Organizacja Mennicy Państwowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.3.18

Akt utracił moc

Wersja od: 22 stycznia 1935 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 31 grudnia 1934 r.

o organizacji Mennicy Państwowej.

Na podstawie art. 1 i 23 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855) zarządzani co następuje:

§ 1. Wybijanie monet na mocy przywileju Państwa, ustanowionego art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855), wykonywa wyłącznie Mennica Państwowa.

Mennica Państwowa załatwia również sprawy, związane z zakupem i przeróbką metali szlachetnych, dokonywa ekspertyzy monet, pieczęci i znaczników probierczych oraz narzędzi, służących do ich wyrobu.

Ponadto Mennica Państwowa może przyjmować od osób uprawnionych zamówienia krajowe i zagraniczne na wyrób monet, medali, stempli, pieczęci, orderów, odznak i t. p.

§ 2. Mennica Państwowa jest przedsiębiorstwem nieskomercjalizowanem. Siedzibą Mennicy Państwowej jest m. st. Warszawa.

Mennica Państwowa prowadzi rachunkowość i kasowość według przepisów, wydanych przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Najwyższą Izbą Kontroli.

§ 3. Mennica Państwowa podlega Ministrowi Skarbu.

§ 4. Mennica Państwowa używa pieczęci z godłem Państwa i napisem: "Mennica Państwowa" w myśl obowiązujących przepisów o pieczęciach urzędowych.

§ 5. Na czele Mennicy Państwowej stoi dyrektor Mennicy Państwowej, odpowiedzialny przed Ministrem Skarbu za całokształt działalności Mennicy.

Zastępcę dyrektora Mennicy Państwowej wyznacza Minister Skarbu z pośród szefów działów, po wysłuchaniu opinji dyrektora Mennicy.

§ 6. Mennica Państwowa dzieli się na 5 działów, a mianowicie:

	a)	dział	administracyjny,
	b)	"	hutniczy,
	c)	"	mechaniczny,
	d)	"	medaljerski,
	e)	"	kontroli.

Na czele działów stoją szefowie działów.

§ 7. Dział administracyjny prowadzi pracę biurową, obejmującą: sekretariat, sprawy personalne pracowników umysłowych i fizycznych, rachubę, kasę, skarbiec kruszców i monet, magazyny surowców i wyrobów gotowych oraz muzeum numizmatyczne.

Do działu administracyjnego należy ponadto dokonywanie wszelkich zakupów i sprzedaży na zasadzie wniosków działów technicznych i uchwał rady menniczej.

§ 8. Dział hutniczy obejmuje odlewnię, walcownię, sortownię krążków, rafinerję metali szlachetnych oraz laboratorja analityczne i badawcze. Dział ten prowadzi również ekspertyzę fałszywych i uszkodzonych monet, pieczęci, znaczników probierczych oraz narzędzi służących do ich wyrobu.

§ 9. Dział mechaniczny obejmuje warsztaty mechaniczne, tłocznię i liczarnię. Ponadto dział mechaniczny prowadzi biuro zamówień oraz zajmuje się sprawami instalacji i remontu urządzeń i pomieszczeń Mennicy Państwowej.

§ 10. Dział medaljerski obejmuje pracownię medaljerską i pieczętarską, gisernię artystyczną, patynownię, magazyn modeli, stempli i sztanc oraz prowadzi ewidencję pieczęci.

§ 11. Dział kontroli obejmuje kontrolę produkcji działów technicznych, stempli menniczych i państwowych, skarbca, skarbców podręcznych, kasy, magazynów oraz zarządza wartą Mennicy Państwowej. Dział ten prowadzi ewidencję obiegu fabrycznego materjałów przerabianych.

Sposób prowadzenia kontroli określi szczegółowa instrukcja, wydana przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Najwyższą Izbą Kontroli.

