Opodatkowanie piwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.65.635

Akt utracił moc
Wersja od: 29 lipca 1924 r.

USTAWA
z dnia 12 czerwca 1924 r.
o opodatkowaniu piwa.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę na« Stepującej treści:

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Podatkowi od piwa podlega piwo, wyrobione na obszarze Państwa Polskiego, tudzież sprowadzane z zagranicy i wolnego miasta Gdańska.

Podatek od piwa pobiera się w dwuch postaciach:

a)
podatek od wyrobu piwa;
b)
podatek od spożycia.

Podatek od wyrobu pobiera się zgóry: a) w postaci opłaty zasadniczej w wysokości 40 złotych za wyrób 1.500 hl. brzeczki gorącej w chwili ukończenia warki i b) opłaty dodatkowej w wysokości 40 złotych za wyrób każdych następnych 1.500 W. brzeczki gorącej w chwili ukończenia warki.

Od podatku spożywczego wolne jest piwo, które pod kontrolą skarbową wywozi się za granice.

1.
podatek spożywczy wynosi za każdy hektolitr piwa pełnego, wyrobionego w browarze w ciągu roku obrachunkowego:
odpierwszych2.000hl.6złotych,
"następnych8.000"6,30"
ponad10.000"6,60"

Piwo, przywożone z zagranicy lub z wolnego miasta Gdańska, opłaca stawkę podatku 6,60 złotych od 1, hl.

2.
Za piwo krajowe i importowane dubeltowe płaci się podatek o połowę wyższy od pełnego, a za takież piwo mocne dwa razy Wyższy od pełnego. Za piwo pełne uważa się piwo z brzeczki o zawartości ekstraktu do 13%, zaś za dubeltowe-piwo z brzeczki podstawowej o zawartości ekstraktu większej niż 13 do 20%, a za piwo mocne - piwo o zawartości ekstraktu większej niż 20% według studzielnego cukromierza przy ciepłocie normalnej. Wahania zawartości ekstraktu w podstawowej brzeczce, z której wyrobiono badane piwo, są dopuszczane w granicach 0,5 stopni cukromierza. Wyrób piwa z brzeczki o zawartości ekstraktu poniżej 9% jest wzbroniony. Minister Skarbu może zezwolić na wyrób piwa słabego o zawartości ekstraktu poniżej 9°/o z pomocą górnej fermentacji z domieszką do zacieru najmniej 50% słodu pszennego. W tych wypadkach stawka podatkowa nie może być niższa Od stawki, obliczonej od piwa pełnego.
3.
Ilość i jakość ugotowanej brzeczki określa się w panwi natychmiast po ukończeniu warki.
4.
Jakość brzeczki podstawowej określa się najpóźniej w ciągu 10 godzin po zlaniu jej do zbiornika lub kadzi fermentacyjnych.

Jakość brzeczki czyli zawartość w niej ekstraktu określa się z pomocą studzielnego cukromierza; Minister Skarbu oznaczy rodzaj i sposób użycia cukromierza.

Piwo, podlegające opodatkowaniu w myśl tej ustawy, może władza podatkowa iv razie nie-uiszczenia tego podatku zająć bez względu na prawa osób trzecich celem pokrycia należności podatkowej.

1.
Do uiszczenia podatku od piwa obowiązany jest ten, kto piwo wyrabia, lub na swój rachunek poleca wyrabiać.
2.
Obowiązek uiszczenia podatku powstaje w chwili, gdy piwo zostaje wydane z browaru. Minister Skarbu może dla piwa barwiącego zezwolić pod tym względem na wyjątek.

Za piwo, zwrócone do browaru, może nastąpić zwrot podatku spożywczego. Bliższe postanowienia pod tym względem wyda Minister Skarbu.

Ilość piwa, od którego ma się uiścić podatek, oznacza się według pojemności naczyń (beczek, flaszek i t. p.), w których piwo wydaje się z browaru do spożycia.

