Oznakowanie nawigacyjne polskich wód morskich.
Dz.U.1972.1.6
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ŻEGLUGI
z dnia 17 grudnia 1971 r.
w sprawie oznakowania nawigacyjnego polskich wód morskich.
Załącznik
INSTRUKCJA
INSTRUKCJA
Rozdział 1
Przepisy ogólne.
§ 1. 1. Przepisy instrukcji, jeżeli wyraźnie nie postanowiono inaczej, dotyczą pływających znaków nawigacyjnych (pław), należących do oznakowania:
2. Wzory znaków, o których mowa w ust. 1, określają rysunki 1-23 załączone do instrukcji.
3. Jeśli stały znak nawigacyjny na wodzie (dalba) lub na lądzie (stawa) zastępuje pływający znak nawigacyjny, wówczas mają do niego zastosowanie przepisy instrukcji.
§ 2. Rozróżnia się dwa zasadnicze systemy oznakowania:
§ 3. W zależności od miejscowych potrzeb i warunków można stosować jeden z systemów określonych w § 2 bądź jednocześnie obydwa systemy, pod warunkiem jednak, że nie będzie to przyczyną pomyłek.
§ 4. 1. Pławy nie świecące określa kształt nadwodnej części pływaka pławy, pomalowanie oraz znak szczytowy (jeżeli jest przewidziany).
2. Pławy świetlne określa charakterystyka światła, pomalowanie oraz znak szczytowy (jeżeli jest przewidziany). Pływaki pław świetlnych powinny mieć kształt walca, a tylko na kanałach i osłoniętych wodach portowych mogą mieć kształt stożka w nadwodnej ich części.
§ 5. 1. Znaki nawigacyjne mogą być wyposażone w reflektory radarowe oraz wszelkiego rodzaju urządzenia odblaskowe.
2. Reflektory radarowe umieszczone nad znakami nawigacyjnymi powinny mieć kolor żółty dla łatwiejszego odróżnienia ich od znaków szczytowych.
3. Urządzenia odblaskowe instalowane na pławach nie świecących powinny dawać światło odbite: białe, czerwone, zielone lub kombinację dwóch z tych świateł.
§ 6. 1. Do oświetlenia nawigacyjnego pomostów, dalb, cyplów i kanałów w porcie stosuje się światło niebieskie, jeżeli oznakowanie tych obiektów światłem białym, zielonym lub czerwonym mogłoby stać się przyczyną dezorientacji. Światło niebieskie można stosować na znakach nawigacyjnych stałych i pływających (pławach).
2. Poza portem światło niebieskie można stosować tylko na znakach dotyczących sprzętu pomiarowego (§ 31).
§ 7. 1. Pływak pławy świetlnej maluje się w ten sam sposób, jak pławę nie świecącą.
2. Wieżyczka pławy świetlnej (jeżeli jest przewidziana) powinna mieć te same kolory co jej pływak. Dotyczy to również malowania w kolorowe pasy poziome.
3. Jeżeli pływak pławy pomalowany jest w czarno-białe lub czerwono-białe pasy pionowe bądź w szachownicę czarno-białą lub czerwono-białą, wówczas wieżyczka pławy powinna być odpowiednio czarna lub czerwona.
§ 8. Jeżeli stały znak nawigacyjny zastępuje pływający znak nawigacyjny (§ 1 ust. 3), powinien być pomalowany w miarę możliwości w ten sam sposób jak znak pływający i może być wyposażony w odpowiedni znak szczytowy.
Rozdział 2
System boczny.
§ 9. Położenie znaków nawigacyjnych w systemie bocznym określa się według kierunku drogi żeglarza zbliżającego się od strony morza do portu, ujścia rzeki lub innej drogi wodnej. Określenia "prawa burta" lub "prawa strona", jak również "lewa burta" lub "lewa strona" oznaczają odpowiednio prawą lub lewą stronę żeglarza.
§ 10. 1. Pływaki pław nie świecących, stosowanych w systemie bocznym, powinny mieć kształt stożkowy, walcowy, kulisty, drążkowy lub cygarowy albo też kształt tyki.
