Rozdział 4 - Postępowanie przy obliczaniu i uiszczaniu podatku. - Państwowy podatek przemysłowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.58.412

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1925 r.

Rozdział  IV.

Postępowanie przy obliczaniu i uiszczaniu podatku.

Po upływie każdego półrocza kalendarzowego w terminach, oznaczonych w art. 55 niniejszej ustawy, należy złożyć władzom, wymienionym w art. 54 tejże ustawy, pisemne zeznanie o obrocie według ustanowionego wzoru, a to odrębnie:

1)
co do każdego oddzielnego zakładu, względnie przedsiębiorstwa handlowego, zaliczonego w taryfie (art. 23) do kategorji pierwszej i drugiej przedsiębiorstw handlowych;
2)
co do każdego oddzielnego zakładu, względnie przedsiębiorstwa przemysłowego, zaliczonego w taryfie do pierwszych pięciu kategorji przedsiębiorstw przemysłowych;
3)
co do każdego zajęcia przemysłowego, zaliczonego w taryfie (art. 23) do kategorji I i II a) i b) zajęć przemysłowych;
4)
co do każdego samodzielnego wolnego zajęcia zawodowego (art. 9).

Przedsiębiorstwa handlowe i przemysłowe, należące do kategorji niższych, niż wskazane w ustępach 1) i 2) niniejszego artykułu, mogą także składać zeznania o obrocie i w takim razie korzystają z uprawnienia, przysługującego płatnikom podatku przemysłowego z mocy części trzeciej artykułu 76 niniejszej ustawy.

W zeznaniu o obrocie (art. 52) winny być podane:

1)
imię i nazwisko przedsiębiorcy, względnie osoby wykonywującej zajęcie przemysłowe' lub samodzielne wolne zajęcia zawodowe, albo nazwa lub firma przedsiębiorcy;
2)
miejsce zamieszkania (dokładny adres) przedsiębiorcy;
3)
rodzaj zakładu, względnie przedsiębiorstwa lub zajęcia;
4)
miejsce wykonywania przedsiębiorstwa lub zajęcia;
5)
ilość i bliższe oznaczenie oddzielnych składów;
6)
ogólna suma obrotu (art. 5), osiągniętego w ciągu ubiegłego półrocza, a w zeznaniach, składanych przez przedsiębiorstwa handlowe pierwszych dwóch kategorji i przedsiębiorstwa przemysłowe pierwszych pięciu kategorji, odrębnie sumy obrotu, osiągniętego w każdym poszczególnym miesiącu kalendarzowym ubiegłego półrocza;
7)
oświadczenie, czy prowadzane są księgi handlowe i czy na poparcie wykazanej sumy obrotu płatnik gotów jest przedstawić władzy skarbowej księgi handlowe;
8)
zapewnienie, że wszystkie przytoczone w zeznaniu dane oznajmiono według najlepszej wiedzy i sumienia;
9)
własnoręczny podpis osoby, składającej zeznanie.

Zeznania o obrocie winny być składane właściwym władzom podatkowym 1 instancji, (art. 27).

Spółki akcyjne, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i inne przedsiębiorstwa., które na zasadzie swych statutów lub specjalnych przepisów są obowiązane do publicznego ogłaszania sprawozdań o swych operacjach, lub do składania sprawozdali do zatwierdzenia właściwym organom, winny składać zeznania o obrotach wszystkich należących do nich zakładów, lecz każdego oddzielnie, tej Izbie Skarbowej, w której okręgu znajduje się siedziba zarządu, spółki, względnie przedsiębiorstwa.

Zeznania o obrocie (art. 53) należy składać w następujących terminach;

1)
za pierwsze półrocze roku kalendarzowego- od 1 lipca do 1 sierpnia tegoż roku;
2)
za drugie półrocze roku kalendarzowego - od 1 stycznia do 1 lutego roku następnego.

