Paszporty zagraniczne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.39.170

Akt utracił moc
Wersja od: 19 stycznia 1958 r.

DEKRET
z dnia 14 sierpnia 1954 r.
o paszportach zagranicznych.

Przepisy ogólne.

Przekroczenie granicy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przez obywatela polskiego może nastąpić tylko na podstawie ważnego paszportu zagranicznego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

1.
Ustanawia się następujące rodzaje paszportów zagranicznych:
1)
zwyczajne,
2)
służbowe,
3)
dyplomatyczne,
4)
konsularne.
2.
Paszporty zwyczajne i konsularne mogą być jednoosobowe lub zbiorowe, paszporty służbowe i dyplomatyczne - tylko jednoosobowe.

Wydawanie paszportów.

Paszporty zwyczajne wydaje Minister Bezpieczeństwa Publicznego albo upoważniony przez niego organ.

1.
Paszporty służbowe dla pracowników służby zagranicznej i członków ich rodzin oraz osób delegowanych przez Ministra Spraw Zagranicznych wydaje Minister Spraw Zagranicznych.
2.
Paszporty służbowe dla osób nie wymienionych w ust. 1 wydaje Minister Bezpieczeństwa Publicznego albo upoważniony przez niego organ.

Paszporty dyplomatyczne wydaje Minister Spraw Zagranicznych.

Paszporty konsularne dla obywateli polskich zamieszkałych za granicą wydają polskie urzędy dyplomatyczne i konsularne.

1.
Wzory paszportów dyplomatycznych i konsularnych oraz paszportów służbowych określonych w art. 4 ust. 1 ustala Minister Spraw Zagranicznych.
2.
Wzory paszportów zwyczajnych oraz paszportów służbowych określonych w art. 4 ust. 2 ustala Minister Bezpieczeństwa Publicznego.

Kategorie osób otrzymujących paszporty służbowe i dyplomatyczne ustala Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Paszporty zbiorowe mogą otrzymać osoby udające się zespołowo za granicę lub z zagranicy do kraju.

Do paszportu jednego z rodziców lub opiekuna mogą być wpisane dzieci do lat 13.

Ważność paszportów.

1.
Paszporty jednoosobowe można wydawać na okres do lat 3. Ważność paszportu można przedłużać, jednak łączny okres ważności, licząc od dnia wystawienia, nie może przekraczać lat 5.
2.
Paszporty zbiorowe można wydawać na okres do 6 miesięcy.
1.
Wyjazd oraz przyjazd z zagranicy posiadacza paszportu zwyczajnego lub służbowego, jak również posiadacza paszportu konsularnego, powinny nastąpić w granicach czasu określonego w klauzuli paszportowej przez urząd wydający paszport; w klauzuli mogą też być określone miejsca przekroczenia granicy.
2.
W przypadkach gdy jest to konieczne ze względu na charakter pracy posiadacza paszportu bądź w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych innymi szczególnie ważnymi względami, urząd wydający paszport może zezwolić posiadaczowi paszportu zwyczajnego jednoosobowego lub służbowego na więcej niż jeden przejazd w granicach czasu określonego w klauzuli paszportowej.
3.
Paszport dyplomatyczny uprawnia w okresie swej ważności do przejazdów wielokrotnych bez ograniczeń.

Paszport jest ważny tylko na kraje w nim wymienione. Przepis ten stosuje się do paszportów dyplomatycznych.

1.
W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami polski urząd dyplomatyczny lub konsularny może rozszerzyć ważność paszportu wydanego w Polsce na kraje w nim nie wymienione, przedłużyć termin jego ważności lub termin ważności klauzuli paszportowej albo dokonać zmian lub uzupełnień.
2.
Ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego lub upoważnionemu przez niego organowi (art. 3, art. 4 ust. 2) służą w stosunku do paszportów konsularnych uprawnienia odpowiednie do określonych w ust. 1, jeśli ich posiadacze przebywają w kraju.
1.
Urząd, który wydał paszport, może z ważnych względów unieważnić paszport i zarządzić jego zwrot. Decyzja ta jest natychmiast wykonalna.
2.
W przypadkach nie cierpiących zwłoki polski urząd dyplomatyczny może zatrzymać paszport i wystąpić do urzędu który wydał paszport, z wnioskiem o jego unieważnienie.

Obowiązki posiadacza paszportu.

1.
Posiadacz paszportu zwyczajnego lub służbowego powinien zgłosić swój przyjazd za granicę w najbliższym urzędzie dyplomatycznym lub konsularnym, o ile urząd taki istnieje w danym kraju.
2.
Terminy i tryb wykonania obowiązku ustalonego w ust. 1 określi w drodze rozporządzenia Minister Spraw Zagranicznych.

