Opłaty za czynności urzędów miar.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.39.326

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYŚLU I HANDLU

z dnia 13 maja 1922 r.

o opłatach za czynności urzędów miar. ^*

Na podstawie art. 23 dekretu o miarach (Dz. P. P. P. r. 1919 № 15 poz. 211), rozporządzenia o miarach (Dz. Urz. M-wa b. Dz. Pr. r. 1921, № 20 poz. 138), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 listopada 1921 r. (Dz. U. R. P. № 100 poz. 716) i z dnia 5 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 104 poz. 752) oraz ustawy z d. 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie zniesienia Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej (Dz. U. R. P. № 30 poz. 247) zarządza się co następuje:

CZĘŚĆ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

§ 1. Opłaty zasadnicze, wyszczególnione w części II niniejszego rozporządzenia, pobiera się za sprawdzanie narzędzi mierniczych, zgłaszanych do legalizowania, bez wzglądu na to, czy przedmiot okazał się godnym cechowania lub nie, t. j. zarówno w wypadku zalegalizowania, jak i zbrakowania narzędzi mierniczych.

§ 2. Jeżeli jednak już przy oględzinach powierzchownych okaże się, że dostarczone do urzędu miar narzędzie miernicze jest nielegalne, zwraca się je zgłaszającemu bez pobrania opłaty, nawet wówczas, jeżeli istniejąca na niem cecha zostanie skasowana.

§ 3. O ile legalizowanie odbywa się poza urzędem, pobiera się prócz opłaty zasadniczej jeszcze opłatę, dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej. Ta opłata dodatkowa nie może wynosić mniej, jak 3000 marek od każdego zgłoszenia.

Przepis ten nie ma zastosowania przy sprawdzaniu naczyń pojemności niekwalifikowanej (Cz. II § 22).

§ 4. Jeżeli urzędnik, delegowany do legalizowania poza urzędem, nie mógł przystąpić do sprawdzania z powodu, że wszystkie zgłoszone narzędzia miernicze już przy oględzinach powierzchownych okazały się nieodpowiednio przygotowanemi lub oczyszczonemi, albo nielegalnemi, jak również z powodu, że nie zostały dostarczone do dyspozycji potrzebne środki i pomoc, czy też z powodu innych okoliczności, wynikających z winy zgłaszającego, to pobiera się opłatę w wysokości 3.000 marek.

§ 5. Niezależnie od opłat powyższych, zgłaszający narzędzia miernicze do legalizowania poza urzędem opłaca 1.200 marek wynagrodzenia dla urzędnika za każde rozpoczęte 3 godziny czynności w siedzibie urzędu, lub za każdy rozpoczęty dzień pracy urzędnika poza siedzibą urzędu.

Wypłaty urzędnikom z funduszu, pochodzącego z opłat, wskazanych w paragrafie niniejszym, uskutecznia się według rozkładu, ustanowionego osobnem zarządzeniem Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 6. O ile miejsce sprawdzania znajduje się w odległości większej niż 2 kilometry od urzędu, zgłaszający, niezależnie od innych opłat, przewidzianych w niniejszych przepisach, obowiązany jest do zwrotu rzeczywistych kosztów przejazdu wydelegowanego urzędnika. Jeżeli podczas legalizacji objazdowych, dokonywanych w b. dzielnicy pruskiej, urzędnik korzysta z własnych środków lokomocji pomiędzy czasową siedzibą urzędu lotnego a miejscem zgłoszenia, to zgłaszający uiszcza opłatę kilometrową w wysokości 50 marek za każdy rozpoczęty kilometr odległości, przebytej w ten sposób przez urzędnika. Przy sprawdzaniach poza siedzibą urzędu obciążają zgłaszającego prócz tego djety urzędnika w ilości 1200 marek dziennie; oprócz tego zgłaszający powinien ponieść koszty noclegów urzędnika albo dostarczyć nocleg w naturze.

