Rozdział 6 - Postanowienia karne. - Państwowy podatek przemysłowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.58.412

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1925 r.

Rozdział  VI.

Postanowienia karne.

Przepisy materjalne.

Art.  96. ⁶

Kto osób, delegowanych do lustracji przedsiębiorstw (art. 40), nie dopuści do wykonania czynności, z lustracją związanych (art. 42, 44 i 47), lub przeszkodzi wykonaniu tych czynności, będzie karany, o ile czyn tego rodzaju nie podlega karze surowszej w myśl istniejących przepisów, pozbawieniem wolności do trzech miesięcy, lub grzywną do 341 franków złotych.

Art.  97. ⁷

Kto osobom, dokonywującym lustracji (art. 40), nie okaże prowadzonych w przedsiębiorstwie ksiąg lub innych zapisków, wymienionych w art. 50 niniejszej ustawy -- ulegnie karze grzywny od 11 frantów złotych do 341 franków złotych.

Tej samej karze ulegnie winny niewykonania przepisów art. 50, część pierwsza.

Art.  98.

Kto prowadzi przedsiębiorstwo lub wykonywa zajęcie, nie nabywszy świadectwa przemysłowego, ulegnie karze grzywny od 3-20-krotnej kwoty, nie uiszczonej za świadectwo. Kto prowadzi przedsiębiorstwo lub wykonywa zajęcie, nie nabywszy należytego świadectwa przemysłowego, względnie utrzymuje skład bez karty rejestracyjnej, ulegnie karze grzywny do wysokości 3-krotnej kwoty, stanowiącej różnicę między ceną właściwego a posiadanego świadectwa przemysłowego, względnie stanowiącej należną opłatę za kartę rejestracyjną.

Kara nie zwalnia od obowiązku nabycia właściwego świadectwa przemysłowego, względnie karty rejestracyjnej.

Art.  99. ⁸

Kto nie umieści w przedsiębiorstwie lub składzie na miejscu widocznem (art. 38) świadectwa przemysłowego, względnie karty rejestracyjnej, albo nie okaże osobom, dokonywującym lustracji, świadectwa przemysłowego na handel wędrowny (obnośny, rozwoźny) - ulegnie karze grzywny od 3 do 57 franków złotych.

Art.  100. ⁹

Kto nie zaopatrzy zakładu handlowego lub przemysłowego oraz oddzielnego składu w szyld (art. 43) - ulegnie karze grzywny od 3 do 57 franków złotych.

Art.  101. ¹⁰

Kto nie przedstawi świadectwa przemysłowego, względnie karty rejestracyjni::), celem uzyskania adnotacji, przewidzianej w art. 36 niniejszej ustawy - ulegnie karze grzywny od 3 do 57 franków złotych.

W razie zmiany w osobie przedsiębiorcy, karze tej podlega zarówno poprzedni, jak i nowy właściciel przedsiębiorstwa.

Art.  102. ¹¹

Kto w razie zagubienia świadectwa przemysłowego nie złoży w ciągu dwóch tygodni, licząc od dnia stwierdzenia faktu zagubienia świadectwa, prośby o wydanie duplikatu (art. 39) - ulegnie karze grzywny od 3 do 57 franków złotych.

Art.  103. ¹²

Przełożeni urzędów samorządowych 1 instytucji publicznych oraz zrzeszeń, oznaczonych w art. 45 niniejszej ustawy, winni niedostarczenia w ustawowym terminie wiadomości, w tymże artykule wymienionych, - ulegną karze grzywny od 3 do 57 franków złotych.

Art.  104. ¹³

Kto niezłoży zeznania o obrocie (art. 52, 53 i 54) w terminach, oznaczonych w art. 55 niniejszej ustawy, lub kto wbrew postanowieniom art. 53 niniejszej ustawy przedstawi w zeznaniu o obrocie niezupełne dane - ulegnie karze grzywny od 11 do 341 franków złotych.

Art.  105. ¹⁴

Kto mimo wezwania władzy podatkowej (art. 75 ustęp 1 i art. 86) w wyznaczonym przez nią terminie nie udzieli wyjaśnień co do obrotu, albo nie przedstawi prowadzonych ksiąg handlowych, lub uwierzytelnionych z nich wyciągów - ulegnie karze grzywny od od 3 do 341 franków złotych.

