Państwowy plan inwestycyjny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.32.200

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1949 r.

DEKRET

z dnia 25 czerwca 1946 r.

o państwowym planie inwestycyjnym. ^*

Na podstawie ustawy z dnia 3 stycznia 1945 r. o trybie wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 1, poz. 1) - Rada Ministrów postanawia a Prezydium Krajowej Rady Narodowej zatwierdza, co następuje:

Dział  I.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

1. Inwestycjami w rozumieniu niniejszego dekretu są wszelkie nakłady gospodarcze, powodujące wzrost lub zachowanie trwałych dóbr produkcyjnych (wytwórczych), bądź dóbr trwałego użytkowania, a w szczególności nakłady związane z:

a) podstawowymi urządzeniami gospodarczymi,

b) budownictwem użytkowym i mieszkalnym,

c) nowymi urządzeniami produkcji dóbr i usług,

d) remontem kapitalnym i zabezpieczeniem istniejących urządzeń produkcyjnych,

e) uzupełnianiem urządzeń produkcyjnych i renowacją zużytych,

f) nabycie patentów i licencji oraz udziałów w nowotworzonych przedsiębiorstwach,

g) pracami wstępnymi do inwestycji, które mają być wykonane w następnym okresie,

h) gromadzeniem specjalnych długotrwałych zapasów surowców, półfabrykatów i środków produkcji.

2. Rozporządzenie Ministra Odbudowy wydane po porozumieniu się z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania i z właściwymi ministrami określi, jakiego rodzaju remonty uważane są za kapitalne i jakie prace mają charakter wstępny do przyszłych inwestycyj.

Art.  2.

1. Państwowy plan inwestycyjny obejmuje następujące inwestycje:

a) administracji państwowej,

b) instytucji, zakładów i przedsiębiorstw państwowych lub będących pod zarządem państwowym,

c) samorządu terytorialnego, instytucyj, zakładów i przedsiębiorstw komunalnych oraz związków i instytucyj publicznoprawnych,

d) spółdzielni,

e) osób fizycznych i prawnych prawa prywatnego.

2. Inwestycje wymienione w ust. 1 pkt d) i e) wchodzą do państwowego planu inwestycyjnego tylko w tych przypadkach, gdy wykonywane są przy pomocy Państwa lub instytucyj państwowych albo prawa publicznego, udzielanej bądź w postaci kredytów bankowych, bądź przydziałów surowców lub materiałów, bądź ulg podatkowych, bądź w jakiejkolwiek innej postaci.

Art.  3.

Wydatki inwestycyjne administracji państwowej, instytucyj, zakładów, przedsiębiorstw państwowych i przedsiębiorstw pod zarządem państwowym, wydatki inwestycyjne samorządu terytorialnego i instytucyj, zakładów i przedsiębiorstw komunalnych oraz związków i instytucyj publiczno-prawnych mogą być dokonywane tylko w ramach i na podstawie państwowego planu inwestycyjnego, nawet w razie posiadania odpowiednich własnych środków na pokrycie projektowanych wydatków inwestycyjnych, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

Art.  4.

1. Okres, na jaki sporządzony jest plan inwestycyjny, uzależniony jest od potrzeb, wynikających z sytuacji gospodarczej kraju oraz zamierzeń inwestycyjnych i ustalony zostaje w drodze uchwały Rady Ministrów.

2. Okres planu inwestycyjnego nie może być jednak krótszy od okresu budżetowego, jeżeli zaś obejmuje kilka okresów budżetowych, początek i koniec okresu objętego planem inwestycyjnym powinien pokrywać się z odpowiednim okresem budżetowym.

Art.  5.

1. Państwowe plany inwestycyjne sporządzane na jeden okres budżetowy są planami szczegółowymi, na okresy zaś dłuższe, aniżeli jeden okres budżetowy, sporządzane są plany ogólne zawierające wytyczne co do zakresu i rozmiaru planu oraz hierarchii i kolejności potrzeb inwestycyjnych. Na poszczególne okresy budżetowe, objęte planem ogólnym, sporządza się plany szczegółowe według przepisów Działu II.

2. Rozporządzenie Rady Ministrów, wydane na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Planowania, ustali sposób sporządzania państwowego planu inwestycyjnego na okresy dłuższe, aniżeli jeden okres budżetowy.

Art.  6. ¹

(uchylony).

Art.  7.