§ 7. W razie, jeżeli zgłaszający narzędzie miernicze do legalizacji poza urzędem nie posiada narzędzi normalnych lub środków pomocniczych i przedmioty te zostaną mu wypożyczone przez urząd, zgłaszający ponosi wszelkie koszty przewozu tam i z powrotem tych przedmiotów i opłaca za ich wypożyczenie według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar. Prócz tego zgłaszający wpłaca kaucją w wysokości, oznaczone] przez kierownika właściwego urzędu miar, oraz przyjmuje na siebie odpowiedzialność za całość wypożyczonych narządzi mierniczych i zobowiązuje się do zwrotu kosztów naprawy tychże narządzi na wypadek ich uszkodzenia. W razie niezwrócenia do urzędu tych narządzi w terminie umówionym, wypożyczający ponosi opłatą za przetrzymanie w wysokości 3000 marek za dobą.

§ 8. W wypadku, kiedy za zgodą kierownika urzędu, sprawdzanie poza urzędem odbywa się przy pomocy mniejszej od normalnej ilości narządzi do sprawdzania lub środków pomocniczych, pobiera się dodatkową opłatę według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar.

§ 9. Za poprawki, których dokonywanie przez urzędy miar jest dozwolone przez Główny Urząd Miar, pobiera się dodatkową opłatę, której wysokość określi Główny Urząd Miar.

§ 10. Za poprawki, dokonywane przez zgłaszającego w czasie czynności legalizowania poza urzędem, w celu doprowadzenia zgłoszonego narzędzia do stanu godnego cechowania, pobiera się opłatę dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej za narzędzia poprawiane. Poprawki te jednak mogą być tylko nieznaczne, nie wymagające dużej straty czasu dla urzędnika legalizacyjnego i mogą być wykonywane jedynie za jego zgodą.

§ 11. Za wykonanie przepisanego oznaczenia pobiera się opłatę w wysokości 50 marek od każdego oznaczenia lub jego części. Za wykonanie oznaczeń pojemności i tary na beczkach nie pobiera się opłaty.

§ 12. Za ekspertyzy dla sądów i urzędów w sprawach karnych i wszystkie te, przy których określa się liczbowo stopień nierzetelności narzędzia, opłaty zasadnicze, wyszczególnione w części II niniejszego rozporządzenia, powiększa się o 20%.

Opłaty dodatkowe stosuje się w myśl niniejszych przepisów.

Za dokonanie ekspertyzy narządzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechę), zatrzymanych u ich właścicieli, które po sprawdzeniu okazały się rzetelnemi, opłaty nie pobiera się.

Za wydanie świadectwa ekspertyzy lub uwierzytelnienia pobiera się 50 marek.

§ 13. Przy opłatach za sprawdzanie bez cechowania narzędzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechę), zgłoszonych w celu ustalenia rzetelności narzędzia, udziela się zniżki, wynoszącej 90% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w części li niniejszego rozporządzenia;

§ 14. Od opłat za legalizowanie narzędzi mierniczych, zgłoszonych przez instytucje dobroczynne i kulturalno-społeczne i w innych wypadkach, zasługujących na' szczególne uwzględnienie, może być udzielona zniżka, nie przewyższająca 50% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w części II niniejszego rozporządzenia. O udzieleniu zniżki każdorazowo decyduje Główny- Urząd Miar.

§ 15. Od opłat za legalizowanie narzędzi mierniczych, posiadających niewygasłą cechę legalizacyjną, które pozostały na składzie u wytwórców lub sprzedawców narzędzi mierniczych i bez. dokonania jakiejkolwiek przeróbki zgłoszone zostały przez nich do ponowienia Pierwszej legalizacji, udziela się zniżki, wynoszące 50% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w części U niniejszego rozporządzenia.

§ 16. Opłaty za czynności sprawdzania i uwierzytelniania, prócz wypadków, przewidzianych w części II niniejszego rozporządzenia, opłaty za specjalne prace Głównego Urzędu Miar, jako też opłaty za legalizowanie narządzi mierniczych, dopuszczonych tytułem próby do obrotu publicznego, ustanawiane będą przez Główny Urząd Miar.