2. Z zastrzeżeniem przepisu § 4 ust. 2 pływaki pław świetlnych powinny mieć kształt walcowy.
§ 11. 1. Znaki szczytowe (jeżeli są potrzebne) powinny mieć kształt stożka, dwóch stożków zwróconych podstawami do siebie, walca, kuli, krzyża lub litery "T" albo też ich kombinacji.
2. W razie stosowania tyki znakiem szczytowym jest miotła.
§ 12. 1. Znaki nawigacyjne mogą być oznaczone cyframi, literami, kombinacjami liter i cyfr oraz skrótami nazw.
2. Numeracja znaków nawigacyjnych rozpoczyna się od strony morza - przy czym cyfry nieparzyste stosuje się po prawej stronie toru wodnego, a cyfry parzyste po lewej jego stronie.
3. Pojedyncze litery stosuje się tylko wówczas, gdy znaki nawigacyjne wystawione są po jednej stronie toru wodnego. Również i w tym wypadku kolejność liter bierze początek od strony morza.
§ 13. Światła na znakach krawędziowych toru wodnego odróżniają się kolorem, a jeżeli jest to wskazane - okresami światła lub kombinacją koloru i okresu.
§ 14. 1. Znaki nawigacyjne (pławy) znajdujące się na krawędziach torów wodnych (kanałów) rozróżnia się w sposób następujący:
2. Nie można stosować szachownicy do jednoczesnego oznakowania obydwu krawędzi tego samego toru wodnego.
3. Jeżeli pławy nie świecące wystawia się tylko po jednej stronie głównego toru wodnego, to w celu polepszenia widoczności tych pław mogą one być kształtu cygarowego przy zachowaniu pomalowania i znaków szczytowych (jeżeli są przewidziane), w zależności od strony toru wodnego stosownie do ust. 1 pkt 1 i 2.
4. Rodzaje świateł określone w ust. 1 mogą być również stosowane na dalbach i innych znakach stałych, jeżeli stanowią one oznakowanie toru wodnego (§ 1).
§ 15. 1. Znaki nawigacyjne umieszczone na krańcach mielizn środkowych powinny posiadać następujące cechy:
2. Jeżeli znak nawigacyjny nie ma kształtu kulistego, to bezpośrednio pod znakami szczytowymi, wymienionymi w ust. 1 pkt 1, 2 i 3, dodaje się kulę tego samego koloru co znak szczytowy (rys. 3, 4 i 5).
3. Charakterystyki świateł umieszczonych na znakach nawigacyjnych wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2 i 3 (jeżeli światła są potrzebne) powinny być w miarę możliwości różnorodne, z tym że ani kolor, ani okresy świecenia nie mogą budzić wątpliwości co do krawędzi przeszkody nawigacyjnej, przy której znak nawigacyjny został wystawiony. Jeżeli nie można ustalić rozróżnienia charakterystyk świateł, to wówczas stosuje się postanowienia § 13, z tym że światła powinny różnić się w miarę możliwości od świateł będących w pobliżu.
§ 16. 1. Znaki nawigacyjne na osi torów wodnych służą do oznaczenia najgłębszej części toru wodnego i nie wykluczają jednoczesnego wystawienia krawędziowych znaków nawigacyjnych. Koło znaków tych można przechodzić z obu stron, lecz z zasady należy mijać je lewą burtą.
2. Znaki nawigacyjne, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać następujące cechy (rys. 6):
Rozdział 3
System kardynalny.
§ 17. 1. Znaki nawigacyjne systemu kardynalnego wskazują jeden z czterech głównych kierunków świata od miejsca niebezpiecznego.
2. Rozróżnia się 4 kwadranty (ćwiartki): N, S, E i W. Rozgraniczają je kierunki: NE, SE, SW, NW - liczone od strony miejsca niebezpiecznego.
§ 18. 1. Pływaki pław nie świecących, stosowanych w systemie kardynalnym, powinny mieć kształt: walcowy, stożkowy lub też kształt tyki.
2. Pływaki pław świetlnych powinny mieć kształt walcowy, a tylko na kanałach i osłoniętych wodach portowych mogą mieć kształt stożkowy w nawodnej ich części.
