Pełnienie przez konsulów czynności notariuszów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1943.9.25

Akt utracił moc

Wersja od: 20 września 1943 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH

z dnia 15 września 1943 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości o pełnieniu przez konsulów czynności notariuszów.

Na podstawie art. 18 pkt. 5 i art. 19 ust. (1) ustawy z dnia 11 listopada 1924 r. o organizacji konsulatów i czynnościach konsulów (Dz.U.R.P. Nr. 103, poz. 944) zarządza się, co następuje:

§ 1. Konsulowie i inni funkcjonariusze konsularni pełnią czynności notariuszów przewidziane w art. 18 pkt. 5 powołanej ustawy na zasadzie i w granicach imiennego osobnego upoważnienia, udzielonego im przez Ministra Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości na podstawie art. 19 ust. (3) powołanej ustawy.

§ 2. Przy pełnieniu tych czynności notarialnych przez konsulów i innych funkcjonariuszów konsularnych stosuje się odpowiednio następujące przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. - Prawo o notariacie (Dz. U.R.P. Nr. 84, poz. 609): art. 4, 14, 64, 65, 67-78, oraz rozdziały II, III, IV i VI części drugiej.

§ 3. Odwołanie od decyzji konsula lub funkcjonariusza konsularnego, powziętej w zakresie czynności, przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, rozstrzyga Minister Spraw Zagranicznych. W razie gdy odwołanie dotyczy treści czynności, Minister Spraw Zagranicznych rozstrzyga w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości. Odwołanie składa się do właściwego urzędu konsularnego w terminie dwóch tygodni od daty zaskarżonej decyzji.

§ 4. Prawo nadzoru nad działalnością konsulów i funkcjonariuszów konsularnych w zakresie czynności przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu służy Ministrowi Spraw Zagranicznych, który wykonuje je w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości.

§ 5. Konsul lub funkcjonariusz konsularny, upoważniony do pełnienia czynności notarialnych, prowadzi repertorium tych czynności. Wciągnięcie do repertorium następuje niezwłocznie po zakończeniu czynności.

Do repertorium wpisuje się:

a) nr. bież. od początku roku kalendarzowego,

b) datę czynności,

c) imię i nazwisko i miejsce zamieszkania strony stawającej, jeżeli zaś do czynności stawał pełnomocnik - nadto imię, nazwisko i miejsce zamieszkania mocodawcy,

d) rodzaj czynności lub krótką treść aktu,

e) oznaczenie wartości przedmiotu,

f) potwierdzenie wydania odpisów i wypisów.

§ 6. W razie wygaśnięcia lub odwołania upoważnienia, o którym mowa w § 1, konsul lub funkcjonariusz konsularny odda akta i księgi oraz złożone do przechowania dokumenty Ministerstwu Sprawiedliwości, które przekaże je do archiwum notarialnego w Warszawie.

§ 7. Konsul lub funkcjonariusz konsularny, posiadający upoważnienie, o którym mowa w § 1, przechowuje akta i księgi z okresu ostatnich pięciu lat, z okresu zaś wcześniejszego może je odesłać do Ministerstwa Sprawiedliwości, które postąpi z nimi jak w § 6. Po wygaśnięciu lub odwołaniu upoważnienia następca w urzędowaniu może uzyskać od Ministra Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości zezwolenie na oddanie mu na przechowanie akt jego poprzednika.

§ 8. Od czynności wymienionych w § 1 pobiera się opłaty konsularne przewidziane w rozporządzeniach o opłatach konsularnych.

§ 9. Przepisy prawa materialnego, zawarte w prawie o notariacie mają odpowiednie zastosowanie.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 20 września 1943 r.