§ 17. Opłaty, obliczane według przepisów niniejszego rozporządzenia, zaokrągla się w ogólnej sumie rachunku wzwyż do 5 marek.

CZĘŚĆ  II.

TARYFA OPŁAT ZASADNICZYCH.

§ 18. Przymiary (miary długości).

a)	Przymiary bławatne:
	miary ogólnej 0,5 metra			120	mk.
	miary ogólnej 1 metra.			180	"
b)	Inne przymiary sztywne lub składane:
	miary ogólnej do 1 metra włącznie			180	"
	"	"	powyżej 1 metra do
	2 metrów włącznie			250	"
	dłuższe			360	"
c)	Przymiary wstęgowe:
	miary ogólnej do 10 metrów włącznie			300	"
	dłuższe			500	"
d)	Przymiary dokładniejsze			600	"

§ 19. Suwaki miernicze (miary grubości) i przyrządy do mierzenia wzrostu łudzi lub zwierząt.

a)	z drzewa:
	miary ogólnej do 1 metra włącznie	200	mk.
	dłuższe	300	"
b)	z innych materiałów
	miary ogólnej do 1 metra włącznie	300	mk.
	dłuższe	500	"

§ 20. Opłaty powyższe (§§ 18 i 19) winny być pobierane od takich narzędzi mierniczych, na których miara oznaczona jest tylko w jednem miejscu.

O ile miary oznaczone są w różnych miejscach, pobiera się opłatę o 100% wyższą. Normalnie rachuje się na metrze 100 podziałek. Za każde 100 dodatkowych kresek sprawdzonych pobiera się 30 marek.

§ 21. Narzędzia do pomiaru objętości płynów.

1.	Pojemniki zwyczajne:
	wielkości do ¼ litra (1 kwaterki) włącznie						100	mk.
	wielkości 0,5, 1 i 2 litrów						200	"
	"		1 garnca, 5 litrów				300	"
	"		10 i 20 litrów				500	"
	większe						900	"
2.	Pojemniki dokładniejsze:
	pobiera się opłatę o 100% wyższą niż za pojemniki zwyczajne.
3.	Przyrządy miernicze do płynów:
a)	bez podziałki lub z podziałką nierównomierną:
	za sprawdzenie każdego ograniczenia						150	"
	dopłata od każdego przyrządu						400	"
b)	z podziałką równomierną:
	za przyrządy wielkości do % litra						400	"
	za przyrządy wielkości 0,5 i 1 litra						600	"
	"	"			"	2 i 5 litrów	1.000	"
	"	"			"	10 litrów.	2.000	"
	"	"			większe		3.000	"
c)	mierniki do mleka:
	wielkości do 20 litrów włącznie.						500	"
	"			powyżej 20 litrów do 50
	litrów włącznie						800	"
	większe						1.200	"

§ 22. Naczynia pojemności niekwalifikowanej.

1.	Konwie do mleka, gąsiory (balony szklane): wielkości do 10 litrów włącznie		240	mk.
	"	powyżej 10 litrów do 20
2.	litrów włącznie		300	"
	wielkości powyżej 20 litrów do 50		360	"
	litrów włącznie		420	"
	większe		125	"
	Beczki:
	wielkości do 27 litrów włącznie.
	"	powyżej 27 litrów do 55
	litrów włącznie		175	"
	wielkości powyżej 55 litrów do 110 litrów włącznie, wielkości powyżej 110 litrów do 210		300	"
	litrów włącznie		450	"
	wielkości powyżej 210 litrów do 310 litrów włącznie		600	"
	wielkości powyżej 310 litrów do 410 litrów włącznie		750	"
	wielkości powyżej 410 litrów do 600 litrów włącznie		900	"
	wielkości powyżej 600 litrów za każde następne pełne lub rozpoczęte 100 litrów		150	"

3. Przy sprawdzaniu beczek poza urzędem, opłaty, wymienione w p. 2, zmniejsza się o 20%.

4. Określanie i oznaczanie tary mokrej naczynia: za każde naczynie 300 mk.

5. Naczynia do przesyłania ryb:

opłaty pobiera się jak za wzorcowanie i legalizowanie beczek. Takie same opłaty pobiera się za samo określenie pojemności naczynia bez cechowania. Za nowe naczynia do przesyłania ryb, pobiera się opłaty podwójne.

