Art. 25. - Państwowa Inspekcja Pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.124.1362 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 2 października 2005 r.

Art.  25.

1. Głównego Inspektora Pracy powołuje i odwołuje Marszałek Sejmu po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony Pracy.

2. Zastępców Głównego Inspektora Pracy powołuje i odwołuje Marszałek Sejmu na wniosek Głównego Inspektora Pracy.

3. Okręgowych inspektorów pracy i ich zastępców oraz:

a) w okręgowym inspektoracie pracy - głównego księgowego, nadinspektorów pracy - kierowników oddziałów, doradców oraz kierowników sekcji,

b) w Głównym Inspektoracie Pracy - dyrektora i wicedyrektora Gabinetu Głównego Inspektora Pracy, dyrektorów i wicedyrektorów departamentów, głównego księgowego, doradców, ekspertów i rzecznika prasowego oraz kierowników sekcji,

c) w Ośrodku Szkolenia Państwowej Inspekcji Pracy - dyrektora i jego zastępcę oraz głównego księgowego powołuje i odwołuje Główny Inspektor Pracy.

31. Osobie odwołanej ze stanowiska, o którym mowa w ust. 3, która przed powołaniem na to stanowisko była pracownikiem Państwowej Inspekcji Pracy, przysługuje prawo do nawiązania stosunku pracy na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed powołaniem. Przepis art. 45 ust. 2 ustawy, o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio.

32. Stosunek pracy z pracownikami Państwowej Inspekcji Pracy wymienionymi w art. 23 ust. 3 nawiązuje się na podstawie mianowania.

33. Przed mianowaniem, o którym mowa w ust. 3², pracownik może być zatrudniony na podstawie umowy o pracę na okres nieprzekraczający dwóch lat.

34. Przepisów ust. 3² i 3³ nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.

4. Do pracowników Państwowej Inspekcji Pracy stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, Nr 98, poz. 1071 i Nr 123, poz. 1353).