Paszport należy w ciągu 3 dni po powrocie z zagranicy zwrócić urzędowi, który go wydał.

Opłaty.

1. 1
Paszporty zwyczajne oraz dokonywane w kraju w tych paszportach wpisy podlegają opłacie skarbowej.
2.
Paszporty służbowe i dyplomatyczne nie podlegają opłatom.

(skreślony).

1.
Paszporty konsularne oraz wpisy dokonywane w tych paszportach, zarówno za granicą, jak i w kraju, podlegają opłatom ustalonym w taryfie opłat konsularnych.
2.
Za dokonywane za granicą wpisy w paszportach wydanych w kraju pobiera się opłaty odpowiadające stawkom ustalonym w taryfie opłat konsularnych.
3.
Urzędy dokonujące w paszportach wpisów wymienionych w ust. 1 i 2 mogą zwalniać częściowo lub całkowicie od należnych opłat na zasadach ustalonych w przepisach o opłatach konsularnych.

Nieskorzystanie z paszportu nie uprawnia do żądania zwrotu uiszczonej opłaty.

Postępowanie w przypadkach utraty i znalezienia paszportu.

1.
W przypadku utraty paszportu w kraju należy w ciągu 24 godzin zawiadomić o tym urząd, który wystawił utracony paszport, i najbliższy komisariat lub posterunek Milicji Obywatelskiej. W przypadku utraty paszportu za granicą należy w ciągu 24 godzin zawiadomić o tym najbliższy urząd dyplomatyczny lub konsularny.
2.
W przypadku utraty za granicą paszportu wydanego w danym kraju duplikat wydaje urząd, który wystawił utracony paszport, na wniosek właściwego urzędu dyplomatycznego lub konsularnego. W przypadkach wyjątkowych nie cierpiących zwłoki polski urząd dyplomatyczny lub konsularny wydaje paszport konsularny.
3.
W razie znalezienia paszportu w kraju znalazca powinien go niezwłocznie złożyć w najbliższym komisariacie lub posterunku Milicji Obywatelskiej. Obywatel polski, który znajdzie polski paszport za granicą, powinien go niezwłocznie złożyć w najbliższym urzędzie dyplomatycznym lub konsularnym.

Przepisy karne.

1.
Kto narusza przepisy art. 15, 16 lub 17,

podlega karze grzywny do 1.000 złotych.

2.
Kto narusza przepisy art. 22 ust. 1 lub 3,

podlega karze grzywny do 3.000 złotych.

3.
Orzeczenie następuje w trybie postępowania karno-administracyjnego. Właściwość miejscową do orzekania w przypadku popełnienia wykroczenia za granicą określa się według miejsca zamieszkania lub pobytu obwinionego w kraju. Jeżeli zaś obwiniony nie ma w kraju ani miejsca zamieszkania, ani pobytu, właściwość miejscową określa się według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju a w braku i tej podstawy - właściwe jest prezydium rady narodowej, którą określi Prezes Rady Ministrów.

Przepisy końcowe.

1.
Przekroczenie granicy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przez cudzoziemca, nie posiadającego ważnego paszportu obcego państwa, a przebywającego w Polsce, następuje na podstawie dokumentu wydanego przez Ministra Bezpieczeństwa Publicznego lub upoważniony przez niego organ, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
2.
Wzór dokumentu wymienionego w ust. 1 określi Minister Bezpieczeństwa Publicznego w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.
3. 3
(skreślony).
4.
Przepisy art. 10, art. 12 ust. 1 i 2, art. 13-15 i art. 17 oraz przepisy rozdziałów 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
1.
Ministrowie Bezpieczeństwa Publicznego i Spraw Zagranicznych określają przypadki, w których można udzielać zezwoleń na wielokrotne przejazdy, oraz ustalą zasady zwrotu paszportów uprawniających do tych przejazdów.
2.
Ministrowie Bezpieczeństwa Publicznego i Spraw Zagranicznych, każdy w swoim zakresie, wydadzą przepisy regulujące szczegółowo tryb postępowania w sprawach paszportów zagranicznych oraz dokumentów, o których mowa w art. 24.

Uchyla się ustawę z dnia 14 lipca 1936 r. o paszportach (Dz. U. z 1949 r. Nr 34, poz. 254).

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 Art. 18 ust. 1 zmieniony przez art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 13 grudnia 1957 r. o opłacie skarbowej (Dz.U.58.1.1) z dniem 19 stycznia 1958 r.
2 Art. 19 skreślony przez art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 1957 r. o opłacie skarbowej (Dz.U.58.1.1) z dniem 19 stycznia 1958 r.
3 Art. 24 ust. 3 skreślony przez art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 1957 r. o opłacie skarbowej (Dz.U.58.1.1) z dniem 19 stycznia 1958 r.