Organizacja statystyki ruchu naturalnego ludności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.108.710

Akt utracił moc

Wersja od: 22 kwietnia 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 18 października 1920 r.

w sprawie organizacji statystyki ruchu naturalnego ludności. ^*

Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 21 października 1919 r. o organizacji statystyki administracyjnej (Dz. Ust. № 85 poz. 464) Rada Ministrów postanawia co następuje:

Art.  1.

Urzędnicy stanu cywilnego na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej obowiązani są z faktów, zarejestrowanych przez nich w księgach stanu cywilnego, przedkładać co kwartał Głównemu Urzędowi Statystycznemu w Warszawie sprawozdania indywidualne według załączonych formularzy (załączniki: A, B, C, D i E) oraz udzielać mu wszelkich informacji i wyjaśnień, faktów tych dotyczących. Urzędnicy stanu cywilnego winni się w tej mierze stosować do instrukcji, wydawanych przez Główny Urząd Statystyczny.

Tylko w miastach, posiadających własne Biuro Statystyczne a umieszczonych, w wykazie, ustanawianym co roku przez Dyrektora Głównego Urzędu Statystycznego, urzędnicy stanu cywilnego przesyłają sprawozdania indywidualne do tych biur co tydzień, skąd po upływie kwartału będą one odsyłane do Głównego Urzędu Statystycznego.

Art.  2.

Na mocy porozumienia Głównego Urzędu Statystycznego z magistratami większych miast mogą być przeznaczone dla danego miasta formularze, uzupełnione dodatkowemi pytaniami.

Powstającą w ten sposób nadwyżkę kosztów ponosi magistrat miasta.

Art.  3.

Sprawozdanie indywidualne według powyżej wymienionych Formularzy dotyczyć mają w b. dzielnicy rosyjskiej faktów ruchu naturalnego, zajestrowanych w księgach stanu cywilnego od dnia 1 stycznia 1920 r., w b. zaś dzielnicy austrjackiej oraz b. dzielnicy pruskiej faktów, zarejestrowanych od dnia 1 października 1920 r.

Art.  4.

Sprawozdania z faktów, zarejestrowanych w ciągu 1919 r. w b. dzielnicy rosyjskiej, mają być przestanę Głównemu Urzędowi Statystycznemu przez odnośnych urzędników stanu cywilnego w postaci wykazów liczbowych według załączonego wzoru i instrukcji (załącznik F); sprawozdania zaś z faktów, zarejestrowanych w ciągu pierwszych dziewięciu miesięcy roku 1920 w b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej, a sporządzone według wzorów i instrukcji, dawniej w tych dzielnicach obowiązujących, mają być przez urzędników stanu cywilnego dostarczone w b. dzielnicy austrjackiej za pośrednictwem starostw, zaś w b. dzielnicy pruskiej-za pośrednictwem Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej.

Art.  5.

Formularze statystyczne będą drukowane w języku polskim, w poszczególnych zaś częściach Państwa Polskiego mogą być drukowane za zgodą Rady Ministrów w języku polskim oraz innym jeszcze języku.

Wypełniana mogą być formularze statystyczne tylko w jednym z języków, uwzględnionych w danym formularzu.

Art.  6.

W razie nieprzestrzegania lub wadliwego wypełniania przez urzędników stanu cywilnego obowiązków, wymienionych w artykułach powyższych niniejszego rozporządzenia, winni mogą być na wniosek Głównego Urzędu Statystycznego pociągnięci do odpowiedzialności, względnie mogą być do nich zastosowane inne środki w myśl następujących przepisów:

a) w b. dzielnicy pruskiej w myśl § 11 ust. Rzeszy Niemieckiej (Dz. Ust. Rzeszy str. 23) o stwierdzaniu stanu cywilnego i o ślubach z dn. 6 lutego 1875 r., przyczem przez władzę nadzorczą należy rozumieć w pierwszej instancji starostwo, w drugiej i ostatniej- Urząd Wojewódzki;

b) w b. dzielnicach austrjackiej i rosyjskiej w myśl art. 5 ustawy o organizacji statystyki administracyjnej z dnia 21 października 1919 r. (Dz. Ust. Ne 85 poz. 464), przyczem wymierzanie grzywny należy w pierwszej instancji do starostwa, w drugiej i ostatniej-do Urzędu administracyjnego drugiej instancji. Grzywny nie mogą przewyższać kwoty 600 mk., wzgl. w razie powtórnego wykroczenia kary podwójnej.

Art.  7. ¹

Za każdą kartę statystyczną, wypełnionej prawidłowo według załączonych wzorów (załączniki A, B, C, D i E) urzędnik stanu cywilnego otrzymuje tytułem zwrotu wydatków na materjały piśmienne 3 grosze. Kart statystycznych dostarcza Główny Urząd Statystyczny. Suma należna będzie po upływie każdego roku przekazywana urzędnikom stanu cywilnego przez Główny Urząd Statystyczny.

Opłaty pocztowe związane z korespondencją urzędników stanu cywilnego z Głównym Urzędem Statystycznym pokrywane będą z budżetu tegoż Urzędu.

Art.  8.

Główny Urząd Statystyczny ma prawo używania do pomocy i pośrednictwa w stosunkach z urzędami stanu cywilnego władz politycznych w pierwszej instancji i może zwracać się do nich bezpośrednio.

Art.  9.

Znosi się obowiązujące dotychczas w b. dzielnicy pruskiej postanowienie, zawarte w drugiem zdaniu § 23 ust. Rzeszy Niemieckiej o stwierdzaniu stanu cywilnego i o ślubach z dnia 6 lutego 1875 roku (Dz. Ust. Rzeszy str. 23), co do zapisywania dzieci, martwo urodzonych, tylko do księgi zgonów. Dzieci te zapisywane być mają na całym obszarze Rzeczypospolitej tylko do księgi urodzeń z adnotacje, że są urodzone martwe.

Art.  10.

Wykonanie tego rozporządzenia należy do Dyrektora Głównego Urzędu Statystycznego.

Art.  11.

Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą wszelkie sprzeczne z niem przepisy dotychczasowe.

Art.  12.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia na całem obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

^* Z dniem 22 kwietnia 1925 r. nin. rozporządzenie traci moc obowiązującą na obszarze województw: krakowskiego, wowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 1 kwietnia 1925 r. w sprawie organizacji statystyki ruchu naturalnego ludności (Dz.U.25.40.273).

¹ Art. 7:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 września 1921 r. (Dz.U.21.85.609) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1921 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 14 lutego 1923 r. (Dz.U.23.16.104) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 lutego 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 maja 1924 r. (Dz.U.24.48.484) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 czerwca 1924 r.