6. Od naczyń pojemności niekwalifikowanej, spraszanych w urzędzie, opłaca się dodatkowo składowe, licząc po 10 marek od doby 1 hektolitra za każdą dobę, po upływie dwuch dni od terminu odbioru, wyznaczonego przez urząd miar.

§ 23. Narzędzia do pomiaru objętości ciał sypkich.

1.	Pojemniki cylindryczne:
	wielkości do 0,5 litra włącznie		60	mk.
	"	1 litra	120	"
	"	2 litrów	180	"
	"	1 garnca 1 5 litrów	240	"
	"	10 i 20 litrów	360	"
	"	50 litrów	480	"
	większe		600	"

2. Skrzynie miernicze, kadzie wyładunkowe i naładunkowe, wagoniki i naczynia transportowe, ramy miernicze, wozy miernicze:

a)	skrzynie miernicze	300	mk.
b)	kadzie wyładunkowe i naładunkowe wielkości do 2 hektolitrów włącznie	480	"
	większe	600	"
c)	wagoniki i naczynia transportowe wielkości do 2 hektolitrów	480	"
	większe	600	"
d)	ramy miernicze	480	"
e)	wozy miernicze wielkości do 2 metrów sześciennych włącznie	480	"
	większe	600	"

§ 24. Ramy miernicze do drzewa opałowego.

Wielkości	do 0,2 metra kw. w świetle 300	mk.
"	0,5 metra kw. i większe 500	"

§ 25. Odważniki.

1. Odważniki użytkowe zwyczajne:

	wielkości do 5 dkg. włącznie			50	mk.
	"	10 i 20 dkg.		75	"
	wielkości od 50 dkg do 5 kg włącznie			125	"
	wielkości od 1 i 2 mrg			250	"
	"	"	5 mrg	500	"

2. Za odważniki do szalek specjalnych pobiera się opłaty o 50%, wyższe od opłat za odważniki zwyczajne o tej samej masie rzeczywistej.

3. Odważniki użytkowe dokładniejsze:

	wielkości	poniżej 1 dkg.		60	mk.
	"	od 1 dkg do 20 dkg			"
	włącznie			100	"
	wielkości włącznie	od	50 dkg do 2 kg	200	"
	wielkości	od	5 kg do 2 mrg	400	"
	"		5 mrg	800	"

4. Jeżeli wielkość zgłoszonego odważnika legalnego nie odpowiada wielkościom wymienionym powyżej, to pobiera się stawkę według najbliższej wyższej wielkości.

5. Za wzorcowanie odważników z jamą wzorcowniczą (§ 25 p. 1 i 3) pobiera się dopłatę w wysokości 60% opłaty zasadniczej, włączając W to koszty korka legalizacyjnego i materjału wzorowniczego.

6. Za legalizowanie odważników karatowych pobiera się opłaty odpowiednio do ich wielkości według stawek dla odważników dokładniejszych; w razie braku odpowiedniej stawki, według najbliższej wyższej.

7. Odważniki do sprawdzania wag:

	wielkości	poniżej 10 kg	360	mk.
	"	od 10 do 25 kg włącznie	480	"
	większe		720	"

8. Wagony tarowe:

	sprawdzenie i uwierzytelnienie wagonu bez przynależnych do niego wzorców masy (ciężaru)	5.000	"
	sprawdzenie i uwierzytelnienie każdego zespołu wzorców z wyjątkiem oddzielnych odważników do sprawdzania wag.	2.000	"
	sprawdzenie i uwierzytelnienie oddzielnych przenośnych odważników do sprawdzania wag według taryfy, wymienionej w p. 7.

§ 26. Wagi.