1.
Od całej tej ilości piwa, co do której obowiązek uiszczenia podatku spożywczego powstał w ciągu danego miesiąca (art. 7 ust. 2), podatek jest płatny w ostatnim dniu tego miesiąca, a uiścić go należy we właściwej kasie skarbowej najpóźniej w siódmym dniu następnego miesiąca. W razie powtarzania się zwłoki w zapłaceniu, lub obawy, że podatek nie będzie uiszczony, może władza skarbowa żądać uiszczenia go przed wydaniem piwa z browaru.
2.
Przedsiębiorca browaru ma prawo uzyskania kredytu na podatek spożywczy. Kredytu udziela izba skarbowa na prośbę przedsiębiorcy za dostatecznem zabezpieczeniem - najdłużej na przeciąg sześciu tygodni. Warunki kredytu określi Minister Skarbu w rozporządzeniu wykonawczem.

Od orzeczenia izby skarbowej wolno odwołać się do dni 14 do Ministerstwa Skarbu.

3.
Od prawa korzystania z kredytu są wykluczeni uznani prawomocnie za winnych zbrodni, występku lub wykroczenia, pochodzących z chęci zysku, przemytnictwa lub defraudacji podatku, jakoteż ci, co do których majątku zgłoszono upadłość, lub którzy wstrzymali lub zawiesili wypłaty. Wykluczenie z powodu skazania gaśnie z upływem trzech lat, od dnia odbycia kary więzienia lub aresztu, albo też zapłacenia grzywny. W wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, może Minister Skarbu czasokres ten skrócić.
4.
Temu, kto nie uiści kredytowanego podatku w przepisanym terminie, można odmówić dalszego kredytu. Całą zaległą kwotę podatku wraz z procentami za zwłokę od dnia płatności, względnie utraty kredytu, ściąga się w takim razie od dłużnika w drodze przymusowej.
1.
Prawo żądania zwrotu podatku przedawnia się w ciągu roku, licząc od dnia powstania prawa do zwrotu tegoż. Prawo żądania należnego Państwu podatku bez względu na to, czy jego wymiar został ujawniony, czy zatajeniem wstrzymany, przedawnia się w ciągu dziesięciu lat.
2.
Przedawnienie prawa żądania zapłaty podatku przerywa każdy urzędowy krok, podjęty przez właściwą władzę przeciw obowiązanemu do zapłaty w celu ściągnięcia należności podatku, wymierzonego lub zatajonego.
1.
Do wyrobu piwa z pomocą dolnej fermentacji wolno używać tylko jęczmiennego słodu, chmielu, drożdży i wody.
2.
Przy wyrobie piwa górnej fermentacji wolno używać także słodu z innego zboża, nadto cukru technicznie czystego, sacharozy, cukru przemienionego skrowiowego, jak również barwnika, sporządzonego z powyższych rodzajów cukru.
3.
Browary mogą używać do piwa swojego wyrobu piwa barwiącego, sporządzonego tylko ze słodu jęczmiennego, chmielu, drożdży i wody; wyrób, sprzedaż i kupno takiego piwa barwiącego są dozwolone pod warunkami i ograniczeniami, przewidzianemi w obowiązujących przepisach o przeciwdziałaniu produkcji i sprzedaży szkodliwych dla zdrowia środków Żywności i przedmiotów.
4.
Przez słód rozumie się każde zboże sztucznie kiełkowane.
5.
Przy wyrobie poszczególnych gatunków piwa, jak również piwa, przeznaczonego na wywóz za granicę, Minister Skarbu może zezwolić na wyjątki od przepisów, zawartych w ustępach 1 i 2.
6.
Dodawać wody do piwa gotowego i brzeczki nie wolno od chwili, gdy zawartość ekstraktu brzeczki, z której piwo pochodzi, została stwierdzona w kadziach fermentacyjnych.
7.
Bliższe określenie sposobu prowadzenia fermentacji określi rozporządzenie Ministra Skarbu.
1.
Nazwy piwo, samej lub w związku z innemi wyrazami, jakoteż oznaczeń czy to słownych, czy obrazowych, wywołujących wrażenia, że chodzi o piwo, wolno używać w obiegu handlowym tylko do oznaczenia takich napoi, które przeszły fermentacje, i które odpowiadają przepisom art. 12 ust. 1 do 3.
2.
Pod nazwą piwo dubeltowe lub mocne, lub innem określeniem, mogącem wywołać wrażenie, że piwo jest mocniejsze niż piwo pełne, wolno puszczać w obieg tylko takie piwo, którego brzeczka pod wzglądem zawartości ekstraktu jest mocniejsza niż brzeczka, przepisana dla piwa pełnego. Piwa, którego brzeczka nie odpowiada przepisowi art. 5 ust. 2, nie wolno puszczać w obieg.

