Rozdział 2 - Przedpłata podatku w formie świadectw przemysłowych. - Państwowy podatek przemysłowy.
Dz.U.1923.58.412
Akt utracił mocRozdział II.
Przedpłata podatku w formie świadectw przemysłowych.
Przedpłata podatku w formie świadectw przemysłowych.
Świadectwa przemysłowe (art. 7 lit. a) winny być wykupywane:
Za oddzielny zakład handlowy uważa się osobne stale lub ruchome, zamknięte lub otwarte pomieszczenie, albo część takiego pomieszczenia, względnie klika pomieszczeń, posiadających bezpośrednie ze sobą połączenie, w których prowadzi się handel towarowy, lub w których dokonywa się innych operacji handlowych, stanowiących według taryfy, załączonej do art. 23 niniejszej ustawy, odrębne przedsiębiorstwo.
Za oddzielny zakład przemysłowy (wytwórnię, pracownie, warsztat, zakład rzemieślniczy) uważa się jedno, względnie kilka, zamkniętych lub otwartych pomieszczeń, bądź położonych w obrębie jednego obejścia, bądź stanowiących jeden jednolity zespól gospodarczy i służących do jednego rodzaju produkcji lub nawet do kilku rodzajów, jeśli stanowią one kolejne stopnie obróbki, wzgl. przeróbki tych samych materiałów albo wytworów, lub znajdują się w związku, uzasadnionym. potrzebami głównej produkcji, o ile z działów pomocniczych nie jest dokonywana sprzedaż ich wytworów.
W wypadkach wątpliwych Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu rozstrzyga, czy istnieje jeden jednolity zespól gospodarczy i czy kolejne stopnie obróbki, względnie przeróbki, pozostają w związku, uzasadnionym potrzebami głównej produkcji.
Za oddzielne przedsiębiorstwo górnicze uważa się zespól szybów, sztolni, wież wiertniczych i tym podobnych urządzeń, należących do jednego przedsiębiorstwa, a znajdujących się w obrębie jednego terenu kopalnianego i służących do wydobywania tego samego produktu.
Wydobywania ubocznych produktów kopalnianych przy prowadzeniu głównej eksploatacji górniczej nie uważa się za oddzielne przedsiębiorstwo.
Jeżeli przedsiębiorstwo przemysłowe; oprócz zakładu przemysłowego, prowadzi także zakład handlowy celem sprzedaży w nim wyrobów własnej produkcji, to tego rodzaju zakłady handlowe uważa się za oddzielne w myśl art. 11 niniejszej ustawy.
Postanowienie części pierwszej niniejszego artykułu niedotyczy zakładów hurtowej sprzedaży wyrobów własnej produkcji, o ile te zakłady są utrzymywane przez przedsiębiorstwo przy samym zakładzie przemysłowym lub poza nim, lecz w obrębie miejscowości, będącej jego siedzibą, lub w miejscowości, będącej poza jego siedzibą, o ile jest to jedyny hurtowy zakład sprzedaży poza siedzibą zakładu przemysłowego.
Detaliczna i drobna sprzedaż produktów własnego wyrobu bezpośrednio z zakładu przemysłowego bez urządzenia dla sprzedaży osobnego pomieszczenia nie stanowi oddzielnego przesiębiorstwa.
Za oddzielne przedsiębiorstwo uważa się każdy wyrąb lasu wraz z pierwiastkową obróbką drzewa, dokonywany w obrębie jednej lub kilku graniczących ze sobą parcel leśnych.
Za oddzielne przedsiębiorstwo kolei żelaznych uważa się cały zespół urządzeń na linjach kolejowych, objętych jedną koncesją.
Oddzielne przedsiębiorstwo stanowi wykonywanie każdej poszczególnej urnowy o dokonanie robót (antrepryz) tub dostaw, jako też każdej poszczególnej umowy o dzierżawę od Państwa lub od związku samorządowego, prawa poboru specjalnych opłat (targowej, mostowej, rogatkowej i t. p.).
Nie uważa się jednak za oddzielne przedsiębiorstwo wykonywania umów:
W handlu wędrownym (domokrążnym) za przedsiębiorstwo uważa się:
W handlu jarmarcznym za przedsiębiorstwo, wymagające wykupienia osobnego świadectwa przemysłowego, uważa się sprzedaż na jarmarkach, trwających dłużej niż trzy dni, towarów, należących do przedsiębiorstwa które nie przedstawi dowodu wykupienia świadectwa przemysłowego z tytułu posiadania zakładów, określonych w art. 11, 12, 13 i 15 niniejszej ustawy.
Co do innych rodzajów przedsiębiorstw, nie przewidzianych w art. 11 do 20 niniejszej ustawy, Ministrowi Skarbu przysługuje prawo rozstrzygania, czy te przedsiębiorstwa, względnie ich zakłady, mają być uważane za oddzielne.