1.	Wagi handlowe zwyczajne:
a)	Proste odważnikowe nośności do 2 kg włącznie							300	mk.
	nośności powyżej 2 kg do 10 kg włącznie							400	"
	nośności powyżej 10 kg do 50 kg włącznie							800	"
b)	nośności wyżej 50 kg według taryfy dla wag złożonych (poz. 1 c). Proste przesuwnikowe (bez zmiany):
	nośności				do 10 kg włącznie			450	"
	"				powyżej 10 kg do 50 kg
	włącznie							900	"
	nośności powyżej 50 kg							1.200	"
c)	Złożone:
	nośności do 2 kg włącznie							600	"
	"				powyżej 2 kg do 10 kg
	włącznie							960	"
	nośności powyżej 10 kg (o 50 kg włącznie							1440	"
		nośności powyżej 50 kg do 100 kg włącznie						1.800	"
		nośności powyżej 100 kg do 500 kg włącznie						2.400	"
		nośności powyżej 500 kg do 1000 kg włącznie						3.600	"
		nośności powyżej 1000 kg do 3000 kg włącznie						4.800	"
		nośności powyżej 3000 kg do 6000 kg włącznie						7.200	"
		nośności powyżej 6000 kg do 10000 kg włącznie						10.800	"
		nośności powyżej 10000 kg za każde następne całe lub rozpoczęte 5.000 kg						3.600	"
		Dopłata od każdej skali u wagi złożonej						600	"
		Dopłata od każdego wrębu w skali, odpowiadającej obciążeniu powyżej 500 do 2.000 kg włącznie						60	"
		Dopłata od każdego wrębu w skali, odpowiadającej obciążeniu powyżej 2.000 kg						120	"
2.		Wagi dokładniejsze:
		nośności poniżej 50 gramów						360	"
		"			od 50 gr. do 500 gr."
		włącznie						600	"
		nośności powyżej 500 qr. do 2 kg						960	"
		"			"	"		1.440	"
		"			"	"		1.800	"
3.		Wagi automatyczne (samoczynne):
a)		Wagi automatyczne odważnikowe:
		nośności do 10 kg włącznie						10.000	"
		"	powyżej				10 kg do 50 kg włącznie	15.000	"
		"	powyżej				50 kg do 500 kg włącznie	25.000	"
		"	powyżej				500 kg	40.000	"
b)		Wagi automatyczne przesuwnikowe:
		Za sprawdzenie wagi po wyłączeniu urządzenia samoczynnego pobiera się opłaty, ustanowione w § 26 poz. 1 c) dla wag handlowych zwyczajnych złożonych takiej samej nośności.
		Dopłata za sprawdzenie urządzenia samoczynnego przy wagach:
		nośności do 3000 kq włącznie						6.000	mk.
		"		powyżej 3.000 kg do 11.000 kg włącznie				10.000	"
		"		powyżej 11.000 kg do 31.000 kg. włącznie				15.000	"
		"		31.000 kg				20.000	"
4		Wagi bagażowe, towarowe i pocztowe, dozwolone na kolejach i poczcie.

Opłaty te same co dla wag handlowych zwyczajnych złożonych.

§ 27. Gęstościomierze zbożowe.

1.	Gęstościomierz	¼-	litrowe		1.000	mk.
	"	1-	"		2.000	"
	"	20-	"		10.000	"

Opłaty powyższe liczy się jedynie za sprawdzenie ogólne, włączając w to sprawdzenie wymiarów przyrządu i wytarowania nieobciążonej wagi, oraz za sprawdzenie dokładności Wskazań przyrządu i dokładności pojemnika.

Niezależnie od opłat powyższych pobiera się opłaty za spawdzenie odważników (§ 25 p. 3) i sprawdzenie wagi (§ 26 p. 2).

2. Za sprawdzenie szalki z płytką mosiężną, jako części zapasowych 100 mk.

CZĘŚĆ  III.

