Rozdział 3 - Grono nauczycielskie. - Organizacja nauki i szkolnictwa wyższego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.66.415

Akt utracił moc
Wersja od: 7 lutego 1952 r.

3.

Grono nauczycielskie.

1.
Do grona nauczycielskiego szkoły wyższej zawodowej należą profesorowie, zastępcy profesorów i nauczyciele przedmiotów pomocniczych.
2.
Profesorów i zastępców profesorów mianuje Minister Oświaty spośród wybitnych specjalistów, zakwalifikowanych przez Radę Główną.
3.
Prezydent Rzeczypospolitej może profesorowi szkoły wyższej, który wykazał się poważnym dorobkiem naukowym, nadać tytuł profesora zwyczajnego na wniosek Ministra Oświaty, złożony za zgodą Rady Głównej.
4.
Nauczycieli przedmiotów pomocniczych mianuje Minister Oświaty na wniosek rektora.
5.
Jeżeli przejściowo nie można obsadzić stanowiska profesora, zastępcy profesora lub nauczyciela przedmiotu pomocniczego, natenczas prowadzenie wykładów i ćwiczeń można powierzyć w drodze umowy kandydatowi spośród specjalistów danego przedmiotu. Umowę zawiera rektor, wymaga ona jednak zatwierdzenia Ministra Oświaty.

Do grona nauczycielskiego szkoły akademickiej należą:

a)
profesorowie (honorowi, zwyczajni, nadzwyczajni, tytularni, kontraktowi), docenci i zastępcy profesorów;
b)
nauczyciele przedmiotów pomocniczych.
1.
Prawo nauczania w szkołach akademickich z wyjątkiem przedmiotów pomocniczych uzyskuje się przez habilitację lub w inny sposób przewidziany w dekrecie niniejszym.
2.
Prawo nauczania z tytułu habilitacji obejmować ma całość pewnej nauki lub taką jej część, którą można uważać za przedmiot w sobie zamknięty.
3.
Prawo nauczania dotyczy tylko tej szkoły akademickiej, dla której zostało uzyskane.
4.
Osoba, posiadająca prawo nauczania z tytułu habilitacji, jest docentem danej szkoły akademickiej.

Prawo habilitowania z poszczególnych gałęzi nauki nadaje szkole akademickiej Minister Oświaty za zgodą Rady Głównej. Prawo to może być nadane tylko takiej szkole, która w danej gałęzi nauki i w gałęziach pokrewnych posiada odpowiednie warunki pracy naukowej.

1.
Habilitację przeprowadza rada wydziałowa. Warunkiem do habilitowania się jest posiadanie stopnia doktora; od tego warunku mogą być zwolnieni przez Ministra Oświaty za zgodą Rady Głównej wybitni badacze naukowi.
2.
W przypadkach wyjątkowych habilitację przeprowadzać może również Rada Główna poza uczelniami we własnym zakresie działania przy pomocy odpowiedniej sekcji specjalnej.
3.
Przewód habilitacyjny poprzedza ocena kwalifikacyj osobistych kandydata. Podstawą przewodu habilitacyjnego jest rozprawa naukowa kandydata, przedłożona jako praca habilitacyjna. Rozprawa habilitacyjna musi być opublikowana przed rozpoczęciem przewodu habilitacyjnego.
4.
Przewód habilitacyjny zmierza do oceny kwalifikacji naukowych i pedagogicznych kandydata i obejmuje trzy kolejne stadia:
a)
ocenę wartości naukowej rozprawy habilitacyjnej i innych publikacyj kandydata;
b)
dyskusję habilitacyjną;
c)
wykład habilitacyjny.
5.
Rada wydziałowa może w drodze wyjątku zwolnić kandydata od drugiego i trzeciego stadium habilitacyjnego.
6.
Uchwała rady wydziałowej, nadającej kandydatowi prawo nauczania z tytułu habilitacji, podlega zatwierdzeniu Ministra Oświaty za zgodą Rady Głównej.
7.
Od orzeczeń odmownych rady wydziałowej służy kandydatowi prawo odwołania do Ministra Oświaty. Decyzja Ministra Oświaty zapada za zgodą Rady Głównej.
8.
Osoby, habilitowane bezpośrednio przez Radę Główną, Minister Oświaty przydziela do odpowiednich szkół akademickich.
9.
Rozporządzenie Ministra Oświaty, wydane za zgodą Rady Głównej, reguluje postępowanie habilitacyjne rad wydziałowych i Rady Głównej w ramach postanowień niniejszego dekretu.
1.
Prawo nauczania gaśnie, jeżeli docent nie korzysta z niego przez dwa po sobie następujące lata szkolne. Docent może otrzymać urlop od Ministra Oświaty po wysłuchaniu opinii rady wydziałowej; czasu urlopu nie wlicza się do okresu dwuletniego zaniechania wykładów.
2.
Docentowi, który skutkiem zaniechania wykładów stracił prawo nauczania, może je Minister Oświaty na jego prośbę przywrócić.
3.
Rada wydziałowa może uznać kierowanie ćwiczeniami i pracami badawczymi przez docenta za równoważne z prowadzeniem wykładów.
4.
Minister Oświaty może za zgodą Rady Głównej przenieść prawo nauczania, nadane w jednej ze szkół akademickich, na inny wydział lub do innej szkoły. Prawo nauczania gaśnie w szkole, z której go przeniesiono.
5.
Prawo nauczania na danym wydziale lub w danej szkole gaśnie również, jeżeli docent został mianowany docentem etatowym albo profesorem nadzwyczajnym lub zwyczajnym na innym wydziale lub w innej szkole akademickiej. Na prośbę interesowanego prawo to może być utrzymane decyzją Ministra Oświaty za zgodą Rady Głównej. W tym ostatnim przypadku podlega on wszystkim postanowieniom dekretu, dotyczącym docentów.
6.
Prawo nauczania może być rozszerzone na inną dziedzinę wiedzy na mocy uchwały rady wydziałowej, zatwierdzonej przez Ministra Oświaty za zgodą Rady Głównej. Podstawą rozszerzenia prawa nauczania może być tylko działalność naukowa w danej dziedzinie wiedzy.
7.
Minister Oświaty może po wysłuchaniu opinii rady wydziałowej i Rady Głównej cofnąć docentowi prawo nauczania.

