Dział 1 - Osoby obowiązane do opłacania podatku. - Państwowy podatek dochodowy.
Dz.U.1936.2.6 t.j.
Akt utracił mocDział I.
Osoby obowiązane do opłacania podatku.
Osoby obowiązane do opłacania podatku.
Państwowy podatek dochodowy opłacają:
Opodatkowaniu podlegają wymienione w art. 1 osoby fizyczne, spadki wakujące (nieobjęte) i osoby prawne, z wyjątkiem wymienionych w ustępie 2 lit. C, których dochód roczny przekracza 1.500 zł.
Osoby wymienione art. 1 ust. 2 lit. C, podlegają opodatkowaniu o ile osiągają dochód roczny ponad 3.000 zł.
Opodatkowaniu podlegają dochody:
Wymienione dochody, z wyjątkiem dochodów z uposażeń, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę, podlegają łącznemu opodatkowaniu na podstawie przepisów Działu I ustawy niniejszej.
Dochody z uposażeń, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę podlegają opodatkowaniu na podstawie przepisów Działu II ustawy niniejszej; dochody te, o ile wypłacane są na obszarze obcego Państwa, podlegają opodatkowaniu na podstawie przepisów Działu I ustawy, jednak według skali art. 43, przyczem do tych dochodów nie stosuje się odliczeń z art. 10, tudzież zwyżek i zniżek podatkowych z art. 26, 27 i 29.
Dochód osób fizycznych (art. 1 ust. 1) z nieruchomości i stałych przedsiębiorstw, znajdujących się po za obszarem Rzeczypospolitej, jak również dochód z płac służbowych i emerytur z funduszów innego państwa, obcych związków samorządowych oraz innych tego rodzaju funduszów publicznych wyłącza się od opodatkowania, o ile będzie udowodnione, że podlega tam podatkowi tego samego rodzaju i jeżeli właściwe obce państwo postępuje według zasad wzajemności co do takich samych dochodów ze źródeł tutejszych.
Od podatku dochodowego wolni są:
Wolne są również od podatku:
Za dochód uważa się sumę wszystkich przychodów w pieniądzach lub wartościach pieniężnych, otrzymanych z poszczególnych źródeł, wymienionych w art. 3, po strąceniu kosztów osiągnięcia, zachowania i zabezpieczenia tych przychodów, łącznie z corocznem prawidłowem odpisaniem na zużycie budynków, maszyn i wszelkiego rodzaju martwego inwentarza, oraz po potrąceniu strat częściowych lub całkowitych w przedmiotach, podlegających zużyciu i służących do osiągnięcia dochodu, o ile odpisań na zużycie oraz strat nie uwzględniono już w kosztach wyżej wymienionych.
Prowadzący prawidłowe księgi mogą jednorazowo odpisać całkowitą wartość przedmiotów, których zwykły okres zużycia nie przekracza lat pięciu.
Do kosztów osiągnięcia przychodów zalicza się koszty wyżywienia członków rodziny podatnika, stale pracujących w jego gospodarstwie rolnem lub leśnem, albo w jego przedsiębiorstwie handlowem lub przemysłowem.
W razie, gdy okaże się wątpliwość co do wysokości odpisań za zużycie, w niniejszym artykule wymienionych, należy odpowiednie sumy ustalić przez znawców (biegłych).
Nie uważa się za dochód, podlegający opodatkowaniu:
Z przychodów, osiągniętych z poszczególnych źródeł, nie mogą być potrącone:
Jeżeli przy obliczaniu dochodu z różnych źródeł, wskazanych w art. 3, okaże się w jednem przewyżka wpływów nad wydatkami, a w drugiem straty, to w celu ustalenia wysokości dochodu oblicza się oddzielnie sumę przewyżek i sumę strat i tę ostatnią potrąca się z pierwszej.
Od ogólnego dochodu należy odliczyć:
Wszystkie powyżej wymienione odliczenia mogą być dokonane o tyle, o ile wydatki na nie faktycznie poniesione zostały. Wydatki, wspomniane w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, odlicza się tylko o tyle, o ile ciążą na źródłach dochodu, podlegającego podatkowi i pozostają w związku gospodarczym z temi źródłami.
Procenty i perjodyczne świadczenia podatnika na korzyść członków rodziny mogą być uwzględnione tylko pod warunkiem, jeżeli otrzymujący te procenty lub świadczenia członek rodziny jest opodatkowany odrębnie podatkiem dochodowym.
Do dochodów głowy rodziny dolicza się dochody jej małżonka sądownie nierozłącznego oraz dochody krewnych zstępnych, o ile głowie rodziny służy prawo rozporządzania dochodami ze źródeł, należących do krewnych zstępnych, lub też prawo użytkowania tych dochodów.
Jeżeli jednak dochód wymienionych członków rodziny osiągnięty został ze źródeł, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt. b) i ust. 5 ustawy niniejszej, wówczas co do tego dochodu członkowie rodziny podlegają oddzielnemu opodatkowaniu.
Dochody z udziałów we wspólnej własności, wspólnem posiadaniu lub użytkowaniu opodatkowuje się osobno dla każdego uczestnika, w stosunku do jego udziału. Przy udziałach, których wysokości nie można określić, uczestnictwo przyjmuje się w równych częściach.
Opodatkowaniu podlegają dochody, osiągnięte w ostatnim roku kalendarzowym lub w ostatnim roku operacyjnym, względnie gospodarczym, poprzedzającym rok podatkowy.
Wartość pieniężną dochodów w naturze oblicza się według przeciętnych cen z roku ubiegłego w miejscu, gdzie znajduje się źródło tych dochodów.
Za dochód z gruntów, pozostających we własnym zarządzie, uważa się rzeczywiście osiągnięty czysty przychód z całego rolnego i leśnego gospodarstwa, jako też z produkcji i uprawnień, mających związek gospodarczy z posiadłością gruntową, łącznie z wartością pieniężną produktów, użytych w gospodarstwie domowem podatnika. Przy wydzierżawionych posiadłościach gruntowych lub prawach, z temi posiadłościami związanych, za dochód uważa się rzeczywiście otrzymany czynsz dzierżawny wraz z wartością pieniężną wszelkich świadczeń ze strony dzierżawcy i korzyści, zastrzeżonych na rzecz właściciela, po uwzględnieniu potrąceń, które wpływają na zmniejszenie czynszu dzierżawnego. Dochód z gruntów dzierżawionych ustala się w sposób, wskazany dla gruntów we własnym zarządzie, po potrąceniu jednak z tego dochodu czynszu dzierżawnego oraz innych świadczeń w pieniądzach i w naturze, obciążających dzierżawcę na korzyść właściciela.
Przy obliczaniu ogólnego dochodu z gospodarstw rolnych poniżej 15 ha użytkowego gruntu, położonych w odległości ponad 5 km od granicy miast z ludnością wyżej 100.000 mieszkańców, przyjmuje się dochód w wysokości, nieprzekraczającej wartości 4 centnarów metrycznych żyta z 1 ha gruntu po cenach przeciętnych w roku osiągnięcia dochodu, służącego za podstawę do opodatkowania w myśl art. 13 ustawy niniejszej.
Za dochód z lasu uważa się czysty przychód, uzyskany z wyrębów i wszelkich użytków leśnych oraz wynagrodzenia, otrzymane za odstąpione osobom trzecim prawa użytkowania lasu.
Jeżeli wyręby uskutecznia się w ilości, przewyższającej plan prawidłowego gospodarstwa lub naturalny przyrost lasu, to do ogólnego dochodu podatnika dolicza się tylko sumę, osiągniętą z wyrębu tej części lasu, która była przeznaczona do wyrębu według planu lub odpowiada naturalnemu przyrostowi.
Dochód, osiągnięty z wyrębu, przekraczającego ilość, określoną w planie gospodarstwa leśnego lub ilość, odpowiadającą naturalnemu przyrostowi, podlega oddzielnemu opodatkowaniu w następujący sposób:
cały czysty dochód, uzyskany z nadzwyczajnego wyrębu, dzieli się na 6 równych części: 1/6 część dolicza się do ogólnego dochodu, zaś od dochodu z pozostałych 5/6 części wymierza się podatek w stosunku procentowym, odpowiadającym podatkowi od ogólnego dochodu. Gdyby jednak ogólny dochód był mniejszy od dochodu, podlegającego podatkowi według skali art. 23, wówczas od tych 5/6 części dochodu wyznacza się stawkę podatkową w stosunku procentowym według 1 stopnia tejże skali.