KONTROLA SKARBOWA.

1.
Przedsiębiorcy, których zakłady podlegają według niniejszej ustawy nadzorowi skarbowemu, winni są wypełnić obowiązki, które na nich wkłada ustawa, bądź osobiście, bądź przez odpowiedniego zastępcę.
2.
Ustanowienie zastępcy musi nastąpić, wówczas, gdy przedsiębiorca obowiązków swoich w tym względzie dopełnić nie może.
3.
O ustanowieniu zastępcy należy donieść władzy skarbowej, która orzeka, czy proponowana osoba może być dopuszczona do zastępstwa, czy nie. Odmowa może nastąpić tylko z ważnych powodów, które w rozporządzeniu władzy mają być szczegółowo podane.
4.
Jeżeli na żądanie władzy skarbowej ustanowienie zastępcy nie nastąpi w ciągu 14 dni, może tyć zarządzone wstrzymanie ruchu w browarze.

Kto wchodzi w posiadanie przedsiębiorstwa, podlegającego według tej ustawy nadzorowi skarbowemu, obowiązany jest donieść o tem władzy skarbowej w ciągu 8 dni po objęciu.

1.
Kto chce wyrabiać piwo w nowourządzonym browarze, powinien donieść o tem władzy skarbowej na piśmie przynajmniej 14 dni naprzód, podając opis pomieszczeń, przeznaczonych do przechowywania surowców i do wyrabiania piwa, łącznie z piwnicami fermentacyjnemi i składowemi, tudzież pomieszczeniami, gdzie się piwo rozlewa i wydaje, przy dołączeniu planu sytuacyjnego wszystkich tych pomieszczeń. Dalej winien przedłożyć spis naczyń, służących do zacierania surowców, do gotowania, chłodzenia i fermentowania brzeczki, jakoteż kadzi i beczek składowych z zaznaczeniem, gdzie ono zwykle się znajduje i jaką każde z tych naczyń posiada pojemność.
2.
Gotowe piwo wolno przechowywać, rozlewać i wydawać tylko w pomieszczeniach, za zezwoleniem władzy skarbowej na ten cel przeznaczonych.

Zgłoszone naczynia należy urzędownie wymierzyć oraz oznaczyć. Przedsiębiorca browaru obowiązany jest uwidocznić na nich numer i pojemność i utrzymywać to oznaczenie w dobrym stanie.

W razie urządzenia nowych lub zmiany zgłoszonych pomieszczeń, sprawienia nowych albo też usunięcia, zmiany lub przestawienia starych naczyń do innych pomieszczeń - winien przedsiębiorca browaru donieść o tem władzy skarbowej w ciągu najbliższych trzech dni.

Przyrządy, służące bezpośrednio do wyrobu piwa, mogą być na czas, przez który się ich nie używa lub używać nie" wolno, wyłączone z użycia w sposób, określony w rozporządzeniu Ministra Skarbu.

1.
Przedsiębiorcy browarów winni zgłaszać na piśmie w 2 egzemplarzach właściwemu urzędowi skarbowemu jakość i ilość surowców (art. 12), przeznaczonych do każdej warki, dzień i godzinę zacierania i ukończenia warki, jakoteż ilość brzeczki piwnej i gatunek piwa, jakie z surowców tych wyrobić zamierzają.