Przedsiębiorstwa, wymienione w ustępach 1 i 2 art. 52, oraz w części drugiej art. 54 niniejszej ustawy, o ile są zaliczone do pierwszych dwóch kategorji przedsiębiorstw handlowych, lub do pierwszych pięciu kategorji przedsiębiorstw przemysłowych, winny po upływie każdego miesiąca kalendarzowego, najpóźniej do dnia 15 następnego miesiąca, wpłacić do kasy skarbowej podatek przemysłowy (art. 6), przypadający od obrotu, osiągniętego w ubiegłym miesiącu.

Inni płatnicy, obowiązani do s!- Jadania zeznań (art. 52 i 54, część druga), winni najpóźniej w terminach, oznaczonych w artykule poprzednim niniejszej ustawy, wpłacić do kasy skarbowej podatek, przypadający od obrotu, osiągniętego w ubiegłem półroczu. Płatnicy ci mogą jednak wpłacać podatek przemysłowy także w terminach miesięcznych analogicznie do postanowień części pierwszej niniejszego artykułu.

Od kwot podatku przemysłowego, wpłacanych miesięcznie, potrąca się taką część sumy, uiszczonej tytułem przedpłaty fart. 7-a), jaka odpowiada ilości miesięcy roku podatkowego, w ciągu których podatek będzie uiszczony.

Od sum podatku, wpłacanych półrocznie, potrąca się: od kwoty podatku przemysłowego, przypadającej za pierwsze półrocze kalendarzowe.- najwyżej połowę sumy, uiszczonej tytułem przedpłaty; od kwoty zaś, przypadającej za drugie półrocze - resztę sumy, uiszczonej tytułem przedpłaty za rok kalendarzowy, względnie za odnośny okres podatkowy (art. 31 i 32).

Dowody wpłat zarówno miesięcznych, jak i półrocznych - należy w oryginałach lub odpisach dołączyć do zeznania, składanego w terminach, oznaczonych w art. 55 niniejszej ustawy.

Sprawdzanie i ustalanie obrotów, podlegających opodatkowaniu, i obliczanie podatku przemysłowego, przypadającego w myśl artykułów 4-6 i 56 niniejszej ustawy, należy w pierwszej instancji do komisji szacunkowych, w drugiej zaś instancji - do komisji odwoławczych).

Dla przedsiębiorstw, wymienionych w części drugiej art. 54 niniejszej ustawy, pierwszą instancją jest właściwa izba Skarbowa, drugą zaś instancją - komisja odwoławcza.

Ilość komisji szacunkowych do spraw podatku przemysłowego i miejsce ich urzędowania określa Minister Skarbu w drodze rozporządzenia.

Komisja szacunkowa składa się z przewodniczącego, którym jest z urzędu naczelnik władzy podatkowej I instancji lub jego zastępca, z wyznaczonego przez Dyrektora Izby Skarbowej przedstawiciela właściwego urzędu podatków pośrednich, tudzież z sześciu do dwunastu członków i tyluż zastępców, powołanych z grona płatników podatku przemysłowego.

Członków komisji i ich zastępców powołuje Dyrektor izby Skarbowej z listy kandydatów, przedstawionej przez Izbę handlową i przemysłową, Izbę rękodzielnicza, względnie przez organizacje i zrzeszenia zawodowe płatników podatku przemysłowego, oznaczone przez Ministra Skarbu.

Mianowania członków należy przeprowadzić w ten sposób, by w skład komisji każdego okręgu wchodzili płatnicy podatku przemysłowego, obznajmieni ze stosunkami tegoż okręgu.

Komisje odwoławcze do spraw podatku przemysłowego istnieją przy każdej Izbie Skarbowej i składają się z przewodniczącego, którym jest z urzędu Dyrektor Izby Skarbowej lub jego zastępca, z dwóch urzędników Izby Skarbowej i tyluż zastępców, mianowanych przez Ministra Skarbu na wniosek Dyrektora Izby Skarbowej, tudzież z ośmiu do dwunastu członków i tyluż zastępców, powołanych z grona płatników podatku przemysłowego.