Należące do przedsiębiorstwa oddzielne składy nie podlegają obowiązkowi wykupienia świadectw przemysłowych; na takie składy winny jednak być uzyskane osobne karty rejestracyjne (art. 23).
Za oddzielny skład uważa się jedno lub kilka bezpośrednio ze sobą połączonych pomieszczeń, poza obrębem zakładu handlowego lub przemysłowego (art. 11-14), należących do jednego przedsiębiorstwa, zamkniętych albo otwartych, a służących wyłącznie do przechowywania, przesuszania, oczyszczania, sortowania, brakowania, przeładowywania lub pakowania towarów, jak również do przechowywania przez przedsiębiorstwa przemysłowe: zapasowych maszyn, narzędzi, paliwa, surowców i materjałów niezbędnych do produkcji, jako też wyrobów, przez te przedsiębiorstwa wytwarzanych, tudzież zapasów żywności, lub odzieży i t. p. produktów dla zaopatrywania własnych robotników, o ile. to zaopatrywanie nie jest obliczone na zysk przedsiębiorcy i tern samem nie posiada charakteru przedsiębiorstwa handlowego.
W osobną kartę rejestracyjną winien być również zaopatrzony każdy zakład hurtowej sprzedaży wyrobów własnej produkcji, który w myśl artykułu 14 nie stanowi oddzielnego zakładu handlowego.
Ceny świadectw przemysłowych zależą od kategorji, do której przedsiębiorstwo lub zajęcie zostało zaliczone, jak również od klasy miejscowości, w której wykonywa się przedsiębiorstwo lub zajęcie.
Podział miejscowości na klasy oraz przedsiębiorstw i zajęć na kategorje, tudzież ceny świadectw przemysłowych - zawiera taryfa, załączona do niniejszego artykułu.
Za karty rejestracyjne na oddzielne składy (art. 22 cz. 1 i 3), utrzymywane przez przedsiębiorstwa handlowe i przemysłowe, uiszcza się osobną stałą opłatę w wysokości 10 franki złote za każdą kartę. Ta opłata nie podlega zaliczeniu do podatku przemysłowego.
W tych wypadkach, gdy w jednym zakładzie handlowym jest prowadzony handel mieszany (np. hurtowy i detaliczny łącznie), lub gdy w jednym zakładzie przemysłowym są wykonywane różne związane z sobą gałęzie fabrykacji, zakład taki winien być zaopatrzony w świadectwo przemysłowe kategorji najwyższej pod względem rodzaju handlu, względnie przemysłu.
Jeżeli zaś dla każdej gałęzi fabrykacji należałoby wykupić świadectwo przemysłowa według ilości robotników, a cena tego świadectwa; byłaby niższa od tej, jakaby przypadała według ogólnej ilości robotników, zatrudnionych w zakładzie, to świadectwo należy opłacić według ogólnej ilości robotników, nie przyjmując pod uwagę różnicy fabrykacji.
Dla przedsiębiorstwa lub zajęcia, wykonywanego w kilku miejscowościach, zaliczonych do różnych klas - nabywa się świadectwa przemysłowe według ceny, odpowiadającej miejscowości, zaliczonej do najwyższej klasy.
Ministrowi Skarbu, w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, przysługuje prawo przenoszenia poszczególnych miejscowości z wyższej klasy do niższej lub odwrotnie, jeśli w tych miejscowościach zostanie stwierdzony upadek, względnie rozwój handlu i przemysłu. Rozporządzenia w tym przedmiocie uzyskują moc obowiązującą z dniem 1 stycznia roku następnego po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rz. P.
Ministrowi Skarbu przysługuje również prawo zaliczania do odpowiednich kategorji takich przedsiębiorstw, które nie mogły być objęte taryfą, załączoną do art. 23 niniejszej ustawy.
Świadectwa przemysłowe i karty rejestracyjne nabywa się w okręgu właściwej władzy podatkowej I instancji. Właściwa jest ta władza, w której okręgu znajdują się zakłady handlowe i przemysłowe lub należące do nich składy, albo w którym wykonywa się przedsiębiorstwo na zysk obliczone, względnie osobiste zajęcie przemysłowe.
Świadectwa przemysłowe dla robót (antrepryz) i dostaw, wykonywanych jako samoistne przedsiębiorstwa, winny być nabywane w tym okręgu (art. 27), w którym te przedsiębiorstwa są wykonywane; jeżeli wykonanie odbywa się w kilku okręgach, świadectwo winno być nabyte w okręgu zawarcia umowy.
Świadectwa przemysłowe dla handlu wędrownego (art. 19) nabywa się w okręgu stałego miejsca zamieszkania, względnie pobytu przedsiębiorcy.
Świadectwa przemysłowe i karty rejestracyjne wydaje kasa skarbowa właściwego okręgu.