Za dochód z budynków wynajętych uważa się rzeczywiście osiągnięty całoroczny czysty czynsz za domy, lokale, place, ogrody przy domach i t. p.
Za dochód z budynków, zajmowanych w całości lub w części przez samego właściciela lub członków jego rodziny, tudzież z wszelkich bezpłatnych użytkowań budynków, uważa się czystą wartość użytkowania, jaką budynek lub części tegoż stanowią ze względu na ich jakość i położenie oraz miejscowe stosunki najmu.
O ile posiadacz używa swego budynku lub części tegoż wyłącznie do celów własnego gospodarstwa rolnego, leśnego lub do celów przemysłowych, nie należy brać w rachubę wartości użytkowania ani przy obliczaniu dochodu, ani przy obliczaniu odnośnych kosztów produkcji.
Za dochód z przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych oraz z wszelkiego rodzaju zajęć zawodowych i innych zatrudnień w celach zarobkowych uważa się różnicę między sumą przychodu, a sumą potrąceń stosownie do postanowień, zawartych w art. 6.
Przy ustalaniu dochodu z przedsiębiorstw stosuje się odpowiednio przepisy art. 21 ust. 5, 6 i 7.
Za dochód z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych uważa się: procenty od pożyczek, wkładów lub rachunków bieżących i od innych lokat pieniężnych; procenty od procentów i innych nie otrzymanych w terminie sum; kary konwencjonalne za niezwrócony w terminie kapitał lub niezapłacony w terminie procent; procenty z interesów wekslowych oraz z innych zobowiązań pieniężnych, według których kapitał ma być zwrócony po upływie oznaczonego terminu w kwocie, przewyższającej pierwotną sumę tego kapitału; procenty od wszelkiego rodzaju papierów wartościowych; dywidendy od akcyj i udziałów z wyjątkiem wymienionych w art. 5 ustępie drugim lit. a); wpływy pieniężne lub mające wartość pieniężną z wszelkiego rodzaju lokat kapitałów; wreszcie renty i dochody z innych praw majątkowych.
Dochody z kapitałów podatnika, które są ulokowane na jego nieruchomościach lub w jego handlu i przemyśle, uważa się za dochody, osiągnięte z nieruchomości lub z przemysłu i handlu.
Przy ustalaniu dochodu z papierów wartościowych nie bierze się pod uwagę zmiany ich wartości kursowej z wyjątkiem papierów, będących w posiadaniu tych przedsiębiorstw, których obroty papierami wartościowemi są przedmiotem interesu handlowego.
6 Za podlegający opodatkowaniu dochód osób prawnych, zarówno obowiązanych, jak i nieobowiązanych do publicznego składania rachunków, lecz prowadzących prawidłowe księgi handlowe, uważa się zyski bilansowe, wykazane w zatwierdzonem zamknięciu rachunkowem, sporządzonem zgodnie z postanowieniami art. 6, 8, 10 i 13, nie wyłączając kwot, rozdzielonych pomiędzy członków, wspólników, udziałowców itp. tytułem udziału w zyskach w postaci dywidend lub procentów.
Za zyski bilansowe uważa się również sumy, przeznaczone na umorzenie długów lub kapitału zakładowego, na ulepszenie lub rozszerzenie przedsiębiorstwa, jak również na utworzenie wszelkiego rodzaju funduszów rezerwowych, z wyjątkiem kwot odkładanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe na wypłatę sum ubezpieczonych, a ponadto w towarzystwach na wzajemności opartych na zwroty premij dla członków ubezpieczonych.
Za zyski bilansowe uważa się wreszcie te kwoty pensyj i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia osób, biorących czynny udział w zarządzie przedsiębiorstwa i zarazem wchodzących do składu zarządu, rad nadzorczych, komitetów dyskontowych i komisyj rewizyjnych w charakterze członków lub ich zastępców, oraz osób upełnomocnionych do samodzielnego prowadzenia całego przedsiębiorstwa, które przekraczają sumarycznie 10 % od kapitału zakładowego, a przy kapitale zakładowym do 500.000 zł - 15 % od kapitału zakładowego. Przy kapitale zakładowym od 500.000 zł do 750.000 zł dopuszczalne jest potrącenie z tego tytułu do kwoty 75.000 zł.