Zgłoszenia te można wnosić i zgóry na dłuższy czasokres.

2.
Powyższe zgłoszenia należy wnieść w takim terminie, aby organa skarbowe mogły na czas przybyć przy rozpoczęciu zacieru.
3.
Zmiany zgłoszenia dozwolone są tylko w terminach, wyznaczonych na zgłoszenie. Zmiany przypadkowe, a nie przewidziane w wykonaniu warki, winny być niezwłocznie zaznaczone w książce warek.
4.
Zacieranie może się odbywać tylko w dniach powszednich, w miesiącach od października włącznie do marca, w czasie od 6 godziny rano do 10 wieczór, w innych zaś miesiącach od 4 godziny rano do 10 wieczór. Władza skarbowa może w miarą faktycznej potrzeby zezwolić w tym względzie na wyjątki. Zezwolenia odmówić nie wolno, jeżeli w browarze warki odbywają się bezpośrednio jedna po drugiej. Jako koniec zacierania uważa się chwilę, gdy zaczyna się brzeczkę spuszczać do kotła, gdzie ma się ją gotować.
5.
Z reguły należy zacierać cały słód naraz. Jeżeli jednak browar chce zacierać słód częściami, winien zgłosić to zgóry i podać w zgłoszeniu, w ilu częściach będzie robił zacier i ile słodu użyje do każdego częściowego zacieru.
6.
Sporządzona podstawowa brzeczka piwna może przekraczać ilość zgłoszoną najwyżej o 7%.

Kto Chce używać cukru do wyrobu piwa górnej fermentacji, winien oprócz zgłaszania każdej warki zosobna (art. 20) donieść o tem władzy skarbowej na piśmie w dwóch egzemplarzach, przynajmniej na 3 dni przed pierwszą warką piwa z użyciem cukru. W doniesieniach należy pisać sposób użycia cukru do wyrobu piwa, a w szczególności podać Chwilę, kiedy do każdej warki cukier będzie się dodawało.

Ilość użytego cukru należy wpisywać do książki warek.

1.
Przedsiębiorcy browarów winni prowadzić następujące książki:
a)
książkę warek;
b)
książkę podatku od piwa.
2.
Do książki Warek zapisuje się poszczególne zaciery, ilość i rodzaj użytych do nich surowców, ilość uzyskanej brzeczki, jej zawartość ekstraktu, wreszcie ilość piwa, która przy uwzględnieniu warunków produkcji w browarze odpowiada ilości uzyskanej brzeczki.
3.
Do książki podatku od piwa zapisuje się ilość i jakość piwa, co do którego powstał obowiązek uiszczenia podatku (art. 7 ust. 2), tudzież piwa, które w myśl niniejszej ustawy wolne jest od opodatkowania.
4.
Obie książki należy prowadzić w sposób, wskazany w rozporządzeniu wykonawczem, starannie przechowywać w miejscu, wyznaczonym przez władzę skarbową, okazywać kontrolującym browar organom skarbowym na każde ich żądanie, zamykać w przepisanym terminie i przedkładać władzy skarbowej.
1.
Gotowe nieopodatkowane piwo wolno przechowywać i rozlewać do naczyń tylko w pomieszczeniach browaru, przeznaczonych na ten cel, za zezwoleniem władzy skarbowej.
2.
Piwa nie wolno wydawać z browaru pierwiej, póki się go nie doprowadzi w sposób, przyjęty ogólnie w technice browarnianej, do stanu, w którym nadaje się do spożycia. Przepis ten nie stosuje się do piwa, Wydawanego za zezwoleniem władzy skarbowej z browaru celem dalszej przeróbki do innych browarów lub składów.
3.
Zwrot piwa, będącego już w wolnym obrocie handlowym, do browaru może być dozwolony tylko pod warunkami, ustanowionemi w przepisach kontrolnych.
1.
Piwo wolno wywozić z browaru tylko w takich beczkach, która urzędownie ocechowano i zaopatrzono numerem i znakiem cechowniczym. Na beczkach należy nadto uwidocznić w sposób wyraźny i trwały nazwę browaru, w którym piwo wyrobiono, rok cechowania beczki i jej pojemność w litrach.
2.
Beczki takie stanowią przynależność przedsiębiorstwa i mogą być odstąpione innej osobie lub innemu przedsiębiorstwu tylko po usunięciu Znaku cechowniczego i firmy.

