiadający okresowi perspektywicznych planów rozwoju gospodarki narodowej ze szczególnym uwzględnieniem okresu wieloletniego narodowego planu gospodarczego (plany perspektywiczne),
3)
na okres odpowiadający okresowi bieżącego i najbliższego wieloletniego narodowego planu gospodarczego (plany etapowe).
2.
Plany zagospodarowania przestrzennego podlegają okresowej analizie co do przyjętych w nich założeń i ustaleń; stosownie do wyników tej analizy organy właściwe do sporządzania planów dokonują odpowiedniej aktualizacji planów. Zmiany wprowadzone do planów w wyniku ich aktualizacji przedstawiane są do zatwierdzenia właściwym organom.
1.
Naczelnymi organami administracji państwowej w sprawach planowania przestrzennego są:
1)
Komisja Planowania przy Radzie Ministrów - w zakresie zagospodarowania przestrzennego całego kraju i planów regionalnych,
2)
Minister Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska - w zakresie planów miejscowych.
2.
Wojewódzkimi względnie powiatowymi organami miejscowego planowania przestrzennego są wojewodowie i naczelnicy powiatów.
3.
Właściwe terenowe organy administracji państwowej sporządzają projekty planów regionalnych i planów miejscowych na podstawie opracowań własnych, jak również opracowań naczelnych i terenowych organów administracji państwowej, właściwych organizacji spółdzielczych oraz instytucji naukowych i placówek naukowo-badawczych.
4.
Właściwe instytucje naukowe prowadzą badania i studia naukowe niezbędne do rozwiązywania zagadnień planowania przestrzennego według programów uzgodnionych z naczelnymi organami administracji do spraw planowania przestrzennego.