Dyrektor Izby Skarbowej ma prawo, w razie potrzeby, poruczyć wydawanie świadectw przemysłowych tudzież kart rejestracyjnych naczelnikom władz podatkowych I instancji, zarządom gmin miejskich i wiejskich oraz zrzeszeniom zawodowym.
Świadectwa przemysłowe tudzież karty rejestracyjne winny być nabywane w miesiącach listopadzie i grudniu, poprzedzających rok podatkowy.
Cenę świadectwa przemysłowego, względnie opłatę za karty rejestracyjne, uiszcza się w pełnej kwocie za cały rok podatkowy zgóry.
Dla zakładów handlowych i przemysłowych, dla innych przedsiębiorstw na zysk obliczonych, tudzież dla osobistych zajęć przemysłowych, które rozpoczynają swą działalność w ciągu roku podatkowego - należy nabyć przed rozpoczęciem działalności: świadectwo roczne (art. 30 cz. 2), o ile działalność rozpoczyna się przed i lipca, świadectwo półroczne (za połowę ceny taryfowej), o ile działalność rozpoczyna się dopiero od 1 lipca lub po tym terminie.
Ważność powyższych świadectw upływa w każdym razie z końcem roku podatkowego.
Postanowienia części pierwszej i drugiej niniejszego artykułu stosuje się również analogicznie do kart rejestracyjnych na składy, powstałe w ciągu roku podatkowego.
Dla przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, wykonywanych sezonowo w miejscowościach klimatycznych i leczniczych, mogą być nabywane półroczne świadectwa przemysłowe nawet przed 1 lipca, lecz ważność takich świadectw upływa w sześć miesięcy po ich wydaniu.
Ministrowi Skarbu służy prawo zastosowania niniejszego artykułu do przedsiębiorstw o charakterze sezonowym, wykonywanych i w innych miejscowościach.
Dla robót (antrepryz) i dostaw, wykonywanych jako samoistne przedsiębiorstwa, nabywa się roczne, względnie półroczne, świadectwa przemysłowe zależnie od tego, w jakiem półroczu roku podatkowego rozpoczęto wykonywanie tych przedsiębiorstw.
O ile wykonywanie umowy o roboty (antrepryzy), względnie dostawy, trwa dłużej niż jeden rok, należy nabywać corocznie odpowiednie do taryfy świadectwo przemysłowe.
Dla otrzymania świadectwa przemysłowego należy złożyć pisemną deklarację według przepisanego wzoru, oddzielną dla każdego zakładu handlowego i przemysłowego, oraz dla każdego innego przedsiębiorstwa, na zysk obliczonego, względnie dla osobistego zajęcia przemysłowego.
Deklaracja winna zawierać:
Jeżeli przed upływem terminu ważności świadectwa przemysłowego zajdą w przedsiębiorstwie zmiany, uzasadniające zaliczenie go do wyższej kategorji, lub jeżeli przedsiębiorstwo zostanie przeniesione do miejscowości klasy wyższej - winna nastąpić dopłata do ceny pierwotnie wykupionego świadectwa przemysłowego.
Dopłatę pobiera się: w stosunku rocznym, gdy wspomniane zmiany zajdą przed 1 lipca roku podatkowego, w stosunku zaś półrocznym, o ile zajdą one dopiero, poczynając od 1 lipca tegoż roku.
Jeżeli przed upływem terminu ważności świadectwa przemysłowego zajdzie zmiana co do osoby przedsiębiorcy, lub co do miejsca wykonywania przedsiębiorstwa, to należy o zaszłej zmianie najpóźniej w ciągu miesiąca zawiadomić właściwe władze podatkowe i instancji (art. 27) celem uzyskania odpowiedniej adnotacji na świadectwie, a to pod rygorem jego nieważności.
Adnotacji o zaszłej zmianie w osobie przedsiębiorcy dokonywa się pod warunkiem uiszczenia zaległości podatku przemysłowego, obciążających przedsiębiorstwo.
Postanowienie niniejszego artykułu stosuje się analogicznie do kart rejestracyjnych na oddzielne składy.
Świadectwa przemysłowe oraz karty rejestracyjne na oddzielne składy winny być umieszczane w zakładach, względnie w składach, na widocznem miejscu i stale się tam znajdować.
W razie zagubienia świadectwa przemysłowego przedsiębiorca jest obowiązany wnieść prośbę o wydanie duplikatu świadectwa do izby Skarbowej, która zarządza wydanie duplikatu za zwrotem kosztów, formularza - po uprzedniem zbadaniu sprawy.
- zmieniony przez § 5 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz.U.23.134.1112) z dniem 1 stycznia 1924 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 1924 r. o podwyższeniu ceny świadectw przemysłowych i kart rejestracyjnych (Dz.U.24.33.340) z dniem 1 stycznia 1924 r.