Wszelkie urnowy, wbrew temu przepisowi zawarte, są nieważne.

Używać beczki do nalewania piwa w celu sprzedaży może tylko to przedsiębiorstwo, do którego beczki należą i którego firmą są oznaczone.

3.
Powyższe postanowienie dotyczy także flaszek i innych naczyń, na których utrwalona jest firma browaru i pojemność naczynia.
4.
Jeżeli piwo ma się wywozić z browaru W innych naczyniach, należy naczynia te zgłosić przedtem u władzy skarbowej, podać ich rodzaj i pojemność i przedłożyć wzory. Na każdem naczyniu winna być podana firma i miejsce, gdzie znajduje się browar.
5.
Wszelkie naczynia, używane przy wyszynku piwa, bez względu na materjał, z którego zostały sporządzone, winny być zaopatrzone w znak, określający ich pojemność. Naczynia takie mogą zawierać jedynie ilości, stanowiące dziesiętne jednostki miary (litra).
1.
W browarze przeprowadzać się będzie w sposób, podany w rozporządzeniu Ministra Skarbu, badanie zapasów piwa. Za braki piwa, które się przytem okażą w porównaniu z prowadzonemi w browarze książkami, należy uiścić podatek, o ile nie udowodni się, że powstały ż przyczyn, które nie uzasadniają żądania podatku.
2.
Dla każdego browaru ustala się corocznie norma dopuszczalnych zaników W granicach od 10 - 20%, licząc od ilości brzeczki gorącej. Sposób określenia zaników wskaże rozporządzenie wykonawcze.

W browarze, w którym Odbywa się wyszynk piwa, albo też handel obcem piwem, może Minister Skarbu zaprowadzić kontrolę na podstawie osobnych przepisów.

1.
Browary i połączone z nimi wyszynki piwa podlegają kontroli skarbowej.
2.
Przy. wykonywaniu nadzoru nad wyrobem i Sprzedażą piwa obowiązują przepisy ustawy t dnia 14 grudnia 1923 r. o uprawnieniach organów wykonawczych Władz skarbowych (Dz. U. № P. z r. 1924 № 5 poz. 37).

POSTANOWlENIA KARNE.

1.
Kto od ustawowego obowiązku płacenia podatku od piwa świadomie się uchyla, lub nieuzasadnione korzyści skutkiem uchylenia się ód tego obowiązku dla Siebie podstępnie wyłudza, staje się winnym defraudacji podatkowej i ulegnie grzywnie w wysokości pięcio do dziesięciokrotnej kwoty podatku, o który Skarb Państwa został poszkodowany.
2.
Usiłowanie podlega karze na równi z dokonaniem czynu karygodnego.
3.
Współwinni podlegają karze jako uczestnicy przestępstwa.

Przestępstwo; wymienione w art. 28, zachodzi mianowicie:

a)
jeżeli rozpoczyna się wyrób piwa bez przepisanego w art. 16 zgłoszenia;
b)
jeżeli nie prowadzi się przepisanych w art. 22 książek lub prowadzi się je świadomie niezgodnie z prawdą;
c)
jeżeli się piwo bezprawnie lub bez obowiązkowego zapisania do książek Z browaru usuwa;
d)
jeżeli się piwem, pozostającem pod kontrolą skarbowi, bezprawnie rozporządza.

Karę, przewidzianą w art. 28, stosuje się również:

a)
jeżeli ilość sporządzonej brzeczki gorącej przekracza więcej niż o 7% ilość zgłoszonej brzeczki (art. 20 ust. 6) i jeżeli to przekroczenie nie zostało zapisane w księdze warek w myśl art. 22;
b)
jeżeli do piwa lub brzeczki wbrew zakazowi z art. 12 ust. 6 dolano wody;
c)
jeżeli wyrobiony gatunek piwa niż jest zgodny ze zgłoszeniem;
d)
jeżeli gotowe nieopodatkowane piwo przelano w browarze do naczyń i złożono na skład w Innych pomieszczeniach niż te, które za zezwoleniem władzy skarbowej na ten cel przeznaczono (art. 23 ust. 1);
e)
jeżeli wywozi się z browaru piwo w beczkach lub naczyniach, które nie odpowiadają przepisom, zawartym w art. 24;
f)
jeżeli postąpi się wbrew przepisom, wydanym dla kontroli połączonego z browarem wyszynku albo handlu piwem.

Kto umyślnie lub z niedbalstwo używa do wyrobu piwa innych surowców, niż dozwolonych w art. 12, lub dodaje je do gotowego piwa, karany będzie, o ile według innych ustaw nie przypada za to cięższa kara, grzywną w wysokości 200 do 20.000 zł. W tensam sposób karany będzie, kto niedozwolona surowce i dodatki przechowuje w pomieszczeniach, znajdujących się pod nadzorem skarbowym, o ile nie udowodni, że materjały te są przeznaczone do innych celów, a nie do wyrobu piwa.

1.
Wszelkie inne przekroczenia niniejszej ustawy, jakoteż wydanych na jej podstawie należycie ogłoszonych lub przedsiębiorstwu osobno do wiadomości podanych przepisów i zarządzeń wykonawczych - ulegną karze od 5 do 500 zł., o ile według innych ustaw nie przypada za nie kara cięższa. Karę porządkową w powyższej wysokości należy orzec także i Wówczas, jeżeli w wypadkach przestępstw z art. 28 i 30 przeprowadzone dochodzenie wykazało, że winny nie działał w zamiarze uchylenia się od obowiązku płacenia podatku od piwa lub wyłudzenia dla siebie korzyści ze szkodą Skarbu Państwa.
2.
Karę można podwyższyć do 1.000 zł., jeżeli wskutek popełnienia przekroczenia udaremnione zostało z umysłu lub przez niedbałość przeprowadzenie przepisanej urzędowej czynności.
Odwołania.
1.
Prawo orzekania o należności i wysokości podatku, jakoteż orzekania kar za przekroczenia niniejszej ustawy i wydanych na jej podstawie przepisów i zarządzeń przysługuje władzom skarbowym.
2.
Od orzeczenia karnego władzy niższej można wnieść odwołanie do władzy wyższej w ciągu 30 dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia, na ręce władzy, która wydała orzeczenie, bądź też wnieść żądanie rozpatrzenia sprawy przez sąd.
3.
W wypadkach wniesienia odwołania do wyższej władzy skarbowej ma miejsce zwykły tok instancji.
4.
W drugim wypadku właściwy sąd przeprowadza postępowanie tak, jakby orzeczenia karnoskarbowego nie wydano.
5.
Obwiniony, który wybierze drogę odwołania do władz skarbowych, traci drogę odwołania się do sądu.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

1.
Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Skarbu.
2.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1925 r.
4.
Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy gaśnie moc obowiązująca wszystkich przepisów o opodatkowaniu piwa, które istniały do tego czasu na obszarze, na którym niniejsza ustawa uzyskuje moc prawną.

Sprostowania:

b)
W Dz. G. R. P. № 65, poz. 635 w ustawie z dnia 12 czerwca 1924 r. o opodatkowaniu piwa, na str. 691, art. 34, ustąp trzeci mylnie oznaczono liczbą "4", zamiast "3".