Paszporty.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.17.81 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 28 czerwca 1984 r.

USTAWA

z dnia 17 czerwca 1959 r.

o paszportach.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

1. Dokumentem, na którego podstawie obywatel polski może udać się za granicę, jak również wrócić do kraju, jest paszport.

2. W przypadkach, które określą Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych za zgodą Prezesa Rady Ministrów, dokumentem uprawniającym do udania się za granicę i powrotu do kraju może być wkładka paszportowa do dowodu osobistego.

3. Za granicą wydaje się obywatelowi polskiemu paszport konsularny książeczkowy lub blankietowy.

4. Cudzoziemiec przebywający na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i nie posiadający paszportu obcego państwa udaje się za granicę na podstawie dokumentu podróży.

5. 1 Przepisy szczególne mogą określać inne dokumenty niż wymienione w ust. 1-4, które uprawniają do przekroczenia granicy.

Art.  2.

1. Do wydawania paszportów w kraju oraz wkładek paszportowych do dowodów osobistych i dokumentów podróży, jak również do czynienia w nich zmian i wznawiania ich ważności właściwy jest Minister Spraw Wewnętrznych oraz podległe mu organy określone przez niego w drodze rozporządzenia.

2. Do wydawania paszportów konsularnych oraz czynienia w nich zmian i wznawiania ich ważności właściwe są polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne.

Art.  3.

1. Organy upoważnione przez Ministra Spraw Wewnętrznych mogą dokonywać zmian w paszportach konsularnych i wznawiać ich ważność w czasie pobytu posiadacza paszportu konsularnego w kraju.

2. Uprawnienia określone w ust.1 służą odpowiednio polskim przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym w stosunku do paszportów wydanych w kraju oraz wkładek paszportowych i dokumentów podróży w czasie pobytu posiadacza wymienionego dokumentu za granicą.

Rozdział  2.

Paszporty wydawane w kraju.

Art.  4.

1. Każdy obywatel ma prawo otrzymać paszport, jeżeli przedłożył wymagane dokumenty oraz uiścił należną opłatę.

2. 2 Właściwy organ może, odstępując od zasady określonej w ust. 1, odmówić wydania paszportu, gdy:

1) przeciwko osobie ubiegającej się o paszport toczy się postępowanie przygotowawcze, sądowe lub wykonawcze w sprawie karnej o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub w sprawie karnej skarbowej, a w razie warunkowego umorzenia postępowania - nie upłynęły jeszcze trzy miesiące od zakończenia okresu próby,

2) przeciwko wydaniu paszportu przemawia wzgląd na bezpieczeństwo Państwa, obronność, ochronę tajemnicy państwowej albo gdy mogłoby to narazić gospodarkę narodową na znaczne straty lub spowodować poważne zakłócenia w jej funkcjonowaniu,

3) przeciwko wydaniu paszportu przemawiają ważne względy społeczne, a w szczególności:

a) konieczność zapewnienia osobie pozostającej pod opieką ubiegającego się o paszport osobistej opieki lub środków utrzymania,

b) brak zapewnienia pokrycia kosztów pobytu za granicą osoby ubiegającej się o paszport,

c) niemożliwość zapewnienia za granicą osobie ubiegającej się o paszport ochrony prawnej i opieki z powodu braku stosunków dyplomatycznych i konsularnych między Polską Rzecząpospolitą Ludową a państwem, do którego ta osoba zamierza wyjechać, albo z powodu szczególnej sytuacji w danym państwie, mogącej zagrozić jej życiu, zdrowiu lub wolności osobistej,

4) osoba ubiegająca się o paszport nie dopełniła wobec Państwa, jednostki gospodarki uspołecznionej lub osoby fizycznej obowiązku wynikającego z ustawy lub orzeczonego przez sąd albo inny właściwy organ państwowy,

5) osoba ubiegająca się o paszport swoim zachowaniem za granicą naraziła na szkodę interesy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

6) osoba ubiegająca się o paszport w czasie pobytu za granicą naraziła na szkodę dobre imię Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a od tego zdarzenia nie upłynęły dwa lata,

7) osoba ubiegająca się o paszport naruszyła art. 8 ust. 4 lub popełniła więcej niż jeden raz wykroczenie określone w art. 23 lub 24.

3. Przepisy ust.2 stosuje się odpowiednio w przypadkach dokonywania zmian w paszportach oraz wznawiania ważności paszportów.