§ 12. Do dyrektora Mennicy Państwowej natęży:

a) kierownictwo techniczne i administracyjne Mennicy Państwowej i zarządzanie jej majątkiem;

b) przyjmowanie, mianowanie i zwalnianie pracowników Mennicy Państwowej z wyjątkiem szefów działów oraz przedstawianie Ministrowi Skarbu wniosków w sprawach osobowych szefów działów zgodnie z obowiązującemi w tej mierze przepisami;

c) przyznawanie nagród pieniężnych i zapomóg pracownikom Mennicy Państwowej w granicach, przewidzianych w budżecie Mennicy, nie wyżej jednak niż 200 zł na osobę w ciągu roku budżetowego, oraz przedstawianie Ministrowi Skarbu wniosków b przyznawanie nagród pieniężnych i zapomóg powyżej tej kwoty;

d) podpisywanie umów i korespondencji oraz przyjmowanie zamówień i dokonywanie zakupów w granicach instrukcji, wydanej przez Ministra Skarbu;

e) przygotowywanie wniosków na radę menniczą i przewodnictwo na jej posiedzeniach;

f) sporządzanie preliminarzy budżetowych i projektów etatów oraz przedstawianie ich do zatwierdzenia Ministrowi Skarbu;

g) sporządzanie okresowych sprawozdań z działalności Mennicy Państwowej i przedstawianie ich Ministrowi Skarbu.

§ 13. Dyrektor Mennicy Państwowej może powierzyć załatwienie pewnych spraw, należących do jego kompetencji, swemu zastępcy.

Zastępca dyrektora Mennicy Państwowej w razie nieobecności dyrektora wchodzi we wszelkie jego prawa i obowiązki.

W razie równoczesnej nieobecności dyrektora Mennicy Państwowej i jego zastępcy, tymczasowe kierownictwo obejmuje jeden z szefów działów, wyznaczony przez Ministra Skarbu.

§ 14. Szefowie działów Mennicy Państwowej kierują personelem i pracą w zakresie każdego działu i są odpowiedzialni za czynności swoje i podwładnego im personelu. Szefowie działów ponoszą również odpowiedzialność za znajdujące się w przeróbce w warsztatach metale oraz maszyny i instalacje.

§ 15. W celu opinjowania ważniejszych spraw, należących do zakresu działania Mennicy Państwowej, utworzona jest przy dyrektorze Mennicy Państwowej rada mennicza.

W skład rady menniczej wchodzą jako jej członkowie: dyrektor Mennicy Państwowej w charakterze przewodniczącego, delegat, wyznaczony przez Ministra Skarbu, zastępca dyrektora Mennicy Państwowej oraz szefowie działów.

Radę menniczą zwołuje w miarę potrzeby dyrektor Mennicy Państwowej, obowiązany zaś jest ją zwołać na żądanie delegata Ministra Skarbu.

Z posiedzeń rady menniczej spisuje się w osobnej księdze protokół, który podpisują wszyscy obecni członkowie rady.

§ 16. Rada mennicza rozpatruje w szczególności sprawy, dotyczące:

a) zatwierdzania umów, zakupu materjałów, surowców, maszyn i t. p., o ile załatwianie tych spraw nie należy do kompetencji dyrektora Mennicy Państwowej (§ 12 p. d.);

b) inwestycyj oraz rozszerzania i rozbudowy Mennicy Państwowej;

c) ustalania cenników robót, wykonywanych przez Mennicę Państwową;

d) zatwierdzania tabeli płac robotniczych;

e) regulaminu premjowania wzmożonej produkcji;

f) sprzedaży zbędnego lub wysortowanego mienia ruchomego;

g) spraw, wniesionych przez dyrektora Mennicy Państwowej lub delegata Ministra Skarbu.

§ 17. Uchwały rady menniczej przechodzą większością głosów.

Opinję rady menniczej, z którą nie zgadza się dyrektor Mennicy Państwowej, jako przewodniczący rady, lub przeciw której zaprotestuje delegat Ministra Skarbu, przedstawia się Ministrowi Skarbu do decyzji.

§ 18. Dyrektor Mennicy Państwowej jest urzędnikiem państwowym w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 164), inni zaś pracownicy Mennicy mogą być funkcjonariuszami państwowymi w rozumieniu tejże ustawy lub pracownikami kontraktowymi.

§ 19. Pracownikom Mennicy Państwowej jak również osobom, będącym na ich utrzymaniu, nie wolno zajmować się wytwarzaniem przedmiotów z metali szlachetnych, handlować lub dokonywać jakichkolwiek tranzakcyj przedmiotami tego rodzaju w celach zysku.

§ 20. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 20 maja 1925 r. o tymczasowej organizacji Mennicy Państwowej (Dz. U. R. P. Nr. 55, poz. 395).