§ 19. Znaki szczytowe (jeśli są potrzebne) tworzą dwa stożki w położeniu jeden na drugim: wierzchołkami do góry, wierzchołkami do dołu, podstawami do siebie oraz wierzchołkami do siebie, przy czym stożki powinny być oddzielone od siebie widocznym odstępem.
§ 20. Dla odróżnienia w dzień określonego niebezpieczeństwa stosuje się następujące kolory znaków nawigacyjnych: czarny z białym oraz czerwony z białym, w podziale poziomym.
§ 21. 1. Znaki nawigacyjne (pławy), znajdujące się w poszczególnych kwadrantach (ćwiartkach) powinny posiadać następujące cechy (rys. 7):
2. W pewnych wypadkach tyki w kwadrantach N i E mogą być pomalowane odwrotnie, to znaczy:
Rozdział 4
Wraki.
§ 22. Wraki można oznakować systemem bocznym lub systemem kardynalnym. Znaki wrakowe powinny posiadać kolor zielony i w miarę możliwości namalowaną białym kolorem literę "W".
§ 23. 1. Znaki nawigacyjne powinny posiadać następujące cechy:
2. W wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 dpuszcza się możliwość wystawienia pław o innych kształtach niż przewidziane lub tyk zamiast pław, z tym że pływak pławy lub tyka powinny być pomalowane w dolnej części na czarno w wypadku określonym w pkt 1, a na czerwono w wypadku określonym w pkt 2. Jednakże kolorem przeważającym powinien być kolor zielony (rys. 8 i 9).
§ 24. Znaki nawigacyjne wrakowe umieszcza się w kwadrantach E i W. Powinny one posiadać następujące cechy (rys.11):
Rozdział 5
Znaki nawigacyjne wspólne dla obydwu systemów i znaki do celów specjalnych.
§ 25. Znaki nawigacyjne kierunkowe (podejściowe) służą do oznakowania od strony morza podejścia do portu lub ujścia rzeki i powinny posiadać następujące cechy (rys. 12):
§ 26. Jeśli trzeba oznakować jednym znakiem nawigacyjnym odosobioną przeszkodę na morzu, którą można minąć prawą lub lewą burtą statku, to należy zastosować znak nawigacyjny o następujących cechach (rys. 13):
§ 27. Do oznakowania ujść ścieków kanalizacyjnych lub wysypisk można stosować znaki nawigacyjne pływające (pławy) lub stałe (dalby), posiadające następujące cechy (rys. 14):
§ 28. Do oznakowania kotwicowiska kwarantanny można stosować znaki o następujących cechach (rys. 15):
§ 29. Do oznakowania granic kotwicowska można stosować znaki o następujących cechach (rys. 16):
§ 30. Do oznakowania granic akwenu zamkniętego dla żeglugi i rybołówstwa z powodu wykonywania na nim prac pogłębiarskich, trałowych, poszukiwawczych itp. można stosować znaki o następujących cechach (rys. 17):
§ 31. Do oznakowania sprzętu pomiarowego (pomiar prądu, falowania, ruchu rumowiska) można stosować znaki o następujących cechach (rys. 18):
§ 32. Do oznakowania granic rybołówstwa morskiego i akwenów ochrony ryb można stosować znaki o następujących cechach (rys. 19):
§ 33. Do oznakowania na wodzie odcinka (odcinków) mili pomiarowej należy stosować znaki o następujących cechach (rys. 20):
§ 34. Do oznakowania miejsca zatopionej amunicji, torped, zbiorników z gazami bojowymi, jak również stwierdzonego istnienia miny czy min dennych, należy stosować znak o następujących cechach (rys. 21):
§ 35. Do oznakowania strefy wojskowej (ćwiczenia, strzelanie) należy stosować znaki o następujących cechach (rys. 22):
§ 36. Do oznakowania położenia kabla w wodzie należy stosować znaki o następujących cechach (rys. 23):
WZORY OZNAKOWANIA NAWIGACYJNEGO
(pominięty)
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »