Rozdział 6 - Studenci i wolni słuchacze. - Organizacja nauki i szkolnictwa wyższego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.66.415

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1952 r.

6.

Studenci i wolni słuchacze.

Art.  87.

1. Każdy zapisujący się do szkoły wyższej w charakterze studenta składa uroczyste ślubowanie przestrzegania godności studenta szkoły wyższej i przepisów szkoły. Złożenie ślubowania stwierdza się podpisem.

2. Ślubowanie przyjmuje rektor lub z jego upoważnienia dziekan.

Art.  88.

Student ma obowiązek brania udziału we wszystkich zajęciach, przewidzianych w programie studiów, i zdawania przepisowych kolokwiów i egzaminów.

Urlopów udziela studentom dziekan.

Art.  89.

1. Student może przenieść się do innej szkoły wyższej tylko po uzyskaniu świadectwa odejścia.

2. Można być równocześnie studentem dwóch szkół wyższych tylko za zgodą rektorów obydwu szkół lub Ministra Oświaty.

Art.  90.

Student ma prawo ubiegania się o stopnie naukowe i zawodowe, przewidziane w przepisach organizacyjnych i programowych danej szkoły.

Art.  91.

1. Studenci szkół wyższych mają prawo zakładania stowarzyszeń studenckich, tj. dobrowolnych, trwałych zrzeszeń studentów o celach niezarobkowych, działających pod nadzorem i opieką władz szkoły i Ministra Oświaty.

2. Rozporządzenie Ministra Oświaty ustala warunki i tryb zakładania i rozwiązywania stowarzyszeń studenckich, ich zgłaszania i rejestracji, zatwierdzania statutów i dokonywania ich zmiany, uzyskiwania przez stowarzyszenia osobowości prawnej, sposób i zakres sprawowania nadzoru i opieki nad nimi, jako też odpowiedzialności dyscyplinarnej członków stowarzyszenia za działalność stowarzyszenia.

3. Nazwa i charakter stowarzyszenia studenckiego przysługuje tylko takim stowarzyszeniom, które zastosują się do powyższych przepisów.

4. Członkami stowarzyszeń studenckich nie mogą być osoby nie podlegające dyscyplinarnie władzom szkoły.

Art.  92.

1. Na terenie szkół odbywać się mogą za każdorazowym zezwoleniem rektora zgromadzenia studenckie. Na każdym zgromadzeniu winien być obecny rektor lub jego delegat. W zgromadzeniach tych mogą brać udział wyłącznie studenci i wolni słuchacze danej szkoły. Na zgromadzeniach wolno omawiać tylko sprawy objęte zapowiedzianym i przez rektora zatwierdzonym porządkiem obrad.

2. Rektor bądź jego delegat może w każdej chwili zgromadzenie rozwiązać.

3. Do zgromadzeń studentów i wolnych słuchaczy, odbywających się poza terenem szkoły, mają zastosowanie przepisy ogólne o zgromadzeniach.

Art.  93.

1. Naruszenie przez studenta przepisów szkoły wyższej, dopuszczenie się czynów przeciw obyczajności, porządkowi szkolnemu lub wolności nauczania i studiowania albo zachowanie się uchybiające godności szkoły pociąga za sobą ukaranie w drodze porządkowej lub dyscyplinarnej.

2. Popełnienie wykroczenia, występku lub zbrodni pociąga za sobą niezależnie od odpowiedzialności według ustaw powszechnych, również ukaranie w drodze porządkowej lub dyscyplinarnej.

3. Sądy karne oraz organa bezpieczeństwa zawiadamiają rektora o wdrożeniu postępowania karnego przeciwko studentom i wolnym słuchaczom. Po prawomocnym ukończeniu postępowania karnego sąd przesyła rektorowi odpis orzeczenia.

4. Karą porządkową jest upomnienie.

5. Kary dyscyplinarne są następujące:

a) nagana,

b) pozbawienie prawa udziału w życiu studenckim na czas ograniczony lub na cały czas studiów,

c) pozbawienie prawa udziału w życiu studenckim z zagrożeniem usunięcia ze szkoły w razie wykroczenia przeciwko obowiązującym przepisom,

d) usunięcie ze szkoły na czas ograniczony lub na stałe,

e) pozbawienie prawa do studiów w szkołach wyższych w ogóle.

Art.  94.

1. Karę porządkową upomnienia nakłada dziekan lub rektor. Przeciw upomnieniu nie ma odwołania.

2. W sprawach dyscyplinarnych orzekają:

a) komisja dyscyplinarna powołana spośród członków grona nauczycielskiego w składzie przewodniczącego i dwóch sędziów,

b) wyższa komisja dyscyplinarna w takim samym składzie, która rozpatruje odwołania rzecznika dyscyplinarnego lub obwinionego.

3. Orzeczenie wyższej komisji dyscyplinarnej jest ostateczne. W przypadku jednak nałożenia na obwinionego kary usunięcia ze szkoły lub pozbawienia prawa do studiów w szkołach wyższych przysługuje mu prośba o rewizję sprawy przez Ministra Oświaty.

4. W przypadku przewinień o charakterze zbiorowym, którym towarzyszą czyny przeciw wolności nauczania lub studiowania, albo w przypadku czynnych wystąpień przeciw profesorom lub organom szkoły, Minister Oświaty może powołać specjalną komisję dyscyplinarną. Od kar nałożonych przez tę komisję nie ma odwołania, jednakże Minister Oświaty po wysłuchaniu opinii organów szkoły może kary prawomocnie nałożone łagodzić lub darować.

5. Dziekan i rektor w zakresie wymierzania kary porządkowej oraz członkowie komisji dyscyplinarnej w wykonaniu swych czynności są samodzielni i niezależni.

6. Rozporządzenie Ministra Oświaty ustala sposób powoływania rzeczników i komisji dyscyplinarnych, ich skład i kompetencje oraz tryb postępowania dyscyplinarnego.

Art.  95.

1. W szkołach wyższych mogą studiować wolni słuchacze, tj. osoby dopuszczone do studiów mimo braku warunków wymaganych od studentów lub nie ubiegające się o zaliczenie ich w poczet studentów.

2. Minister Oświaty lub właściwy organ szkoły ma prawo ograniczyć lub wstrzymać przyjmowanie wolnych słuchaczy na dany wydział. Decyzja organu szkoły wymaga zatwierdzenia przez Ministra Oświaty.

3. Wolni słuchacze składają pisemne przyrzeczenie przestrzegania godności przepisów szkoły.

4. Wolni słuchacze nie mają prawa składania egzaminów, mogą jednak składać kolokwia z wysłuchanych wykładów.

5. Właściwy organ szkoły może zaliczyć studentom poprzednie studia, odbyte w charakterze wolnego słuchacza.

6. Wolni słuchacze podlegają dyscyplinarnie władzom szkoły; stosuje się do nich ten sam tryb postępowania dyscyplinarnego, jak do studentów. Karą porządkową jest upomnienie, karami zaś dyscyplinarnymi są: nagana i pozbawienia prawa studiowania na stałe lub na czas ograniczony.