Płaca wojskowych, zawieszonych w czynnościach służbowych oraz odbywających kary sądowe lub dyscyplinarne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.61.384

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lipca 1920 r.

USTAWA

z dnia 9 lipca 1920 r.

o płacy wojskowych, zawieszonych w czynnościach służbowych oraz odbywających kary sądowe lub dyscyplinarne.

Art.  1.

Wojskowi, zawieszeni w czynnościach, lub osadzeni w areszcie śledczym, otrzymują od chwili zawieszenia ich w czynnościach lub osadzenia w areszcie śledczym połowę płacy (żołdu), przywiązanej do ich rzeczywistego stopnia.

Art.  2.

Oficerowie i im równorzędni oraz podoficerowie i starsi szeregowcy, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności bez degradacji, szeregowcy zaś, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności za przestępstwa, nie pociągające za sobą u powyżej wymienionych degradacji, od chwili uprawomocnienia się wyroku przez cały czas trwania kary, otrzymują połowę płacy (żołdu), przywiązanej do ich rzeczywistego stopnia.

Art.  3.

Oficerowie i im równorzędni, skazani w drodze dyscyplinarnej na karę zawieszenia w czynnościach, od chwili zawieszenia w czynnościach otrzymują trzy czwarte płacy, przywiązanej do ich rzeczywistego stopnia.

Art.  4.

Przy obliczaniu płacy (żołdu) w myśl art. 1-3 nie uwzględnia się dodatków polowych, funkcyjnych, reprezentacyjnych i służbowych, które przy powyższem obliczaniu nie będą brane pod uwagę.

Art.  5.

Oficerowie i im równorzędni oraz podoficerowie i starsi szeregowcy, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności, połączoną z degradacją, zaś szeregowcy, zasądzeni prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawiania wolności za przestępstwa, pociągające za sobą u powyżej wymienionych degradację, otrzymują od chwili uprawomocnienia się wyroku przez cały czas trwania kary tylko połowę zasadniczego żołdu szeregowca.

Art.  6.

Postanowienia art. 1-3 nie naruszają w niczem praw członków rodziny wojskowego, dotkniętego skutkami tych artykułów do pobierania należnych im dodatków lub zasiłków. Natomiast członkowie rodziny wojskowego, dotkniętego skutkami art. 5, z chwilą uprawomocnienia się wyroku tracą prawo do wszelkich dodatków lub zasiłków.

Art.  7.

Wszystkie pobory, wstrzymane w myśl art. 4 wypłaca się wojskowym z chwilą, gdy wdrożone przeciw nim postępowanie dyscyplinarne lub karne zostanie zaniechane lub gdy nastąpi uwolnienie od oskarżenia prawomocnym wyrokiem sądowym.

Art.  8.

Z płacy, otrzymywanej w myśl art. 1 przez oficerów i im równorzędnych, znajdujących się w areszcie śledczym, potrąca się koszty ich wyżywienia. Koszty te nie mogą przewyższać sumy strawnego wraz z dodatkiem do tegoż.

Przepis artykułu niniejszego dotyczy również oficerów i im równorzędnych, skazanych prawomocnym wyrokiem sądowym na karę pozbawienia wolności bez degradacji (art. 2).

Art.  9.

Za wojskowych w rozumieniu niniejszej ustawy uważa się oficerów, duchownych wojskowych, urzędników wojskowych i szeregowych.

Art.  10.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia. Z chwilą tą tracą moc prawną wszystkie przepisy i rozkazy z nią sprzeczne.

Art.  11.

Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Spraw Wojskowych.