4. Ocena, czy zachodzą przeszkody, o których mowa w ust. 2, należy do organów właściwych do wydawania paszportów.

4a. 3 W decyzji odmownej wydanej z przyczyn określonych w ust. 2 pkt 2 można odstąpić od uzasadnienia faktycznego decyzji.

5. Od odmownej decyzji wydanej przez organ terenowy służy odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych.

Art.  5.

1. Właściwy organ może uzależnić wydanie paszportu od dopełnienia przez ubiegającego się o paszport ciążących na nim obowiązków wobec Państwa lub jednostki gospodarki uspołecznionej.

2. W razie gdy o paszport ubiega się małoletni, wydanie paszportu można uzależnić od wyrażenia zgodnej woli obojga rodziców lub opiekunów na udanie się małoletniego za granicę.

Art.  6.

1. Paszport wydaje się na jedną osobę.

2. Paszport może także obejmować dzieci do lat szesnastu, znajdujące się pod opieką posiadacza paszportu.

Art.  7.

W razie wspólnego wyjazdu grupy osób można wydać jeden paszport zbiorowy. Paszport zbiorowy może obejmować od trzech do pięćdziesięciu osób.

Art.  8.

1. Paszport upoważnia do jednorazowego wyjazdu do krajów wymienionych w paszporcie oraz do powrotu.

2. W uzasadnionych przypadkach właściwy organ może upoważnić posiadacza paszportu do wielokrotnych przejazdów.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy paszportów zbiorowych.

4. Paszport może być wykorzystany tylko zgodnie z celem, dla którego został wydany.

Art.  9.

1. Paszport może być wykorzystywany w czasie dziesięciu lat od daty jego wystawienia; w tym czasie paszport wydaje się i wznawia jego ważność na okresy do dwóch lat.

2. Właściwy minister może upoważnić odpowiednie organy do wydawania i wznawiania ważności paszportu na dłuższe okresy niż określone w ust.1, z tym jednak że łączny okres wykorzystywania paszportu nie może przekraczać dziesięciu lat od daty jego wystawienia.

3. Paszport zbiorowy wydaje się na okres do trzech miesięcy i nie można wznawiać jego ważności.

Art.  10.

1. 4 Organ właściwy do wydawania paszportów może w wyjątkowych przypadkach unieważnić paszport lub dokonać w nim zmian oraz zarządzić w tym celu jego zwrot przed upływem terminu jego ważności, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 4 ust. 2.

2. W przypadkach, o których mowa w ust.1, stosuje się przepis art. 4 ust. 4.

3. W razie unieważnienia paszportu przed opuszczeniem kraju należy zwrócić jego posiadaczowi opłaty paszportowe. Ponadto należy zainteresowanemu zwrócić poniesione do tego czasu koszty biletu na przejazd za granicę oraz koszty jego powrotu do miejsca zamieszkania w kraju, chyba że okoliczności będące przyczyną unieważnienia paszportu zaistniały lub zostały ujawnione po wydaniu paszportu.

Art.  10a. ⁵

Przepisy art. 4 ust. 2, 4a i 5 oraz art. 10 stosuje się odpowiednio do wyrażania zgody przez organy paszportowe na wydanie dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy, przewidzianych w przepisach szczególnych.

Rozdział 3.

Paszporty konsularne.

Art.  11.

1. Paszport konsularny książeczkowy wydaje się obywatelowi polskiemu zamieszkałemu stale za granicą.

2. W przypadkach wyjazdu za granicę na pobyt stały paszport wydany w kraju podlega wymianie na paszport konsularny książeczkowy, jeżeli organ, który go wydał, zaopatrzył go w odpowiednią klauzulę.

Art.  12.

1. 6 Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny może odmówić wydania paszportu konsularnego książeczkowego, gdy w sprawie osoby ubiegającej się o paszport konsularny toczy się postępowanie dotyczące pozbawienia obywatelstwa polskiego lub zezwolenia na jego zmianę albo gdy zachodzą przyczyny określone w art. 4 ust. 2 pkt 1-3 lit. a) i c) oraz pkt 4-7.

2. Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny może uzależnić wydanie paszportu konsularnego książeczkowego od dopełnienia przez ubiegającego się o taki paszport ciążących na nim obowiązków wobec Państwa.

3. Przepisy ust.1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach dokonywania zmian w paszportach konsularnych książeczkowych oraz wznawiania ich ważności.

Art.  13.

1. Paszport konsularny blankietowy wydaje się obywatelowi polskiemu przebywającemu za granicą w celu umożliwienia mu powrotu do kraju, jeżeli utracił paszport wydany w kraju lub nie posiada go z innych przyczyn.

2. Obywatel polski, któremu odmówiono wydania paszportu konsularnego książeczkowego, ma prawo do paszportu konsularnego blankietowego, jeżeli nie toczy się przeciwko niemu postępowanie o pozbawienie obywatelstwa polskiego.

Art.  14.

Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny unieważni paszport konsularny w przypadku pozbawienia obywatelstwa polskiego osoby, której został on wydany.

Art.  15.

1. Paszport konsularny uprawnia do przybycia do kraju na pobyt stały.

2. Przybycie do kraju na pobyt czasowy z prawem powrotu do państwa zamieszkania może nastąpić na podstawie paszportu konsularnego książeczkowego zaopatrzonego w klauzulę wydaną przez właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny.

3. 7 Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych może upoważnić podległe mu organy do udzielania na granicy klauzul na pobyt czasowy w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej lub przejazd przez jej terytorium posiadaczom paszportów konsularnych książeczkowych albo zwolnić te osoby od obowiązku uzyskiwania klauzul.

Art.  16.

1. Paszport konsularny wystawia się na jedną osobę. Jednakże paszport ten może obejmować także dzieci do lat szesnastu, znajdujące się pod opieką posiadacza paszportu.

2. Paszport konsularny książeczkowy wydaje się na czas do lat dziesięciu. Ważność paszportu konsularnego książeczkowego można wznawiać, jednakże łączny okres jego ważności nie może przekraczać lat dziesięciu od daty wystawienia.

3. Paszport konsularny książeczkowy jest ważny na wszystkie kraje obce, jeżeli organ wydający paszport nie wprowadzi ograniczeń w tym przedmiocie.

Rozdział 4.

Wkładki paszportowe do dowodów osobistych.

Art.  17.

Wkładka paszportowa do dowodu osobistego jest ważna tylko łącznie z dowodem osobistym.

Art.  18.

Wkładka paszportowa do dowodu osobistego może oprócz posiadacza dowodu osobistego obejmować również osoby wpisane do jego dowodu osobistego.

Art.  19.

1. Wkładka paszportowa do dowodu osobistego upoważnia do jednorazowego wyjazdu do krajów w niej wymienionych oraz powrotu.

2. Właściwy organ może upoważnić posiadacza wkładki paszportowej do wielokrotnych przejazdów.

3. Wkładkę paszportową upoważniającą do jednorazowego wyjazdu wydaje się na okres do sześciu miesięcy i można wznawiać jej ważność jedynie za granicą w celu umożliwienia powrotu do kraju.

4. W przypadkach określonych w ust. 2 wkładkę paszportową wydaje się na okres do dwóch lat. Ważność jej można wznawiać na okresy do dwóch lat, jednak łączny okres ważności wkładki paszportowej nie może przekraczać pięciu lat od daty jej wystawienia. Ponadto stosuje się odpowiednio art. 9 ust. 2.

Art.  20.

Do spraw wyjazdów na podstawie wkładek paszportowych do dowodów osobistych stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, 5 i 10.

Rozdział 5.

Dokumenty podróży.

Art.  21.

Dokument podróży dla cudzoziemców uprawnia do wyjazdu do krajów wymienionych w dokumencie podróży albo do jednorazowego wyjazdu i powrotu.

Art.  22. ⁸

W sprawach dokumentów podróży stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału drugiego. Jednakże przepisy art. 4 ust. 2 pkt 2 oraz 5-7 nie dotyczą dokumentów podróży, jeżeli wydane one zostały jedynie w celu wyjazdu z Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Rozdział 6.

Obowiązki posiadacza paszportu.

Art.  23.

1. 9 Posiadacz paszportu, wkładki paszportowej do dowodu osobistego lub dokumentu podróży obowiązany jest złożyć wymieniony dokument upoważnionemu do wydawania paszportów w kraju organowi, który go wydał lub który jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania posiadacza wymienionego dokumentu. Dokument należy złożyć w ciągu czternastu dni po przybyciu z zagranicy, a jeżeli wyjazd nie nastąpił - w ciągu czternastu dni od dnia upływu terminu jego ważności.