Członków i zastępców z grona płatników podatku przemysłowego mianuje Minister Skarbu na wniosek Dyrektora Izby Skarbowej z pośród kandydatów, przedstawionych przez Izby handlowe i, przemysłowe, Izby rękodzielnicze, względnie przez organizacje i zrzeszenia zawodowe płatników. Minister Skarbu może przy jednej Izbie Skarbowej utworzyć w razie potrzeby dwie lub więcej komisji odwoławczych.

Przy powoływaniu członków komisji szacunkowych i odwoławczych z grona płatników podatku przemysłowego należy baczyć, by w łonie komisji znajdowali się o ile możności przedstawiciele: handlu, przemysłu, zajęć przemysłowych i samodzielnych wolnych zajęć zawodowych.

Członków komisji i ich zastępców powołuje się na okres czteroletni.

Po upływie każdego dwulecia ustępuje połowa członków i ich zastępców. Ustępujących po raz pierwszy wyznacza los. Ustępujący mogą być ponownie powołani.

Na członków komisji mogą być powoływani ci płatnicy podatku przemysłowego, którzy korzystają z pełni praw cywilnych i politycznych i nie byli prawomocnie skazani na karę za wykroczenia, przewidziane w art. 96, 106 i 107 niniejszej ustawy.

Mandat członka komisji gaśnie, gdy jego posiadacz traci warunki, przewidziane w art. 63, gdy przestaje być płatnikiem podatku przemysłowego, gdy nie był obecny na trzech z rzędu posiedzeniach komisji i nieobecności nie usprawiedliwił.

Członkowie komisji odwoławczej i ich zastępcy nie mogą być równocześnie członkami komisji szacunkowej i ich zastępcami.

Jeżeli instytucje, powołane do przedstawiania kandydatów na członków i ich zastępców (art. 59 i 60) nie czynią tego w wyznaczonym terminie, to brakujących członków i ich zastępców mianuje właściwa władza skarbowa.

Przewodniczący zwołuje komisję, kieruje jej czynnościami, wykonywa jej uchwały i jest odpowiedzialny za należyte stosowanie obowiązujących przepisów.

O każdem posiedzeniu komisji przewodniczący zawiadamia pisemnie wszystkich członków komisji przynajmniej na pięć dni przed terminem posiedzenia. W ten sposób zaprasza się w razie potrzeby zastępców.

Komisja jest zdolna do powzięcia uchwał, jeżeli oprócz przewodniczącego lub jego zastępcy jest obecna przynajmniej połowa członków.

Jeżeli na pierwsze posiedzenie nie przybędzie zdolna do powzięcia uchwał ilość członków, wyznacza się drugie posiedzenie z zastrzeżeniem, że zapadłe na niem uchwały będą prawomocne bez względu na ilość obecnych.

Przedstawiciele płatników, dokonywujący lustracji przedsiębiorstwa oraz członkowie komisji i ich zastępcy, o ile nie pozostają na służbie państwowej, składają przy obejmowaniu swych obowiązków uroczyste przyrzeczenie, iż obowiązki swe pełnić będą według najlepszej wiedzy i sumienia i zachowają w ścisłej tajemnicy wszystkie powzięte w komisji wiadomości o położeniu majątkowem płatników.

Obowiązek zachowania tajemnicy ciąży również na przewodniczącym, na jego zastępcy, jak również na członkach komisji, pozostających na służbie państwowej.

Uchwały komisji zapadają zwykłą większością głosów obecnych członków. W razie równości głosów rozstrzyga glos przewodniczącego.

Przewodniczący i członkowie komisji oraz ich zastępcy nie mogą uczestniczyć w posiedzeniach podczas obrad i uchwał, dotyczących opodatkowania przedsiębiorstw i zajęć, wykonywanych przez nich samych, przez ich małżonków, krewnych i powinowatych w; linji wstępnej i zstępnej, albo w bocznej do trzeciego stopnia, przez osoby, będące pod ich opieką lub kuratelą, tudzież przez firmy, spółki i zrzeszenia, z któremi są w jakikolwiek sposób pośrednio lub bezpośrednio związani.

Z obrad i uchwał komisji spisuje się protokuły, które podpisują przewodniczący i przynajmniej jeden z obecnych na posiedzeniu członków lub ich zastępców.