§ 28. Za odważanie przedmiotów, dostarczanych do urzędów, pobiera się opłaty według następującej taryfy:

1.	Odważanie handlowe zwyczajne:
	przedmioty od ½ dkg do 10 kg włącznie	25	mk.
	przedmioty cięższe od 10 kg. za każde następne całe lub rozpoczęte 10 kg.	10	"
z	Odważanie handlowe dokładniejsze:		"
	przedmioty od 10 mg do 1 kg. włącznie	60	"
	przedmioty cięższe od 1 kg. do 50 kg.: za pierwszy kilogram.	60	"
	za każdy następny kilogram lub jego część	10	"
3.	Odważanie wzorcami normalnemi bezpośredniemi:		"
	przedmioty od 10 mg do 1 kg włącznie	120	"
	przedmioty cięższe od 1 kg do 20 kg za pierwszy kilogram	120	"
	za każdy następny kilogram lub jego część	25	"

CZĘŚĆ  IV.

PRZEPISY PRZECHODNIE.

§ 29. Opłaty za wypożyczanie narzędzi normalnych i środków pomocniczych, przewidziane w § 7 niniejszych przepisów, nie będą pobierane na obszarze b. dzielnicy pruskiej.

§ 30. Opłaty za ekspertyzy, dokonywane dla sądów w sprawach karnych na terytorjum b. zaboru austrjackiego aż do odwołania nie będą pobierane.

§ 31. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na calem terytorjum Państwa i wchodzi w życie od dnia 1 czerwca 1922 r. Z dniem tym tracą moc obowiązującą:

a) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu: 1) z dn. 18 grudnia 1920 r. o opłatach za czynności urzędów miar (Dz. U. R. P. 1921 r. № 1 poz. 2), 2) z dn. 14 marca 1921 r. w przedmiocie rozciągnięcia mocy obowiązującej rozporządzenia o opłatach za czynności urzędów miar (Dz. U. R. P. r. 1921 № 1 poz. 2) na terytorjum b. zaboru austrjackiego (Dz. U R. P. № 26 poz. 154), 3) z dn. 3 grudnia 1921 r. w przedmiocie podwyższenia opłat za czynności urzędów miar na terytorjum b. zaborów austrjackiego i rosyjskiego (Dz. U. R. P. 1921 r. № 101 poz. 733), 4) z dn. 24 grudnia 1921 r. o zniżeniu opłat za legalizowanie narzędzi mierniczych, zgłaszanych przez wytwórców do ponowienia pierwszej legalizacji oraz przez instytucje dobroczynne i kulturalno-społeczne (Dz. U. R. P. r. 1922 № 4 poz. 32), 5) z dn. 18 września 1919 r. w przedmiocie opłat za uwierzytelnianie narzędzi mierniczych, nieodpowiadających przepisom krajowym i przeznaczonych na wywóz zagranicę (Monitor Polski z dn. 15 października 1919 r. № 223 str. 1);

b) przepisy o opłatach za czynności urzędów miar, dotychczas obowiązujące na obszarze b. dzielnicy pruskiej, - i

c) dotychczasowe przepisy o opłatach za czynności urzędów miar, obowiązujące na terenie województw: nowogródzkiego, poleskiego i wołyńskiego oraz powiatów: białowieskiego, grodzieńskiego i wołkowyskiego województwa białostockiego.

^* Z dniem 1 sierpnia 1922 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat, wymienione w nin. rozporządzeniu podwyższa się o 50%. Zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 8 lipca 1922 r. (Dz.U.22.56.513).

Z dniem 15 października 1922 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat, wymienione w nin. rozporządzeniu podwyższa się o 100%. Zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 15 września 1922 r. (Dz.U.22.82.731).

Z dniem 1 stycznia 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat, wymienione w nin. rozporządzeniu podwyższa się o 200%. Zgodnie z § 1 rozporządzenia rozporządzenia z dnia 15 grudnia 1922 r. (Dz.U.22.115.1041).

Z dniem 20 lutego 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat, wymienione w nin. rozporządzeniu podwyższa się o 500%. Zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 12 lutego 1923 r. (Dz.U.23.16.107).

Z dniem 1 kwietnia 1923 r. wszystkie bezwzględne stawki opłat, wymienione w nin. rozporządzeniu podwyższa się piętnastokrotnie. Zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 13 marca 1923 r. (Dz.U.23.28.177).