Rozdział 2 - Opłaty za korzystanie z wód i urządzeń wodnych do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie materiałów - Opłaty za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.125.556

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1991 r.

Rozdział  2

Opłaty za korzystanie z wód i urządzeń wodnych do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie materiałów

§  12.

1. Za korzystanie z wód i urządzeń wodnych stanowiących własność państwa do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie z tych wód żwiru, piasku i kamienia ustala się opłaty określone w załączniku do rozporządzenia. Opłaty te pobierają okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej.

2. Nie pobiera się opłat za żeglugę, spław i śluzowanie:

1) łodzi ratunkowych i łodzi stanowiących wyposażenie statku,

2) łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających (do 15 ton nośności); w razie śluzowania zwolnienie to dotyczy wyłącznie kajaków i małych łodzi wiosłowych, jeżeli ich przejście przez śluzę albo pochylnię odbywa się łącznie z innymi statkami lub łodziami sportowo-turystycznymi,

3) obiektów pływających okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,

4) obiektów pływających jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i straży pożarnej,

5) obiektów pływających inspektoratów żeglugi śródlądowej,

6) obiektów pływających Państwowej Straży Rybackiej,

7) obiektów pływających urzędów morskich.

3. Od uczniów szkół podstawowych i średnich oraz od studentów szkół wyższych ustała się opłaty za śluzowanie obniżone o połowę.

§  13.

1. Opłaty za przewóz towarów ustala się w zależności od masy przewożonych towarów, długości trasy oraz odcinków dróg wodnych określonych w załączniku. Masę towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość opłaty - do pełnych złotych.

2. Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4. Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

§  14.

1. Przy przewozie, holowaniu lub spławie drewna ustala się opłaty za tonokilometry.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m³ drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna = 3,5 m² powierzchni tratwy = 0,7 tony.

§  15.

1. Opłatę za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław ustala właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej na podstawie informacji, którą podmiot gospodarczy prowadzący działalność żeglugową obejmującą przewóz osób lub towarów w celach zarobkowych i na własny rachunek jest obowiązany składać za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do 15 dnia następnego miesiąca.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich, pustych statków towarowych i barek, ilości śluzowań i przejść przez pochylnię i powinna zawierać dane, o których mowa w § 13 i 14.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, uiszczają opłaty za każdy miesiąc uprawiania żeglugi w terminie do 30 dnia następnego miesiąca, na podstawie noty księgowej wystawionej przez okręgową dyrekcję gospodarki wodnej.

4. W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, właściwa okręgowa dyrekcja gospodarki wodnej określa należność z tytułu opłat za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław według własnych ustaleń.

5. Posiadacze technicznych obiektów pływających, łodzi sportowych i turystycznych oraz innych jednostek pływających opłatę za śluzowanie lub przejście przez pochylnię uiszczają bezpośrednio w miejscu śluzowania, za pokwitowaniem, na rzecz właściwej okręgowej dyrekcji gospodarki wodnej.