Art.  106.

Kto w celu uchylenia od ustawowej powinności podatkowej osoby własnej, lub przez siebie zastępowanej, świadomie poda w zeznaniu o obrocie (art. 52 i 53), względnie w wyjaśnieniu, złożonem w myśl przepisów art. 75 ustęp i niniejszej ustawy, nieprawdziwe wiadomości, które mogą się przyczynić do udaremnienia wymiaru albo uszczuplenia ustawowo należącego się podatku, niezależnie od obowiązku uiszczenia należności podatkowej - ulegnie karze grzywny od dwukrotnej do dwudziestokrotnej sumy niewymierzonego lub uszczuplonego, względnie narażonego na zmniejszenie lub uszczuplenie podatku, a w razie okoliczności obciążających - nadto karze pozbawienia wolności do trzech miesięcy.

Art.  107. ¹⁵

Członkowie komisji do spraw podatku przemysłowego, ich zastępcy, jako też rzeczoznawcy, powoływani na posiedzenia komisji (art. 76), winni ujawnienia wiadomości, o których mowa w art. 69 - ulegną karze grzywny do 341 franków złotych, o ile w myśl istniejących przepisów nie podlegają surowszym postanowieniom karnym.

Tej samej karze podlegają winni ujawnienia wiadomości, o których mowa w art. 69, przedstawiciele płatników, dokonywujący lustracji przedsiębiorstw (art. 40).

Jeżeli wykroczenia dokonano w celu zaszkodzenia kredytowi, lub czci osoby, której dotyczy wiadomość ujawniona, winny ulegnie nadto karze pozbawienia wolności na czas do miesięcy sześciu.

Art.  108.

Winni kilku wykroczeń przeciwko przepisom niniejszej ustawy podlegają karze grzywny za każde z tych wykroczeń z osobna; co do kary pozbawienia wolności należy stosować odnośne przepisy ustaw karnych powszechnych.

Przepisy formalne.

Art.  109.

Wszczynanie spraw o przekroczenia przepisów niniejszej ustawy należy bez naruszenia kompetencji innych właściwych organów do tej władzy podatkowej, względnie do tej komisji do spraw podatku przemysłowego, która ujawniła odnośne przekroczenia.

Art.  110.

Orzecznictwo co do naruszeń niniejszej ustawy, zagrożonych grzywną z mocy art. 97 do 103, należy do naczelników władz podatkowych 1 instancji (art. 40), a co do naruszeń, zagrożonych grzywną z mocy art. 104 i 105 - do komisji szacunkowych, względnie do izb Skarbowych (art. 57).

Orzecznictwo w sprawach o przestępstwa, zagrożone choćby obok innej kary karą pozbawienia wolności (art. 96, 106 i 107), należy do powszechnych sądów karnych (powiatowych, pokoju).

Art.  111.

Wydanie orzeczeń, skazujących na grzywnę z art. 97 do 102 niniejszej ustawy, powinno poprzedzać protokularne stwierdzenie istoty karygodnego czynu (art. 51).

Art.  112.

Władza podatkowa 1 instancji, po sporządzeniu protokułu, stwierdzającego przekroczenie, zagrożone grzywną z art. 98 niniejszej ustawy, zarządza zamknięcie zakładu handlowego, względnie przemysłowego, prowadzonego bez świadectwa, o ile w ciągu dni 14 po sporządzeniu protokułu świadectwo nie zostanie nabyte.

Art.  113.

O orzeczeniach karnych (art. 110 część pierwsza) władza orzekająca zawiadamia obwinionego pisemnie.

Obwinionemu przysługuje prawo wniesienia na ręce władzy, która orzeczenie wydala, odwołanie w terminie 14-dniowym, licząc od dnia następnego po doręczeniu mu zawiadomienia, do władzy administracyjno-skarbowej II instancji, albo też żądania rozpatrzenia sprawy przez sąd.

