Organizacja Straży Celnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.82.716

Akt utracił moc
Wersja od: 23 września 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 31 sierpnia 1927 r.
o organizacji Straży Celnej.

Na podstawie art. 4 i 11 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. w przedmiocie uregulowania stosunków celnych (Dz. U. R. P. № 80, poz. 777) zarządzam co następuje:
Straż celna, powołana do celnej ochrony granic i zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy, jest organem wykonawczym władz celnych, podległym Ministrowi Skarbu.
Straż celna tworzy umundurowany i uzbrojony korpus, zorganizowany pod względem dyscypliny na sposób wojskowy.
Straż celna pełni służbę wzdłuż linji celnej, przyczem działalność jej w zasadzie nie rozciąga się w głąb kraju poza obszar powiatów granicznych.
Obowiązkiem straży celnej w zakresie celnej ochrony granic jest zapobiegania przestępstwom celnym przez:
1)
nadzorowanie granicznego ruchu towarowego poza urzędami celnemi;
2)
śledzenia i ujawnianie przemytnictwa i innych przekroczeń przepisów celnych, walutowych i przepisów o obrocie towarowym z zagranicą, oraz stosowanie środków prawnych, zmierzających do wdrożenia przepisanego ustawą postępowania karnego i do zabezpieczenia kary.

Ponadto do obowiązków straży celnej należy:

a)
ściganie czynów karygodnych, przewidzianych w ustawach o podatkach spożywczych i monopolach państwowych, o ile zostały wykryte przez straż celną przy sposobności wykonywania jej właściwych obowiązków służbowych,
b)
wykonywanie wszelkich innych czynności w zakresie administracji skarbowej, zleconych przez władzę przełożoną, także poza obszarem, określonym w § 3 niniejszego rozporządzenia.

Przy wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w § 4, funkcjonariusze straży celnej korzystają z uprawnień przewidzianych w ustawie z dnia 14 grudnia 1923 r. o uprawnieniach organów wykonawczych władz skarbowych (Dz. U. R. P. z 1924 r. № 5, poz. 37) i w rozporządzeniu wykonawczem do tej ustawy z dnia 24 czerwca 1925 r. (Dz. U. R. P. № 83, poz. 576).

Straży celnej w wykonywaniu strażniczej służby granicznej i wywiadowczej przysługuje prawo użycia broni według obowiązujących przepisów.

Zakres działania straży celnej i sposób wykonywania przez nią służby w przedmiocie zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy określi Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Straż celna tworzy organizacyjnie naczelny inspektorat, inspektoraty okręgowe, inspektoraty, komisarjaty i placówki.

Zadaniem naczelnego inspektora straży celnej jest sprawowanie zarządu strażą celną w zakresie organizacyjnym, osobowym, wyszkolenia, materjalnego zaopatrzenia i budżetowym oraz kierownictwo służbą i nadzór nad nią. Naczelny inspektor podlega Ministrowi Skarbu i działa w porozumieniu z Dyrektorem Departamentu Ceł.

Ilość, siedzibę i terytorjalny zakres działania oraz stan osobowy inspektoratów okręgowych ustala Minister Skarbu, inspektoratów oraz komisarjatów ustala naczelny inspektor.

Ilość, siedzibę i stan osobowy placówek ustala inspektor okręgowy.

Kierownik placówki podlega kierownikowi komisarjatu, kierownik komisarjatu - kierownikowi inspektoratu, kierownik inspektoratu - kierownikowi inspektoratu okręgowego, ten zaś ostatni - naczelnemu inspektorowi.

Kierowników inspektoratów okręgowych wyznacza Minister Skarbu, kierowników inspektoratów - naczelny inspektor, kierowników komisarjatów - inspektor okręgowy, kierowników placówek-inspektor.
Zadaniem kierownika inspektoratu okręgowego i inspektoratu jest kierowanie ochroną granicy na podległych im odcinkach i kontrola służby wykonywanej przez straż celną, a w ważniejszych wypadkach bezpośrednie zarządzanie służbą i osobisty nadzór nad jej wykonaniem.

W zakresie celnej ochrony granic inspektor okręgowy wykonywa zarządzenia kierownika władzy celnej II instancji.

Zadaniem kierownika komisarjatu jest zarządzanie służby na odcinkach podległych placówek, kontrola nad jej wykonaniem, a w ważniejszych wypadkach współdziałanie w bezpośredniem wykonywaniu służby ochrony granic.

