Opłaty za mieszkania zajmowane przez funkcjonarjuszów państwowych i wojskowych zawodowych w budynkach państwowych, przez Skarb Państwa wynajętych, lub administrowanych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.90.849

Akt utracił moc

Wersja od: 23 maja 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 1 października 1924 r.

o opłatach za mieszkania zajmowane przez funkcjonarjuszów państwowych i wojskowych zawodowych w budynkach państwowych, przez Skarb Państwa wynajętych, lub administrowanych.

Na zasadzie art. 8 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924) oraz art. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. o uposażeniu sędziów i prokuratorów (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1107), zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Za użytkowanie lokalów reprezentacyjnych nie pobiera się-od użytkujących jakichkolwiek opłat.

Koszty umeblowania i konserwacji, jak również koszty oświetlenia, opału i utrzymania w czystości tych lokali pokrywa Skarb Państwa w granicach kredytów, ustalonych ustawą skarbową.

Za lokale reprezentacyjne uznaje się lokale, łącznie z pomieszczeniami ściśle mieszkalnemi, użytkowane przez Prezesa Rady Ministrów, Ministrów,. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, Podsekretarzy Stanu w Ministerstwie Spraw Wojskowych, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Szefa Sztabu Głównego, Inspektorów Armji, Wojewodów i Szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej, o ile lokale te mieszczą się w gmachach państwowych, lub gmachach przez Skarb Państwa w całości lub częściowo wynajętych, względnie administrowanych.

Rozmiar lokali reprezentacyjnych ustali Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Robót Publicznych uzgodniony z zainteresowanymi ministrami.

Do lokali reprezentacyjnych zalicza się także mieszkania, które funkcjonarjuszom państwowym i wojskowym przyznaje w gmachach oddanych Prezydentowi Rzeczypospolitej dla celów reprezentacyjnych - Prezydent Rzeczypospolitej, a w innych gmachach reprezentacyjnych Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

§ 2. 2 Wojskowi i funkcjonariusze państwowi, którzy z tytułu swej służby mieszkają w przydzielonych im mieszkaniach służbowych, opłacają za te mieszkania komorne w wysokości dodatku na mieszkanie, przysługującego im na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 1924 r. w sprawie dodatku na mieszkanie (Dz. U. R. P. № 69 poz. 673). O ileby jednak przysługujący dodatek na mieszkanie był wyższy od kwoty, która należałaby się za dane mieszkanie służbowe przy zastosowaniu § 3 względnie 4 niniejszego rozporządzenia, wówczas opłatę za mieszkanie służbowe pobiera się w wysokości, obliczonej według podanych paragrafów.

Za mieszkania służbowe uważać należy mieszkania przydzielone przez władze przełożone funkcjonarjuszom państwowym i wojskowym zawodowym:

a) dla wykonywania czynności służbowych, związanych z danym gmachem,

b) ze względu na szczególny charakter czynności służbowych, wymagających zajmowania mieszkania w ściśle określonym gmachu. Szczegółowe listy mieszkań służbowych ustalą właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Komorne za mieszkania służbowe zajmowane w roku 1928 pobiera się w wysokości dodatku na mieszkanie, przypadającego do wypłaty w tymże roku bez względu na ewentualne późniejsze podwyższenie stawek tego dodatku.

§ 3. Za podstawą obliczenia wysokości opłat za korzystanie z mieszkań otrzymywanych przez funkcjonarjuszów państwowych i wojskowych zawodowych od Skarbu Państwa w naturze poza przewidzianemi w §§ 1 i 2 służyć będzie podstawowe komorne w myśl postanowienia art. 5 ustawy z dnia 11 kwietnia 1924 r. o ochronie lokatorów (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 39 poz. 406).

§ 4. 3 Dla lokali, które przed rokiem 1914 nie były wynajmowane, wysokość podstawowego komornego, wymienionego w § 3 oznacza się jak następuje:

A. Miejscowości dzieli się na cztery kategorje odpowiadające podziałowi miejscowości na klasy w rozporządzeniu Rady Ministrów z. dnia 30 lipca 1924 r. w sprawie dodatku na mieszkania (Dz. U. R. P. № 69 poz. 673).

Miasto stołeczne Warszawa stanowi odrębną kategorję.

B. Wysokość podstawowego komornego od jednego metra kwadratowego powierzchni użytkowej ustala się dla:

miasta stołecznego Warszawy			na	11	-	16	zł.	rocznie
miejscowości	kategorji	I	"	10	-	14	"	"
"	"	II	"	8	-	12	"	"
"	"	III	"	6	-	10	"	"
"	"	IV	"	5	-	8	"	"

a to zależnie od jakości i wartości czynszowej mieszkania.

Wysokość opłaty ustala władza lub urząd sprawujący zarząd budynkiem.

§ 5. Od podstawowego komornego obliczonego na zasadzie §§ 3 i 4 pobierane będą należytości, zgodnie z postanowieniem art. 6 ustawy o ochronie lokatorów (Dz. U. R. P. № 39 poz. 406).

Należytości te wzrastają zgodnie z postanowieniami art. 6 ustęp 3 ustawy o ochronie lokatorów.

§ 6. 4 Postanowienia art. 7 i 8 ustawy o ochronie lokatorów, traktujące o opłatach dodatkowych mają analogiczne zastosowanie do pomieszczeń, wymienionych w §§ 3 i 4 rozporządzenia niniejszego, zaś do pomieszczeń wymienionych w § 2 niniejszego rozporządzenia postanowienia ustępu 1 p. a art. 7 i art. 8 ustawy o ochronie lokatorów.

§ 7. Opłaty obliczone według zasad §§ 2, 3, 4 i 5 odnoszą się wyłącznie do lokali mieszkalnych, natomiast za użytkowanie zabudowań gospodarczych, placów, ogrodów i t. p. pobierane będą opłaty dodatkowe, stosownie do wartości użytkowanych "przez lokatorów przedmiotów.

§ 8. Niepobrane czynsze do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia winny być uiszczone w 12 ratach miesięcznych, przyczem za każdy ubiegły miesiąc przyjmuje się czynsz w wysokości ¹/₃ czynszu, przypadającego za miesiąc czerwiec 1924 r. o ile wysokość czynszu nie została niżej ustalona obowiązującemi w swoim czasie przepisami prawnemi.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 czerwca 1924 r. i nie dotyczy mieszkań, zajmowanych przez funkcjonarjuszów państwowych poza obszarem Państwa.

§ 10. Wykonanie niniejszego rozporządzenia zleca się Prezesowi Rady Ministrów, oraz Ministrom: Skarbu, Robót Publicznych, Przemysłu i Handlu, Kolei, Spraw Wojskowych i Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

¹ § 1:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 września 1927 r. (Dz.U.27.90.808) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 października 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 23 września 1930 r. (Dz.U.30.69.549) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1930 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.4.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 stycznia 1932 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 1932 r. (Dz.U.32.43.420) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 maja 1932 r.

² § 2:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 8 marca 1930 r. (Dz.U.30.22.186) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1930 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 23 września 1930 r. (Dz.U.30.69.549) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 października 1930 r.

³ § 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1928 r. (Dz.U.28.105.952) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 grudnia 1928 r.

⁴ § 6 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1928 r. (Dz.U.28.105.952) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 grudnia 1928 r.