§ 17. - Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.7.44

Akt utracił moc

Wersja od: 3 grudnia 1966 r.

§  17.

1. Jeżeli w czasie rejestracji (§ 14 ust. 1) lub poświadczenia (§ 15 ust. 1) zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby nasuwa uzasadnione podejrzenie co do jego zasadności, lekarz kierujący przychodnią (punktem) określoną w § 15 ust. 1 lub jego upoważniony zastępca kieruje pracownika, którego to zaświadczenie dotyczy, do komisji lekarskiej określonej w § 16 ust. 2.

2. Z żądaniem poddania się przez pracownika, którego dotyczy zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, badaniu przez komisję lekarską może wystąpić również w razie uzasadnionego podejrzenia co do zasadności zaświadczenia:

1) kierownik zakładu pracy,

2) właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium powiatowej (miejskiej w mieście stanowiącym powiat miejski, dzielnicowej w mieście wyłączonym z województwa) rady narodowej.

3. Komisja lekarska (ust. 1) po zbadaniu pracownika i zapoznaniu się z całokształtem dokumentacji lekarskiej bądź uznaje zakwestionowane zaświadczenie za zasadne, bądź też zatrzymuje to zaświadczenie i orzeka o czasowej niezdolności do pracy stosownie do wyników przeprowadzonego przez siebie badania.