§ 6. - Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.7.44

Akt utracił moc
Wersja od: 3 grudnia 1966 r.
§  6. 3
1.
Czasową niezdolność do pracy orzeka się na okres od dnia badania.
2.
Okres bezpośrednio poprzedzający dzień badania, nie dłuższy niż 3 dni, może być objęty orzeczeniem, jeżeli:
1)
w wyniku badania stwierdza się, że stan zdrowia osoby badanej powodował w tym okresie niezdolność do pracy oraz
2)
zostało stwierdzone, że:
a)
mimo zawiadomienia we właściwym czasie zakładu społecznego służby zdrowia o potrzebie udzielenia pomocy zakład ten pomocy nie udzielił albo
b)
szczególne okoliczności usprawiedliwiają niezawiadomienie we właściwym czasie o potrzebie udzielenia pomocy.
3.
Okres bezpośrednio poprzedzający dzień badania, dłuższy niż 3 dni, może być objęty orzeczeniem w przypadkach wyjątkowo uzasadnionych:
1)
w odniesieniu do osób, które z powodu choroby psychicznej lub zaburzeń psychicznych były niezdolne do oceny swego postępowania,
2)
w odniesieniu do chorych obłożnie, którzy pomimo skierowania przez przychodnię lub pogotowie ratunkowe i niezwłocznego zgłoszenia się do szpitala nie zostali przyjęci do szpitala,
3)
w odniesieniu do chorych, którzy po upływie okresu orzeczonej niezdolności do pracy nie mogli z ważnych przyczyn zgłosić się w celu przedłużenia okresu niezdolności do pracy z powodu tej samej choroby,
4)
jeżeli stan zdrowia osoby zainteresowanej nie budził wątpliwości co do jej czasowej niezdolności do pracy, lecz właściwy zakład służby zdrowia nie wystawił zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy.
4.
W przypadkach określonych w ust. 3 pkt 3 i 4 orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy wydaje na podstawie odpowiedniej dokumentacji lekarskiej dotyczącej przebiegu choroby tylko lekarz - dyrektor (kierownik) wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) przychodni (poradni) przemysłowej właściwej ze względu na miejsce pracy lub pobytu osoby zainteresowanej lub z upoważnienia dyrektora (kierownika) lekarza - kierownik działu (sekcji) do spraw nadzoru nad orzecznictwem o czasowej niezdolności do pracy.
5.
Przepisy ust. 1-4 stosuje się tylko do orzeczeń o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, a przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do orzeczeń o potrzebie opieki domowej nad chorym członkiem rodziny.
3 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1966 r. (Dz.U.66.49.303) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 grudnia 1966 r.