2. W razie wydania paszportu zbiorowego przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierownika grupy.

3. Obowiązek złożenia paszportu nie dotyczy posiadacza paszportu konsularnego przebywającego w kraju czasowo.

4. 10 Minister Spraw Wewnętrznych lub upoważnione przez niego organy mogą zwalniać posiadaczy paszportów od obowiązku złożenia tych dokumentów w organach właściwych w sprawach paszportowych.

Art.  24.

1. 11 W razie utraty lub znalezienia paszportu, wkładki paszportowej do dowodu osobistego lub dokumentu podróży należy niezwłocznie zawiadomić o tym organ, który wydał wymieniony dokument, lub najbliższy urząd spraw wewnętrznych albo komisariat lub posterunek Milicji Obywatelskiej.

2. Jeżeli obywatel polski utracił lub znalazł za granicą dokument wymieniony w ust.1, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym najbliższe polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny.

Rozdział 7.

Przepisy karne.

Art.  25. ¹²

Kto narusza przepisy art. 23 lub 24, podlega karze grzywny do 20.000 zł

Rozdział 8.

Paszporty dyplomatyczne i inne paszporty urzędowe.

Art.  26.

1. Przepisy Art. 2-10 oraz Art. 23 nie dotyczą spraw paszportów dyplomatycznych i innych paszportów urzędowych.

2. Rada Ministrów określi rodzaje paszportów urzędowych oraz zasady dotyczące ich wydawania, jak również organy właściwe do załatwiania spraw tych paszportów.

Rozdział 9

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  27.

1. Paszporty, wkładki paszportowe do dowodów osobistych i dokumenty podróży oraz wznawianie ich ważności i dokonywanie w nich zmian, jak również podania składane w tych sprawach, podlegają opłacie paszportowej.

2. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zasady i wysokość opłaty paszportowej oraz warunki i zakres stosowania ulg i zwolnień od tej opłaty.

3. Przepisy dotyczące opłaty za paszporty konsularne, za wznawianie ich ważności i dokonywanie w nich zmian oraz składane w tych sprawach podania, jak również szczegółowe przepisy o trybie postępowania w sprawach opłaty paszportowej, wydadzą Ministrowie Spraw Zagranicznych i Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Finansów.

4. Dokumenty, o których mowa w ust.1 i 3, nie podlegają opłacie skarbowej.

Art.  28.

1. Organy właściwe do wydawania paszportów, wkładek paszportowych do dowodów osobistych i dokumentów podróży mogą do postępowania w sprawach o wydanie tych dokumentów nie dopuścić pełnomocnika, nie będącego członkiem najbliższej rodziny lub opiekunem ubiegającego się o ten dokument.

2. W celu ustalenia tożsamości osoby ubiegającej się o paszport, wkładkę paszportową do dowodu osobistego lub dokument podróży organy właściwe do wydawania tych dokumentów mogą żądać jej osobistego stawiennictwa.

Art.  29.

Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych określą w drodze rozporządzenia wzory paszportów, wkładek paszportowych do dowodów osobistych i dokumentów podróży oraz ustalą, jakie dokumenty należy przedłożyć w celu ich otrzymania, jak również wydadzą w drodze rozporządzenia przepisy o zasadach i trybie postępowania w sprawach paszportów, wkładek paszportowych i dokumentów podróży.

Art.  30.

Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o dowodzie osobistym, należy przez to rozumieć także tymczasowe zaświadczenie tożsamości.

Art.  31.

Traci moc dekret z dnia 14 sierpnia 1954 r. o paszportach zagranicznych (Dz. U. Nr 39, poz. 170).

Art.  32.

1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych do ustawy zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą.

2. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych określą w drodze rozporządzenia termin i tryb unieważniania paszportów zagranicznych, wydanych na podstawie dekretu z dnia 14 sierpnia 1954 r. o paszportach zagranicznych.

¹ Art. 1 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

² Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

³ Art. 4 ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

⁴ Art. 10 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

⁵ Art. 10a:

- dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

- zmieniony w związku z obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 maja 1984 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.84.31.172) w art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. o zmianie ustawy o paszportach (Dz.U.83.66.298).

⁶ Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

⁷ Art. 15 ust. 3 dodany przez art. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. (Dz.U.71.28.261) zmieniającej nin. ustawę z dniem 21 listopada 1971 r.

⁸ Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

⁹ Art. 23 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

¹⁰ Art. 23 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

¹¹ Art. 24 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.

¹² Art. 25 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 5 grudnia 1983 r. (Dz.U.83.66.298) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1984 r.