Rozporządzenie Ministra Oświaty, wydane za zgodą Rady Głównej, ustala zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej docentów i tryb postępowania dyscyplinarnego.

Docentów etatowych mianuje Minister Oświaty spośród docentów, przedstawionych przez Radę Główną po wysłuchaniu opinii organów szkoły akademickiej.

1.
Profesorem szkoły akademickiej może być osoba, która wykazała się poważnym dorobkiem naukowym w danej dziedzinie wiedzy. Habilitacja nie jest warunkiem nominacji na stanowisko profesorskie.
2.
Profesorów zwyczajnych, nadzwyczajnych i tytularnych mianuje Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Oświaty spośród kandydatów, przedstawionych przez Radę Główną po wysłuchaniu opinii organów zainteresowanej szkoły akademickiej. Tym ostatnim organom służy również prawo inicjatywy.
1.
Rada Główna przedstawia kandydatów na profesorów szkół akademickich po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego. W tym celu Rada Główna może przeprowadzić ankietę przez wezwanie profesorów zwyczajnych i nadzwyczajnych w szkołach akademickich oraz kierowników samodzielnych placówek naukowo-badawczych, jak również innych wybitnych specjalistów, w których zakres badań wchodzi dana gałąź nauki, do nadesłania w określonym terminie umotywowanej opinii, jakich kandydatów należy uznać za najodpowiedniejszych. Rada Główna może również ogłosić publiczne wezwanie do zgłaszania kandydatur. Materiał uzyskany drogą ankiety i konkursu oraz innymi sposobami, które Rada Główna uzna za celowe, Rada Główna przekazuje do oceny właściwej sekcji, ustala na tej podstawie kandydatury i przedstawia je Ministrowi Oświaty wraz z całym materiałem, zebranym w postępowaniu kwalifikacyjnym.
2.
Brak odpowiedzi na ankietę nie stanowi przeszkody do dalszego postępowania kwalifikacyjnego. Rada Główna, przedstawiając kandydatury, nie jest związana wynikami ankiety, ani oceną sekcji.

Minister Oświaty za zgodą Rady Głównej przedstawia na wniosek lub po wysłuchaniu opinii organów zainteresowanej szkoły profesora nadzwyczajnego do nominacji na profesora zwyczajnego, jeżeli jego dorobek naukowy powiększył się wydatnie w czasie profesury nadzwyczajnej.

1.
Profesorów honorowych mianuje Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Oświaty, powzięty za zgodą Rady Głównej z inicjatywy senatu szkoły akademickiej spośród wybitnych uczonych, zwłaszcza z grona profesorów ustępujących z katedr.
2.
Profesor honorowy ma prawo nauczania w zakresie ustalonym przez dekret nominacyjny.

Profesorowi ustępującemu z katedry może Minister Oświaty przyznać prawo korzystania z zakładów szkoły oraz prawo nauczania.

1.
Jeżeli przejściowo nie można obsadzić katedry, ani też powierzyć docentowi etatowemu prowadzenia zajęć, związanych z katedrą, należy do pełnienia tych funkcyj powołać na określony czas w drodze umowy profesora kontraktowego spośród wybitnych specjalistów. Umowę zawiera Minister Oświaty z kandydatem, zakwalifikowanym przez Radę Główną na wniosek lub po wysłuchaniu opinii organów szkoły. Zakwalifikowanie kandydata nie wymaga przeprowadzenia postępowania, przewidzianego w art. 67.
2.
W braku kandydatów na profesorów kontraktowych można, w trybie wskazanym w ustępie 1-ym, przejściowo prowadzenie zajęć, związanych z katedrą, na okres nie dłuższy niż trzy lata, powierzyć w drodze umowy zastępcy profesora albo też zlecić je innej osobie spośród wybitnych specjalistów.
1.
Przedmioty nauczania objęte programem studiów, dla których nie przewiduje się osobnych katedr, porucza się docentom etatowym lub zleca się innym wybitnym specjalistom w trybie art. 71.
2.
Naukę praktyczną języków i innych przedmiotów pomocniczych powierza się nauczycielom przedmiotów pomocniczych, mianowanym przez Ministra Oświaty, albo zleca się specjalistom w drodze umowy zawartej przez Ministra Oświaty.

Pomocnicze siły naukowe zarówno w szkołach wyższych, jak i w szkołach akademickich przyjmuje i zwalnia rektor na wniosek właściwych rad wydziałowych w ramach przyznanych etatów, z wyjątkiem etatów zastrzeżonych do dyspozycji Ministra Oświaty. O zamierzonym przyjęciu zawiadamia rektor Ministra Oświaty, który w ciągu miesiąca od dnia zawiadomienia może sprzeciwić się dokonaniu przyjęcia.

Zajęcia (wykłady i ćwiczenia), prowadzone przez nauczycieli przedmiotów pomocniczych lub przez specjalistów w trybie zleconym, znajdują się pod opieką naukową profesora, wyznaczonego przez radę wydziałową.