W zakresie inwestycyj nie objętych państwowym planem inwestycyjnym Rada Ministrów może w drodze rozporządzeń uzależnić dokonywanie ich od zachowania przez inwestorów specjalnych warunków, dotyczących sposobu finansowania tych inwestycyj oraz sposobu i rozmiaru korzystania z rozdziału surowców, materiałów, sprzętu technicznego i taboru transportowego.

Art.  8.

1. Do przedsiębiorstw osób fizycznych lub prawnych prawa prywatnego, dokonywających inwestycyj objętych państwowym planem inwestycyjnym, bądź wpłat lub lokat na cele inwestycyjne, stosuje się art. 29 dekretu z dnia 8 stycznia 1946 r. o podatku dochodowym (Dz. U. R. P. Nr 2, poz. 14).

2. Rodzaje wpłat lub lokat, do których będzie miał zastosowanie przepis ust. 1, oraz warunki, na jakich mają one być dokonywane, ustali rozporządzenie Ministra Skarbu, wydane po porozumieniu się z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania.

Dział  II.

Sporządzanie planu szczegółowego.

Art.  9.

1. Państwowy plan inwestycyjny sporządza Centralny Urząd Planowania na podstawie projektów przedłożonych przez następujące władze oraz instytucje:

a) w zakresie inwestycji administracji państwowej oraz inwestycyj instytucyj, zakładów i przedsiębiorstw państwowych i przedsiębiorstw pod zarządem państwowym - przez właściwych ministrów;

b) w zakresie wszelkich inwestycyj użyteczności publicznej i budowlanych związków samorządowych, w zakresie budownictwa mieszkaniowego innych związków, instytucji prawa publicznego oraz spółdzielni i ich związków, w zakresie wszelkich inwestycyj budowlanych osób fizycznych i prawnych prawa prywatnego - przez Ministra Odbudowy w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej oraz innymi właściwymi ministrami;

c) w zakresie inwestycyj spółdzielni nie objętych pkt b) - przez właściwe związki rewizyjne bądź gospodarcze tych spółdzielni za pośrednictwem Państwowej Rady Spółdzielczej;

d) w zakresie pozostałych inwestycyj związków, instytucji prawa publicznego oraz osób fizycznych i prawnych prawa prywatnego - przez właściwych ministrów.

2. Projekty sporządzane są na podstawie wniosków inwestorów o objęcie projektowanej przez nich inwestycji państwowym planem inwestycyjnym lub z inicjatywy władz oraz instytucji zainteresowanych.

Art.  10.

Prezes Centralnego Urzędu Planowania ustali w drodze instrukcji:

a) zakres inwestycyj objętych planem szczegółowym;

b) wzory wniosków o objęcie planem szczegółowym, sposób ich wypełniania przez inwestorów oraz terminy składania tych wniosków;

c) zasady preliminowania kosztów zamierzonych inwestycją;

d) zasady, na których oparte będzie zapotrzebowanie sił roboczych i materiałów;

e) sposób sporządzania i termin przedkładania projektów do planu szczegółowego (art. 9 ust. 1);

f) sposób koordynacji wstępnych prac nad projektami poszczególnych kategoryj inwestorów, wymienionych w art. 9 ust. 1.

Art.  11.

Przedłożone projekty do planu szczegółowego Centralny Urząd Planowania uzgadnia z właściwymi ministrami lub przedstawicielami inwestorów i włącza do planu szczegółowego z uwzględnieniem hierarchii i kolejności potrzeb, odpowiednio do możliwości finansowych i materiałowych oraz rozporządzalnych sił roboczych.

Dział  III.

Pokrywanie wydatków planu szczegółowego.

Art.  12.

Wydatki związane z wykonaniem państwowego planu inwestycyjnego pokrywane są ze środków własnych inwestorów, z dotacji Skarbu Państwa oraz w drodze operacji finansowych i kredytowych opartych o niżej wymienione źródła:

a) państwowy fundusz inwestycyjny, przewidziany w odrębnych przepisach prawnych;

b) fundusze amortyzacyjne przedsiębiorstw państwowych;

c) fundusze lokacyjne instytucyj oszczędnościowych, bankowych i ubezpieczeniowych;

d) wszelkie inne fundusze o przeznaczeniu inwestycyjnym, tworzone na podstawie specjalnych przepisów prawnych;

e) wpływy ze sprzedaży mienia państwowego po pokryciu ciążących na nim zobowiązań;

f) wpływy z wewnętrznych operacyj kredytowych;

g) kredyty zagraniczne średnio- i długoterminowe;

h) lokaty Skarbu Państwa.