Ponadto zadaniem kierownika inspektoratu okręgowego, inspektoratu i komisarjatu jest czuwanie nad tem, by granica była należycie strzeżona, by straż celna przestrzegała ściśle obowiązującej dyscypliny oraz istniejących przepisów i z przepisami temi była dokładnie obznajmiona, aby przedmioty oddane straży celnej do użytku, a stanowiące własność skarbową, były przepisowo, celowo i oszczędnie użytkowane, względnie przechowywane oraz aby wszelkie sprawy pozostające w związku z ochroną granicy załatwiane były sprawnie i w sposób zgodny z przepisami.

Do zadań kierownika inspektoratu okręgowego, inspektoratu i komisarjatu należy również załatwianie przekazanych spraw osobowych i gospodarczych straży celnej.

Zadaniem kierownika placówki jest czuwanie nad tem, by granica była należycie strzeżona, rozdzielanie zajęć służbowych miedzy personel placówki, stosownie do poleceń przełożonych, względnie przepisów regulaminu służbowego, nadzór służbowy nad funkcjonariuszami, przydzielonymi do placówki.

Kierownik placówki jest odpowiedzialny za należytą ochronę granicy na odcinku placówki oraz za całość inwentarza placówki.

Przełożonym w obrębie straży celnej jest każdy funkcjonariusz w stosunku do wszystkich służbowo podporządkowanych mu funkcjonarjuszów.
Sposób zawodowego szkolenia straży celnej, ilość i organizację szkół oraz program szkolenia i egzaminów określą odrębne przepisy.
Funkcjonarjusze straży celnej, którzy sprawują czynności służbowe, wymagające zajmowania mieszkania w pewnem oznaczonem miejscu, otrzymują w miarę możności odpowiednie mieszkania służbowe w budynkach państwowych lub przez Skarb Państwa wynajętych.

Funkcjonarjusze straży celnej, którym wyznaczono mieszkania służbowe, obowiązani są w nich mieszkać i stosować się do przepisów, określających sposób użytkowania tych mieszkań.

Kategorje funkcjonarjuszów, którym mają być przydzielane mieszkania służbowe oraz normy wielkości mieszkań służbowych określa Minister Skarbu.

Sposób materjalnego zaopatrzenia straży celnej w przedmioty niezbędne do wykonywania służby, w szczególności w przedmioty umundurowania, o ile one są dostarczane w naturze, w przedmioty uzbrojenia, środki lokomocji i t. p., określa Minister Skarbu.
Umundurowanie i uzbrojenie straży celnej normują odrębne przepisy.

Funkcjonarjusz straży celnej, opuszczający służbą, obowiązany jest zwrócić używane przez siebie przedmioty, będące własnością Państwa i odpowiada za uszkodzenia tychże, przekraczające normy zwyczajnego zużycia.

Ustanawia się następujące ryczałty dla funkcjonarjuszów straży celnej:
1)ryczałtnalokale kancelaryjne,
2)""opał, światło i utrzymanie porządku,
3)""materjały pisarskie,
4)""utrzymanie środków lokomocji,
5)""konserwację broni.

Ryczałty wymienione pod 1) otrzymują kierownicy tych inspektoratów, komisarjatów i placówek, którym władze przełożone nie dostarczyły lokalu na pomieszczenie kancelarji, ryczałty wymienione pod 2) - kierownicy inspektoratów okręgowych, inspektoratów, komisarjatów i placówek, wymienione pod 3) i 4) - kierownicy inspektoratów okręgowych, inspektoratów i komisarjatów, zaś ryczałty wymienione pod 5) - wszyscy niżsi funkcjonarjusze straży celnej.

Wysokość przeciętną ryczałtów oraz sposób ich wypłaty określa Minister Skarbu.

Poszczególnym organom straży celnej oznacza ryczałty w wysokości, odpowiadającej miejscowym stosunkom drożyźnianym, inspektor okręgowy.

Minister Skarbu może w miejsce wypłaty ryczałtów zezwolić na pokrycie odnośnych wydatków w rzeczywistej wysokości.

Z ryczałtów nie składa się rachunków. Pobierający je jest obowiązany ponosić te wydatki, na które ryczałt jest przeznaczony i nie może mieć z tego tytułu do Państwa żadnej dalszej pretensji. Jeżeli funkcjonarjusz, pobierający ryczałt nie czyni zadość obowiązkom, wynikającym z otrzymania ryczałtu, wówczas można niezależnie od następstw dyscyplinarnych, zażądać od niego całkowitego lub częściowego zwrotu wypłaconego mu ryczałtu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 29 stycznia 1926 r. o organizacji straży celnej (Dz. U. R. P. № 18, poz. 105).