Członkom komisji, którzy nie są urzędnikami państwowymi, zwraca się koszty, spowodowane przybyciem na posiedzenie.

Bliższe przepisy w tym przedmiecie wyda Minister Skarbu w drodze rozporządzenia.

Zeznania o obrocie, składane w myśl art. 52 do 54 niniejszej ustawy, sprawdza właściwa władza podatkowa i instancji, posiłkując się przytem wszelkiemi posiadanemi materjałami, a w szczególności danemi, zebranemi podczas lustracji przedsiębiorstw, i przygotowuje wnioski dla komisji.

Władza podatkowa I instancji przygotowuje również, na podstawie posiadanych materjałów, wnioski o obrotach tych przedsiębiorstw i zajęć, co do których nie złożono zeznań wbrew art. 52 niniejszej ustawy, lub co do których nie istnieje] ustawowy obowiązek składania zeznań.

Celem należytego sprawdzenia obrotów i przygotowania wniosków (art. 74). władze podatkowe 1 instancji oraz komisje szacunkowe mają prawo:

1)
żądać od przedsiębiorców przedstawienia w oznaczonych terminach pisemnych lub ustnych wyjaśnień co do obrotu, jako też ksiąg handlowych, o ile takowe są prowadzone, wszelkich dokumentów i załączników, lub uwierzytelnionych wyciągów z tych ksiąg;
2)
zbierać informacje od osób, obznajmionych z faktycznemi stosunkami i powoływać biegłych do badania ksiąg i zapisków oraz stosunków Faktycznych, miarodajnych dla wymiaru podatku, z listy kandydatów, przedstawionych przez organizacje lub. zrzeszenia przemysłowo-handlowe oraz związki zawodowe.

Jeżeli przedstawienie ksiąg w myśl ustępu 1 niniejszego artykułu nastręcza trudności, to na prośbę płatnika badanie ksiąg może się odbyć w jego zakładzie.

Wnioski, przygotowane w myśl art. 74 i 75 niniejszej ustawy, składa naczelnik władzy podatkowej ! instancji, jako przewodniczący komisji szacunkowej, pod jej obrady.

Komisja ustala obroty, oraz przypadający podatek. W razie potrzeby komisja ma prawo powołać na swe posiedzenie rzeczoznawców, którzy przed przystąpieniem do swojej czynności mają złożyć przyrzeczenie w myśl art. 69 niniejszej ustawy.

Jeżeli na poparcie wykazanego w zeznaniu obrotu płatnik wyrazi! gotowość przedstawienia ksiąg handlowych wraz z dokumentami i rachunkami, to władza podatkowa, względnie komisja szacunkowa, nie może ustalić obrotu odmiennie od zeznania, ' o ile księgi nie zostały uznane przez komisję za nieprawidłowe, lub za nierzetelne. Przy badaniu ksiąg ma prawo być obecny płatnik lub jego zastępca.

Nieprzyjęcie obrotu, wykazanego w księgach, winno być protokularnie stwierdzone i uzasadnione. Odpis tego uzasadnienia doręcza się płatnikowi.

Od obliczonego podatku potrąca się kwoty, uiszczone w myśl art. 56 niniejszej ustawy, względnie wpłacone tylko w formie przedpłaty (art. 7 lit. a) ; w tym ostatnim wypadku stosują się przepisy części drugiej wyżej wymienionego artykułu 56.

O kwotach ustalonych obrotów i przypadającego do uiszczenia podatku (art. 76) przewodniczący komisji zawiadamia płatników, rozsyłając indywidualne nakazy płatnicze.

W nakazach tych należy również wskazać termin i tryb wnoszenia odwołań.

Prace komisji winny być prowadzone w ten sposób, by nakazy płatnicze (art. 77) były rozesłane niezawodnie w następujących terminach:

a)
nakazy płatnicze, dotyczące obliczenia podatku za pierwsze półrocze roku podatkowego-najpóźniej do 15 września tegoż roku;
b)
nakazy płatnicze, dotyczące obliczenia podatku za drugie półrocze roku podatkowego-najpóźniej do 15 marca roku następnego.

W razie rozesłania nakazów płatniczych po 15 września, względnie po 15 marca, terminy, oznaczone w art. 81 i 85 ustawy, będą odpowiednio przedłużone, co naznaczone być winno w obwieszczeniach, powołanych w art. 79 ustawy.

Równocześnie z rozesłaniem nakazów płatniczych (art. 77) przewodniczący komisji zawiadamia płatników/ za pomocą publicznego obwieszczenia o dniu rozesłania nakazów płatniczych, o terminach płacenia podatku (art. 81) i o trybie wnoszenia odwołań (art. 85 i 86).

Obwieszczenie to należy wywiesić w lokalu władzy podatkowej, rozplakatować najpóźniej w terminach, oznaczonych w art. 78 niniejszej ustawy, oraz ewentualnie zamieścić w dziennikach miejscowych.

Przewodniczący komisji sporządza w dwóch egzemplarzach imienne listy płatników według gmin, względnie dzielnic miejskich, z oznaczeniem kwot ustalonego obrotu i przypadającego podatku. Tak sporządzone listy wywiesza się w pomieszczeniu władzy podatkowej pierwszej instancji i przesyła się do urzędów gminnych (magistratów) celem wyłożenia na przeciąg czterech tygodni w miejscu dostępnem dla publiczności.

Niezależnie od rozesłania nakazów płatniczych władze podatkowe pierwszej instancji są obowiązane do udzielania zgłaszającym się płatnikom informacji o kwotach ustalonych obrotów i przypadającego do uiszczenia podatku.

Termin uiszczenia podatku, obliczonego przez komisje szacunkowe.

Podatek przemysłowy, obliczony przez komisje szacunkowe (art. 76), należy wpłacić:

a)
za pierwsze półrocze roku podatkowego - najpóźniej do dnia 15 października tegoż roku;
b)
za drugie półrocze roku podatkowego-najpóźniej do dnia 15 kwietnia roku następnego.

Sprawdzanie zeznań i ustalanie obrotów przez Izby Skarbowe oraz termin uiszczenia obliczonego przez nie podatku.

Postanowienia artykułów 74, 75, 76 i 77 niniejszej ustawy mają analogiczne zastosowanie także przy sprawdzaniu zeznań, ustalaniu obrotu i obliczaniu podatku przedsiębiorstw, wymienionych w części drugiej art. 54 niniejszej ustawy przez Izby Skarbowe.

Obliczony przez Izbę Skarbową (art. 82) podatek przemysłowy winien być wpłacony w ciągu 8 dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu zawiadomienia.

Od przedsiębiorstw i zajęć, podlegających podatkowi przemysłowemu, a z jakichkolwiek-bądź powodów wcale nie pociągniętych do opodatkowania, w terminach, oznaczonych w niniejszej ustawie, wymierza się podatek dodatkowy. Może być również w ciągu lat pięciu dodatkowo wymierzony podatek, jeśli na skutek później ujawnionych okoliczności pierwotny wymiar okaże się za niskim.

W tych wypadkach władza podatkowa zawiadamia płatnika o wymiarze indywidualnie, a podatek powinien być uiszczony w terminie, wskazanym w artykule 83 niniejszej ustawy.

Od ustalonych sum obrotów i obliczonych kwot podatku mogą być wnoszone odwołania za pośrednictwem właściwych komisji szacunkowych, względnie Izb Skarbowych (art. 57), do komisji odwoławczych w następujących terminach:

1)
przez płatników, o których mowa w art. 54, część druga i w art. 84 niniejszej ustawy, w ciągu dni czternastu, licząc od dnia następnego po doręczeniu zawiadomienia;
2)
przez wszystkich innych płatników:
a)
co do sum obrotów i kwot podatku, obliczonych za pierwsze półrocze roku podatkowego - najpóźniej do 15 października tegoż roku;
b)
co do sum obrotów i kwot podatku, obliczonych za drugie półrocze roku podatkowego - najpóźniej do 15 kwietnia następnego roku.