Art.  13.

1. Każdorazowy państwowy plan finansowy ustala, w jakim rozmiarze przewidziane w planie szczegółowym wydatki są pokrywane bądź z własnych środków inwestorów, bądź z dotacji Skarbu Państwa, bądź też z operacyj finansowych i kredytowych.

2. Do czasu ogłoszenia ustawy o państwowym planie finansowym Minister Skarbu w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania ustala plan finansowego pokrycia planu szczegółowego ze środków przewidzianych w ust. 1.

Art.  14.

1. Kredyty na pokrycie wydatków, przewidzianych planem szczegółowym, będą uruchamiane na wniosek właściwych ministrów co kwartał przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania.

2. Kredyty będą uruchamiane tylko na te cele, na które zostały przyznane z wyjątkiem przypadku, przewidzianego w art. 17.

Art.  15.

Jeżeli sytuacja gospodarcza na to pozwala, może nastąpić włączenie do planu szczegółowego nowych inwestycyj w drodze uchwały Rady Ministrów, powziętej na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Planowania w porozumieniu z Ministrem Skarbu, pod warunkiem, że związane z tym zwiększenie kwoty wydatków, przewidzianych planem inwestycyjnym, nie przekroczy 10% ogólnej kwoty planu i że zwiększenie to znajdzie pokrycie z innych źródeł, aniżeli dotacje Skarbu Państwa.

Dział  IV.

Wykonanie planu szczegółowego.

Art.  16.

Wykonanie planu szczegółowego należy do zakresu działania właściwych ministrów.

Art.  17.

Prezes Centralnego Urzędu Planowania w porozumieniu z Ministrem Skarbu i właściwymi ministrami może dokonywać zmian w ramach zakreślonych postanowieniami każdorazowego planu szczegółowego.

Art.  18.

Włączenie do planu nowych robót, nie przewidzianych w planie szczegółowym, może być dokonane na zasadzie uchwały Rady Ministrów, powziętej na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Planowania w porozumieniu z Ministrem Skarbu, jeżeli nie pociąga to za sobą zwiększenia ogólnej kwoty wydatków, przewidzianych planem.

Art.  19.

1. Kredyty przewidziane przez państwowy plan finansowy wygasają po upływie trzech miesięcy od końca okresu budżetowego.

2. Kredyty nie wydatkowane podlegają zwrotowi.

3. Sposób zarachowania kredytów nie wykorzystanych ustali Minister Skarbu w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Planowania z tym ograniczeniem, że mogą być przeznaczone tylko na cele inwestycyjne.

Art.  20.

Sprawozdanie finansowe z wykonania planu szczegółowego w zakresie środków finansowych, dostarczonych przez Skarb Państwa, wchodzi do zamknięcia rachunków państwowych za dany okres budżetowy.

Art.  21.

Zasady nadzoru i sprawozdawczości z wykonania i finansowania państwowego planu inwestycyjnego ustali Rozporządzenie Rady Ministrów, wydane na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Planowania albo Ministra Skarbu, każdego we właściwym zakresie działania.

Art.  22.

Prezes Centralnego Urzędu Planowania może w porozumieniu z właściwymi ministrami przedsiębrać doraźne czynności kontrolne w zakresie wykonania planu szczegółowego, mające na celu ustalanie postępu robót inwestycyjnych, sposobu gospodarowania finansowego i materiałowego oraz wykorzystania sił roboczych.

Art.  23.

Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Prezesowi Rady Ministrów oraz właściwym ministrom.

Art.  24.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^*Z dniem 1 stycznia 1947 r. przewidziane w dekrecie ogólne plany inwestycyjne objęte będą wieloletnimi narodowymi planami gospodarczymi oraz szczegółowe plany inwestycyjne mogą być sporządzane na okresy dłuższe, aniżeli jeden okres budżetowy, zgodnie z art. 17 dekretu z dnia 1 października 1947 r. o planowej gospodarce narodowej (Dz.U.47.64.373).

¹ Art. 6 uchylony przez art. 28 ustawy z dnia 30 marca 1949 r. na rok 1949 (Dz.U.49.22.151) z dniem 1 stycznia 1949 r.