W pierwszym wypadku rozstrzygnięcie należy:

a) do właściwej Izby Skarbowej, o ile chodzi o orzeczenie, wydane na podstawie art. 97 i 99 do 103;

b) do komisji odwoławczej, o ile chodzi o orzeczenie, wydane na podstawie art. 98, 104 i 105.

W drugim wypadku właściwy sąd (powiatowy, pokoju) przeprowadza postępowanie w trybie, przepisanym dla spraw wszczętych w drodze sądowej. Na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. właściwe są sądy powiatowe, przyczem stosuje się przepisy §§ 459- 469 ust. o post. karnym.

Obwiniony, który wybierze, drogę odwołania do władz skarbowych, traci drogę odwołania do sądu.

Odwołania do władz skarbowych i do sądu nie wstrzymują wykonania kary, z wyjątkiem pozbawienia wolności oraz z wyjątkiem kary pieniężnej, przewidzianej w artykule 98. Ta ostatnia kara jest ściągalna po wydaniu orzeczenia przez władzo: skarbową II instancji lub, o ile płatnik odwoła się do sądu, po zapadnięciu wyroku sądu pierwszej instancji.

Orzeczenia władz administracyjno-skarbowych II instancji są ostateczne.

Art.  114.

Przez karę pozbawienia wolności, o której mowa w art. 95, 106 i 107 ustawy niniejszej, rozumieć należy areszt (art. 21 ros. k. k, z roku 1903, § 18 niem. u. k. z r. 1871, § 244 austr. u. k. z r. 1852), o ile orzeczono karę, nieprzenoszącą sześciu tygodni pozbawienia wolności; zresztą zaś na obszarze mocy obowiązującej ros. k. k. z r. 1903 i niem. k. k. z r. 1871 - więzienie (art. 3 ustęp 3 przep. przech. do ros. kod. kar. z 7 sierpnia 1917 r. i § 16 niem. u. k. z r. 1871), na obszarze zaś mocy obowiązującej austr. ustawy karnej z r. 1852 - ścisły areszt (§ 245 austr. u. k. z r. 1852).

Na obszarze mocy obowiązującej austr. ustawy karnej można zawsze wnieść odwołania z powodu orzeczenia o karze.

Art.  115.

Grzywny i kary pieniężne, orzeczone przez sądy, w razie niemożności ich ściągnięcia, ulegają zamianie na kary pozbawienia wolności stosownie do ogólnych, przepisów dzielnicowych ustaw karnych, jednak nie wyżej sześciu miesięcy.

Art.  116.

Odpowiedzialność za przestępstwa z art. 96 do 107 niniejszej ustawy gaśnie po upływie pięciu lat, licząc od dnia popełnienia czynu przestępnego.

Karygodność czynu, wymienionego w art. 106 niniejszej ustawy, gaśnie, gdy winny sprostuje lub uzupełni swe zeznanie lub wyjaśnienie wobec właściwej władzy skarbowej, zanim przeciw niemu wpłynie doniesienie do władzy, powołanej do orzekania o karze.

Art.  117.

Grzywny i kary pieniężne, nałożone za przekroczenia postanowień niniejszej ustawy w drodze administracyjno-skarbowej, winny być uiszczone w terminie trzech tygodniowym, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia karnego (art. 113).

Grzywny i kary, niewpłacone w terminie, wskazanym w części pierwszej niniejszego artykułu, uważa się za zaległość.

Art.  118.

Grzywny i kary pieniężne, nałożona za naruszenia przepisów niniejszej ustawy, wpływają na rzecz Skarbu i mogą być zabezpieczone na majątku obwinionego przez władze podatkowe nawet przed wydaniem orzeczenia karnego.

⁶ Art. 96 zmieniony przez § 5 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

⁷ Art. 97 zmieniony przez § 5 pkt 4 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

⁸ Art. 99 zmieniony przez § 5 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

⁹ Art. 100 zmieniony przez § 5 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹⁰ Art. 101 zmieniony przez § 5 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹¹ Art. 102 zmieniony przez § 5 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹² Art. 103 zmieniony przez § 5 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹³ Art. 104 zmieniony przez § 5 pkt 6 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹⁴ Art. 105 zmieniony przez § 5 pkt 7 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.

¹⁵ Art. 107 zmieniony przez § 5 pkt 8 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.