§ 16. - Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1964.7.44
Akt utracił moc Wersja od: 3 grudnia 1966 r.
§ 16.
1.
Lekarz kierujący przychodnią (punktem) określoną w § 15 ust. 1 lub jego upoważniony zastępca, po zbadaniu pracownika, którego dotyczy zaświadczenie podlegające poświadczeniu: 1)
poświadcza to zaświadczenie - jeżeli nie ma wątpliwości co do jego zasadności, albo 2)
zatrzymuje to zaświadczenie i wystawia nowe zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, w którym stwierdza niezdolność do pracy w okresie poprzedzającym przeprowadzone przez siebie badanie, a o dalszym okresie orzeka stosownie do wyników tego badania - jeżeli doszedł do przekonania, że wobec aktualnego stanu zdrowia pracownika zbadanego orzeczony pierwotnie okres niezdolności jest za długi.2.
Jeżeli pracownik nie zgadza się ze zmianą zaświadczenia, lekarz (zastępca) określony w ust. 1 kieruje go do komisji lekarskiej w danej przychodni, a w razie braku takiej komisji - do komisji lekarskiej w obwodowej przychodni przemysłowej (górniczej, portowej), jeżeli zaś na danym terenie przychodnia taka nie została zorganizowana - do komisji lekarskiej w obwodowej przychodni przeznaczonej dla ogółu ludności.3.
Komisja lekarska (ust. 2) po zbadaniu pracownika i zapoznaniu się z całokształtem dokumentacji lekarskiej uznaje orzeczenie lekarza (zastępcy) określonego w ust. 1 za prawidłowe lub poświadcza zakwestionowane zaświadczenie.