W wypadkach, szczegółowo uzasadnionych, władny będzie Minister Skarbu granice powyższe rozszerzyć.
Jeśli osoba prawna, pozostająca w bezpośrednim lub pośrednim związku gospodarczym z osobą, mającą siedzibę lub miejsce zamieszkania zagranicą, tak układa bieg swych interesów, że dzięki temu związkowi, uzależniającemu jedną z tych osób od drugiej, lub będącemu szczególnie korzystnym dla osoby, mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania zagranicą, wcale nie wykazuje zysków, albo też wykazuje zyski mniejsze od tych, jakichby należało oczekiwać, gdyby wspomniany związek nie istniał, wówczas dochód podatkowy danej osoby prawnej należy ustalić bez uwzględnienia obciążeń szczególnych, wynikających z powyższego związku.
Jeżeli w przewidziane w ustępie piątym ustalenie kwoty dochodu na podstawie ksiąg handlowych natrafia na trudności, wówczas dochód będzie ustalony na podstawie obrotu przy zastosowaniu norm średniej zyskowności dla przedsiębiorstw takiego samego lub podobnego rodzaju.
Ustalenie dochodu w sposób określony w ustępach piątym i szóstym stosować należy również wtedy, gdy osoba prawna wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują specjalne ulgi w podatku dochodowym w postaci prawa potrącenia kosztów inwestycji od dochodu podatkowego albo całkowitego lub częścowego zwolnienia od podatku - przerzuca całość lub część swego dochodu na osobę korzystając z ulg, nie wykazując wskutek tego zysków w takiej wysokości, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby wspomniany związek nie istniał.
Spółki firmowe i firmowo-komandytowe (jawne spółki handlowe i komandytowe) nie podlegają obciążeniu podatkiem dochodowym.
Dochód z tego rodzaju spółek opodatkowuje się odrębnie jako dochód poszczególnych uczestników.
Podatek dochodowy wymierza się według następującej skali:
Stopień dochodu | Wysokość dochodu w złotych | Podatek w złotych | ||
1 | 1.500 | do | 1.550 | 44 |
2 | 1.550 | " | 1.600 | 47 |
3 | 1.600 | " | 1.700 | 52 |
4 | 1.700 | " | 1.800 | 57 |
5 | 1.800 | " | 1.900 | 63 |
6 | 1.900 | " | 2.000 | 70 |
7 | 2.000 | " | 2.100 | 76 |
8 | 2.100 | " | 2.200 | 83 |
9 | 2.200 | " | 2.400 | 94 |
10 | 2.400 | " | 2.600 | 105 |
11 | 2.600 | " | 2.800 | 118 |
12 | 2.800 | " | 3.000 | 130 |
13 | 3.000 | " | 3.200 | 143 |
14 | 3.200 | " | 3.400 | 157 |
15 | 3.400 | " | 3.600 | 171 |
16 | 3.600 | " | 3.800 | 187 |
17 | 3.800 | " | 4.000 | 202 |
18 | 4.000 | " | 4.400 | 227 |
19 | 4.400 | " | 4.800 | 255 |
20 | 4.800 | " | 5.200 | 283 |
21 | 5.200 | " | 5.600 | 314 |
22 | 5.600 | " | 6.000 | 345 |
23 | 6.000 | " | 6.600 | 397 |
24 | 6.600 | " | 7.200 | 454 |
25 | 7.200 | " | 7.800 | 513 |
26 | 7.800 | " | 8.400 | 576 |
27 | 8.400 | " | 9.200 | 657 |
28 | 9.200 | " | 10.000 | 742 |
29 | 10.000 | " | 11.000 | 847 |
30 | 11.000 | " | 12.000 | 958 |
31 | 12.000 | " | 13.000 | 1.074 |
32 | 13.000 | " | 14.000 | 1.196 |
33 | 14.000 | " | 15.000 | 1.323 |
34 | 15.000 | " | 16.000 | 1.456 |
35 | 16.000 | " | 17.000 | 1.619 |
36 | 17.000 | " | 18.000 | 1.790 |
37 | 18.000 | " | 19.000 | 1.970 |
38 | 19.000 | " | 20.000 | 2.156 |
39 | 20.000 | " | 22.000 | 2.464 |
40 | 22.000 | " | 24.000 | 2.789 |
41 | 24.000 | " | 26.000 | 3.131 |
42 | 26.000 | " | 28.000 | 3.489 |
43 | 28.000 | " | 30.000 | 3.864 |
44 | 30.000 | " | 32.000 | 4.256 |
45 | 32.000 | " | 34.000 | 4.713 |
46 | 34.000 | " | 36.000 | 5.192 |
47 | 36.000 | " | 38.000 | 5.693 |
48 | 38.000 | " | 40.000 | 6.216 |
49 | 40.000 | " | 44.000 | 7.084 |
50 | 44.000 | " | 48.000 | 7.997 |
51 | 48.000 | " | 52.000 | 8.955 |
52 | 52.000 | " | 56.000 | 9.957 |
53 | 56.000 | " | 60.000 | 11.004 |
54 | 60.000 | " | 64.000 | 12.186 |
55 | 64.000 | " | 68.000 | 13.424 |
56 | 68.000 | " | 72.000 | 14.717 |
57 | 72.000 | " | 76.000 | 16.067 |
58 | 76.000 | " | 80.000 | 17.472 |
59 | 80.000 | " | 88.000 | 19.836 |
60 | 88.000 | " | 96.000 | 22.311 |
61 | 96.000 | " | 104.000 | 25.044 |
62 | 104.000 | " | 112.000 | 27.911 |
63 | 112.000 | " | 120.000 | 30.912 |
64 | 120.000 | " | 128.000 | 34.048 |
65 | 128.000 | " | 136.000 | 37.319 |
66 | 136.000 | " | 144.000 | 40.724 |
67 | 144.000 | " | 152.000 | 44.263 |
68 | 152.000 | " | 160.000 | 48.160 |
69 | 160.000 | " | 168.000 | 52.215 |
70 | 168.000 | " | 176.000 | 56.426 |
71 | 176.000 | " | 184.000 | 60.794 |
72 | 184.000 | " | 192.000 | 65.319 |
73 | 192.000 | " | 200.000 | 70.000 |
Przy dochodzie ponad 200.000 zł podatek wynosi 70.000 zł i oprócz tego 3.500 zł od każdych pełnych 10.000 zł ponad 200.000 zł.
Do podatku dolicza się ponadto:
ponad 200.000.- zł. do 300.000.- zł. | 3% |
" 300.000.- zł. do 400.000.- " | 5% |
" 400.000.- zł. do 500.000.- " | 8% |
" 500.000.- zł. do 600.000.- " | 11% |
" 600.000.- zł. do 800.000.- " | 14% |
" 800.000.- zł. do 1.100.000.- " | 18% |
" 1.100.000.- zł. do 1.500.000.- " | 22% |
" 1.500.000.- zł. do 2.000.000.- " | 26% |
" 2.000.000.-zł | 30% |
od całego podlegającego podatkowi dochodu.
Podatek należy jednak wymierzać w ten sposób, aby z dochodu wyższego stopnia po potrąceniu podatku nie pozostało nigdy mniej, niż zostaje z najwyższego dochodu bezpośrednio niższego stopnia po potrąceniu podatku, na ten stopień przypadającego.
O ile z dochodu, ustalonego do wymiaru podatku po potrąceniu przypadającej kwoty podatkowej pozostaje mniej, niż wynosi najwyższy dochód wolny od podatku, należy podatek wymierzyć i pobrać tylko w wysokości nadwyżki dochodu ponad tę najniższą granicę.
Minister Skarbu może zarządzać pobór podatku dochodowego od drobnych płatników w formie ryczałtu, w drodze ugody, bez ustalania sum dochodu w każdym poszczególnym przypadku.
Rozporządzenie Ministra Skarbu określi zasady zryczałtowania podatku, prawa i obowiązki władz skarbowych i płatników oraz postępowanie.
Przepisy ustępu pierwszego i drugiego stosuje się do dodatku na rzecz związków samorządowych, pobieranego na podstawie art. 24 ustawy niniejszej.
Do stawek państwowego podatku dochodowego nie mogą być ustanawiane dodatki na rzecz związków samorządowych.
Na obszarze jednak województw: poznańskiego, pomorskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego gminy i powiatowe związki samorządowe mogą pobierać, na podstawie uchwał organów stanowiących, dodatki do państwowego podatku dochodowego.
A. Dodatki te nie mogą przekraczać przy dochodzie podatkowym według skali art. 23:
ponad | 1.500 zł | do 24.000 | 4 % dochodu |
" | 24. 000 " | " 88.000 | 4,5 % " |
" | 88. 000 " | 5 % " |
Przy zastosowaniu ulg, przewidzianych w art. 27 i 29, dodatek pobiera się od przeciętnego dochodu tego stopnia, który odpowiada podatkowi, wymierzonemu po zastosowaniu ulgi; jeżeli po zastosowaniu ulgi wypadnie zmniejszyć stopę podatkową poniżej pierwszego stopnia, następuje zupełne zwolnienie od dodatku.
B. Dodatki te wynoszą:
według skali art. 43 - 3 % dochodu, poczynając od 25 stopnia tejże skali.
Dochody z uposażeń, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę, wypłacanych z funduszów Państwa oraz samorządów, nie podlegają dodatkowi na rzecz związków samorządowych.
Stopę podatkową, podaną w art. 23, podwyższa się:
Jeżeli na utrzymaniu głowy rodziny, której dochód podlegający opodatkowaniu nie przekracza 7.200 zł, znajduje się więcej niż dwóch członków rodziny, przypadającą stopę podatkową obniża się o trzy stopnie na każdego następnego członka rodziny.
Gdyby na podstawie ulgi, przyznanej w niniejszym artykule, wypadło zmniejszyć stopę podatkową poniżej pierwszego stopnia, następuje zupełne zwolnienie od podatku.
Za członków rodziny w myśl artykułów 26 i 27 uważa się: małżonków, dzieci ślubne, nieślubne i przysposobione, krewnych męża i żony w linji wstępnej i zstępnej, rodzeństwo męża i żony, oraz dzieci rodzeństwa tychże.
Nadzwyczajne okoliczności, istotnie osłabiają siłę podatkową płatników, których roczny dochód, podlegający opodatkowaniu, nie przekracza 12.000 złotych, mogą być podstawą do zmniejszenia podatku, najwyżej o trzy stopnie. Okoliczności te mogą być uwzględnione przez władzę wymiarową z urzędu lub na prośbę płatnika.
Przyznanie takiej ulgi może nastąpić niezależnie od zniżenia podatku na zasadach artykułu 27.
Początek i koniec obowiązku podatkowego.
Zmiany w ciągu roku podatkowego.
Obowiązek podatkowy dla osób fizycznych i prawnych rozpoczyna się z reguły od najbliższego roku po nastaniu stosunków, uzasadniających obowiązek podatkowy.
Natomiast osoby fizyczne i prawne, które mieszkały lub miały siedzibę poza obszarem Rzeczypospolitej i nie pobierały żadnych dochodów ze źródeł, na obszarze tym się znajdujących, a otworzyły w Polsce przedsiębiorstwo, obrały sobie w Polsce miejsce zamieszkania lub siedzibę, albo przybyły do Polski dla zarobku i osiągają dochody, podlegające opodatkowaniu, podlegają obowiązkowi podatkowemu z początkiem najbliższego miesiąca po zajściu wyżej wymienionych wydarzeń.
Przy wymiarze podatku za rok pierwszy dla wymienionych w części drugiej art. 30 osób fizycznych i prawnych, z wyjątkiem obowiązanych do publicznego składania rachunków, przyjmuje się za podstawę dochód, spodziewany w ciągu pełnych miesięcy, pozostałych do końca tego roku.
Z dochodu, obliczonego w stosunku do całego roku, określa się odpowiednią stawkę podatkową. Podatek wynosi tyle 12-tych części tej stawki, ile pełnych miesięcy pozostało do końca roku, wymiar zaś podatku w roku następnym uskutecznia się od dochodu, obliczonego w ten sposób na cały rok.
Nowopowstające na obszarze Rzeczypospolitej towarzystwa i zakłady, obowiązane do publicznego składania rachunków, podlegają opodatkowaniu po złożeniu pierwszego sprawozdania, na mocy którego wymierza się podatek zarówno za pierwszy, jak za drugi rok podatkowy od czasu ich powstania.
Podatek oblicza się w sposób, wskazany w art. 31.
Osoby, wymienione w części drugiej art. 30, powinny w ciągu dni czternastu po zajściu wydarzenia, uzasadniającego ich obowiązek podatkowy, złożyć pierwsze zeznanie, w którem należy podać dochód, spodziewany do końca roku.
Nowopowstające zaś towarzystwa i zakłady, obowiązane do publicznego składania rachunków (art. 32), powinny w terminie miesięcznym po zatwierdzeniu pierwszego zamknięcia rachunkowego złożyć zeznanie w sposób, ustalony przez Ministra Skarbu.
Dla osób, wymienionych w części drugiej art. 30, gaśnie obowiązek podatkowy z powodu śmierci, wyprowadzenia się z obszaru Rzeczypospolitej i utraty dochodów na tym obszarze z końcem tego miesiąca, w którym wydarzenia te zaszły.
W tych wypadkach należy umorzyć podatek, począwszy od bezpośrednio następującego miesiąca kalendarzowego.
Jeżeli jednak wskutek śmierci podatnika osiągany przez niego dochód nie gaśnie całkiem, wówczas masa spadkowa odpowiada za wymierzony temuż podatek, po umorzeniu kwoty, przypadającej za pozostałą część roku podatkowego, a ciążącej na dochodzie ze źródeł wygasłych wraz ze śmiercią podatnika, z uwzględnieniem odliczeń w stosunku pozostałego dochodu do wygasłej części tegoż dochodu.
W razie zaniechania działalności w ciągu roku podatkowego przez towarzystwa i zakłady, wspomniane w art. 32, następuje umorzenie podatku, począwszy od następnego miesiąca po zaniechaniu.
Zastosowanie przepisów części pierwszej art. 34 i art. 35 w wypadkach tam omówionych, z wyjątkiem śmierci, może nastąpić tylko na prośbę, wniesioną do władzy skarbowej w przeciągu dni 14 od nastąpienia tych wypadków.
W razie śmierci podatnika powinni spadkobiercy wnieść doniesienie w przeciągu 3 miesięcy wówczas, gdy domagają się zniżenia podatku w myśl części drugiej art. 34.
Wymiary podatku dla osób, wymienionych w części drugiej art. 30, z wyjątkiem towarzystw i zakładów, obowiązanych do publicznego składania rachunków, jako też umorzenie lub zniżenie podatku w myśl art. 34 uskutecznia urząd skarbowy; wymiary dla nowopowstałych towarzystw i zakładów, obowiązanych do publicznego składania rachunków, uskuteczniają właściwe władze skarbowe.
Zmiany, jakie zachodzą w ciągu roku podatkowego w wysokości dochodu lub we wszystkich innych stosunkach podatnika, nie wpływają na zmianę podatku za odnośny rok podatkowy z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w art. 34 i 35.
Jeżeli jednak wskutek nieszczęśliwych okoliczności lub nadzwyczajnych wydarzeń zdolność płatnicza osoby fizycznej znacznie osłabła, urząd skarbowy może na prośbę podatnika, wniesioną najpóźniej do końca roku podatkowego, umorzyć odpowiednią część wymierzonego podatku, gdy uzna, że podatnik tej ulgi potrzebuje.
Termin płatności podatku dochodowego ustanawia się na dzień 1 listopada roku podatkowego.
W ciągu roku kalendarzowego płatnicy obowiązani są do uiszczenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy w terminie do dnia 25-go każdego miesiąca.
Za podstawę do obliczania wysokości zaliczki służy prowizorycznie obliczony dochód za miesiąc ubiegły.
Płatnicy są obowiązani obliczać i wpłacać zaliczki, bez wezwania do urzędu skarbowego, urzędom skarbowym przysługuje jednak prawo podwyższenia kwot miesięcznych zaliczek, o ile według danych posiadanych przez urząd, wpłacona zaliczka nie odpowiada faktycznie osiągniętemu dochodowi w miesiącu za który została wpłacona.
Podatnicy, wymienieni w części drugiej art. 30 i art. 32, powinni zapłacić wymierzony podatek w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu płatniczego.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.26.226) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 kwietnia 1938 r.
Z dniem 15 kwietnia 1945 r. zawiesza się moc obowiązującą art. 24 do dnia 31 grudnia 1945 r., zgodnie z art. 10 pkt 3 dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego (Dz.U.45.13.73).
Z dniem 1 stycznia 1946 r. przywraca się moc obowiązującą art. 24, zgodnie z art. 10 pkt 3 dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego (Dz.U.45.13.73).