Organizacja izb wytrzeźwień oraz sposób ustalania opłat związanych z pobytem w tych izbach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.57.264

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1956 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 21 listopada 1956 r.

w sprawie organizacji izb wytrzeźwień oraz sposobu ustalania opłat związanych z pobytem w tych izbach.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 1956 r. o zwalczaniu alkoholizmu (Dz. U. Nr 12, poz. 62) zarządza się, co następuje;

§  1.

1. Izby wytrzeźwień (zwane dalej "izbami") stanowią miejsce czasowego przebywania osób nietrzeźwych, które swoim zachowaniem zakłócają spokój i porządek publiczny lub dają powód do zgorszenia w miejscach publicznych.

2. W szczególności do zadań izb należy:

1) izolowanie osób nietrzeźwych do czasu ich wytrzeźwienia,

2) udzielanie osobom przyjętym do izb świadczeń higieniczno-sanitarnych,

3) udzielanie pierwszej pomocy w nagłych wypadkach,

4) uświadamianie o szkodliwości nadużywania napojów alkoholowych.

§ 2. Izby współdziałają z właściwymi terenowo poradniami przeciwalkoholowymi, społecznymi komitetami przeciwalkoholowymi oraz innymi instytucjami i organizacjami mającymi na celu zwalczanie alkoholizmu i jego skutków.

§  3.

1. Izby organizowane są i prowadzone przez prezydia właściwych miejskich rad narodowych.

2. Na czele izby stoi kierownik, który ponosi odpowiedzialność za całokształt działalności izby.

§ 4. Izby powinny być zaopatrzone w środki transportowe odpowiednio przystosowane do dowożenia osób nietrzeźwych.

§ 5. Izby nie mogą być zakładane w bezpośredniej bliskości szpitali, szkół, koszar oraz zakładów, instytucji czy urzędów, którym działalność izby mogłaby utrudnić normalne wykonywanie zadań.

§  6.

1. Izby czynne są przez całą dobę.

2. W uzasadnionych przypadkach izby mogą być czynne tylko w oznaczonych okresach czasu lub porach doby, które ustala prezydium właściwej miejskiej rady narodowej w zależności od miejscowych potrzeb.

§ 7. Osoby nietrzeźwe mogą być doprowadzone lub dowiezione do izby przy pomocy funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej lub osób trzecich.

§ 8. W razie dowiezienia osoby nietrzeźwej do izby środkiem transportowym nie będącym w dyspozycji izby opłata za przejazd zostaje uiszczona z kasy izby.

§  9.

1. Kierownik izby lub jego zastępca przyjmuje do izby osobę nietrzeźwą po stwierdzeniu przez felczera, że nie zachodzą ku temu przeszkody ze względu na stan jej zdrowia.

2. Felczer po dokonaniu oględzin osoby nietrzeźwej decyduje, czy wymaga ona ze względu na jej stan:

1) wezwania pogotowia ratunkowego w celu przewiezienia do szpitala;

2) zabiegów z zakresu pierwszej pomocy, które mogą być dokonane w izbie, jak opatrunek, zastrzyk, przepłukanie żołądka itp.;

3) zabiegów higieniczno-sanitarnych, jak kąpiel, umycie, ostrzyżenie itp.

§  10.

1. Osobom doprowadzonym do izby odbiera się na czas pobytu w izbie wszelkie dokumenty, pieniądze i inne przedmioty, które zostają złożone do kasy depozytowej.

2. Przyjęcie rzeczy w depozyt odbywa się protokolarnie przy udziale osoby doprowadzającej.

3. Zatrzymane przedmioty zwraca się za pokwitowaniem przy opuszczeniu izby przez osobę doprowadzoną.

§ 11. W czasie pobytu w izbie osoby tam doprowadzone nie mogą przyjmować żadnych odwiedzin ani przesyłek.

§  12.

1. O opuszczeniu izby przez osobę doprowadzoną decyduje kierownik lub jego zastępca.

2. Opuszczenie izby może nastąpić nie wcześniej niż po ośmiu godzinach pobytu w izbie.

3. Maksymalny czas pobytu w izbie nie powinien przekraczać 24 godzin.

§ 13. O każdym wypadku doprowadzenia osoby nietrzeźwej izba powiadamia właściwą terenowo poradnię przeciwalkoholową, a ponadto zakład płacy lub szkołę, a jeśli zatrzymany jest nieletni - również jego rodziców lub opiekunów.

§ 14. Pobyt i usługi w izbie są odpłatne.

§  15.

1. Cennik opłat za pobyt i usługi w izbie ustala prezydium właściwej miejskiej rady narodowej w oparciu o obowiązujące ceny usług, z jakich osoby doprowadzone korzystają w izbie.

2. Posiadanie uprawnień do bezpłatnej pomocy zakładów społecznych służby zdrowia nie stanowi podstawy do korzystania w izbie z bezpłatnych świadczeń w zakresie pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.

3. Do rachunku dolicza się koszty przewozu osoby nietrzeźwej do izby.

§ 16. W razie nieuiszczenia należności określonych w § 15 przy opuszczeniu izby osoba opuszczająca izbę obowiązana jest opłacić te należności w ciągu 7 dni.

§ 17. Przepisy niniejszego rozporządzenia o opłatach za pobyt i usługi w izbie stosuje się również do należności powstałych z tego tytułu przed dniem wejścia w życie rozporządzenia.

§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.