Wniesienie odwołania nie wstrzymuje obowiązku uiszczenia podatku w przepisanym terminie.

Spóźnione odwołania przewodniczący komisji szacunkowej, względnie Izba Skarbowa (art. 82), pozostawia bez rozpatrzenia.

Prawo wniesienia odwołania nie przysługuje temu płatnikowi, który ^/brew przepisom art. 52, 54 i 55 niniejszej ustawy wcale bądź nie złożył zeznania o obrocie, bądź złożył je po terminie.

Odwołanie takiego płatnika nie podlega rozpoznaniu, o czem należy go zawiadomić.

Przewodniczącemu komisji szacunkowej służy prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciw uchwałom komisji szacunkowej w terminie 7 dniowym od dnia następnego po powzięciu uchwały.

Odpis sprzeciwu należy równocześnie, przesłać płatnikowi, któremu przysługuje prawo do wniesienia odpowiedzi w terminie do dni 7, licząc od dnia następnego po doręczeniu odpisu.

Sprzeciw przewodniczącego winien być przesłany komisji odwoławczej w ciągu dni 14 od dnia doręczenia odpisu wraz z ewentualną odpowiedzią płatnika.

Wniesienie sprzeciwu nie wstrzymuje wykonania uchwał komisji szacunkowej.

Przewodniczący komisji sznurkowej, względnie Izba Skarbowa (art. 54 i 82), bada konkretne zarzuty odwołania, przeprowadza w razie potrzeby uzupełniające dochodzenia, i akta sprawy wraz z wnioskiem komisji szacunkowej, względnie z własnym wnioskiem, przesyła komisji odwoławczej-najpóźniej w terminie 30 dniowym od dnia otrzymania odwołania.

Komisja odwoławcza jest właściwa do rozstrzygania w drugiej i ostatniej instancji odwołań i sprzeciwów.

Przy rozpatrywaniu odwołań i sprzeciwów komisja odwoławcza i jej przewodniczący korzystają z tych samych praw, jakie służą komisji szacunkowej i jej przewodniczącemu.

Księgi handlowe i inne zapiski, dotyczące obrotu, mogą być jednak rozpatrywane przez komisję odwoławczą tylko w tym wypadku, gdy płatnik powołał się na nie w zeznaniu o obrocie i oświadczy! gotowość przedstawienia ich (art. 53 ustęp 7).

Komisja odwoławcza winna jest rozstrzygnąć odwołanie najpóźniej w terminie 6-ciu miesięcy od dnia odwołania. Jeżeli jednak komisja odwoławcza przed upływem tego terminu zażądała od płatnika dodatkowych wyjaśnień, termin ten przedłuża się o dalsze trzy miesiące.

O ile płatnik lub jego pełnomocnik wyrazi w odwołaniu życzenie złożenia ustnych wyjaśnień komisji odwoławczej, należy go zawiadomić "o terminie, wyznaczonym do rozpatrzenia odwołania, przynajmniej na 8 dni przed posiedzeniem komisji.

Przy rozstrzyganiu odwołań i sprzeciwów komisja odwoławcza nie jest związana ani uchwałą I instancji, ani wnioskiem przewodniczącego komisji szacunkowej (art. 88) i zależnie od stanu faktycznego i prawnego zatwierdza lub zmienia zaskarżoną uchwałę.

Jeżeli jednak komisja odwoławcza, załatwiając jednostronne odwołanie płatnika, przyjdzie do przekonania, że podatek wymierzono w kwocie za niskiej, to orzeka odrzucenie odwołania i zwraca sprawę I instancji celem uzupełnienia postępowania wymiarowego.

Zapadłe decyzje komisji odwoławczej wraz z aktami spraw przesyła się przewodniczącemu komisji Szacunkowej, względnie Izbie Skarbowej, celem zawiadomienia płatników i poczynienia ewentualnych zmian w księdze bierczej.

Od decyzji komisji odwoławczej przysługuje tak płatnikom, jak i przewodniczącemu komisji prawo wniesienia skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w myśl ustawy z dnia 3 sierpnia 1922 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 67, poz. 600) '.