Opłaty stemplowe od weksli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.38.313

Akt utracił moc

Wersja od: 18 czerwca 1924 r.

USTAWA

z dnia 26 października 1921 r.

o opłatach stemplowych od weksli. ^*

Art.  1. ¹

Weksle ciągnione (przekazowe) i proste (własne), wystawione w kraju, jak również weksle, wystawione zagranicą, lecz płatne w kraju, podlegają następującej opłacie:

Przy sumie weksla	Stawka wynosi
do złotych:	zł.	gr.
30		10
60		20
90		30
120		40
150		50
210		70
300	1	-
400	1	20
500	1	50
600	1	80
700	2	10
800	2	40
900	2	70
1.000	3	-

Od każdego dalszego 1.000 zł. przypada opłata w kwocie 3 zł., przyczem niecały 1.000 zł. liczy się za cały.

Gdy termin płatności weksla przypada później, nit w trzy miesiące od daty wystawienia, albo gdy weksla z oznaczonym terminem płatności, albo płatnego za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, nie przedstawiono do zapłaty z upływem trzech miesięcy od daty wystawienia, należy opłacić podwójną, względnie ponowną stawkę.

Weksle, wystawione bez określenia kwoty długu (niewypełnione, blanco weksle) opłaca się tak, jakoby opiewały na 4 miljardy pięćset miljonów mkp. Najpóźniej w przeciągu ośmiu dni po wpisaniu kwoty długu należy w drodze dopłaty uiścić się ż całkowitej opłaty, przewidzianej niniejszą ustawą, o ile kwota długu przewyższa 4 miljardy pięćset miljonów mkp.

Weksle nie zawierające daty wystawienia i płatności, względnie jednej z tych dat, opłaca się zgóry dwukrotną stawką.

Weksel, wystawiony lub akceptowany przez Skarb Państwa albo instytucją państwową, opłacie nie podlega.

Art.  2.

Weksle, wystawione 1 płatne zagranicą, lecz przesłane do kraju, podlegają połowie opłaty, unormowanej w art. 1.

Art.  3.

Każdy dalszy egzemplarz weksla, jako-też wszystkie żyrowane kopje weksla podlegają tej samej opłacie, co egzemplarz pierwszy, jednakże w razie wystawienia weksla w dwóch lub więcej egzemplarzach, egzemplarz, wystawiony jedynie w ce-jlu akceptacji zagranicą, nie podlega opłacie, gdy na jego.pierwszej stronie umieszczono napis, źe weksel został wystawiony jedynie w celu akceptacji, i gdy odwrotną stronę weksla zupełnie przekreślono.

Art.  4.

Każda w kraju uskuteczniona prolongata weksli, wymienionych w art. 1, podlega opłacie, unormowanej w art. 1.

Prolongata weksli, wymienionych w art. 2, podlega połowie tej opłaty.

Art.  5.

Akcept, indos, poręczenie i pokwitowanie, umieszczone na wekslu, nie podlegają opłacie.

Art.  6.

Opłaty stemplowe, przypadające od weksli, wystawionych na walutę zagraniczną, oblicza się według skali przerachoWania jej na walutą poi-Sk4, ustanowionej przez Ministerstwo Skarbu.

Art.  7.

Do uiszczenia opłaty, przypadającej ad Wpksli, obowiązani są solidarnie wystawca weksla, wsayścy, którzy weksel podpisali, akceptowali lub in-dosowali, oraz posiadacz weksla. Obowiązek ich wszakże odnosi się tylko do opłat, które miały być uiszczone przed nabycism, względnie przed dalszem ©Stąpieniem weksla przet nich.

Art.  8.

Opłatę należy uiścić.

1) przy wekslach, wystawionych w granicach Rzeczypospolitej, przed położeniem pierwsze go podpisu;

2) przy wekslach, wystawionych zagranicą, przed upływem dni ośmiu od chwili otrzymania weksla z zagranicy, a w każdym razie przed puszczeniem go w obieg przez pierwszego, nabywcę.

Dopłatą należy uiścić:

1) przy wekslach, płatnych za okazaniem, lub w pewien czas po okazaniu, a nie przedstawionych do zapłaty z upływem trzech miesiący od daty wystawienia (art. 1 ust. 3), najdalej drugiego dnia po upływia tego terminu;

2) przy wekslach i oznaczonym terminem płatności, a nie przedstawionych do zapłaty z upływem trtech miesięcy od daty wystawienia (art. 1 ust. 3), najdalej drugiego dnia po upływie terminu założenia protestu;

3) przy prolongatach, przed umieszczeniem wzmianki o prolongacie.

Art.  9.

Opłatę uiszcza się przez użycie urzędowego blankietu wekslowego, markami stemplowemi lub gotówką. Szczegółowe przepisy w tym względzie wyda Minister Skarbu.

Sporządzenie weksla w rnyśl przepisów niniejszej ustawy bez zachowania wymagań formalnych ustawy wekslowej rosyjskiej 1903 r. na obszarze b. zaboru rosyjskiego nie pozbawia weksla rygoru, w tejże rosyjskiej ustawie przewidzianego.

Art.  10.

Osoby fizyczne i prawne, zajmująca się udzielaniem pożyczek za piśmiennem zobowiązaniem oraz skupem (dyskontem) i inkasem weksli, lub pośredniczące w skupie (dyskoncie) i inkasie weksli, są obowiązane do prowadzenia w swoim lokalu handlowym książek handlowych w taki sposób, aby każdego czasu z książek wynikało:

a) jakie weksle znajdują się w ich posiadaniu;

b) daty wystawienia i płatności weksli,

c) kwoty, na które weksel wystawiono;

d) nazwisko dłużnika wekslowego.

Władzy skarbowej przysługuje każdego czasu prawo badania prawidłowego prowadzenia książek oraz opłat wekslowych. W tym celu należy urzędnikowi, skarbowemu, wylegitymowanemu poleceniem władzy skarbowej, przedłożyć zarówno książki, jak i oryginalne weksle.

Przepisy te odnoszą się także do wymienionych w art. 17 dokumentów.

Art.  11. ²

W razie nieuiszczenia opłaty, lub tylko czesckwcgo uiszczenia, lub uiszczenia jej po upjywie przepisanego terminu, lub w,sposób nieprawidłowy (art. 9), każda r. osób, w art. 7 wymienionych, niezależnie od solidarnego obowiązku zapłace> nia nieuiszczonej opłaty, ulega karze pieniężnej, równającej się 5G-krotnemu iloczynowi kwoty nieuiszczo-nej lub tej, którą uiszczono po upływie przepisanego terminu, albo w sposób inny, niż to przewiduje ustawa.

Kto nie prowadzi przepisanej ksiąikowości wekslowej, fałszuje książkę, lub wzbrania się przedłożyć książki lub weksle i dokumenty oryginalne urzędnikowi skarbowemu, wylegitymowanemu poleceniem władzy skarbowej, podlega karze pieniężnej 10.000 do 500.000 mk.

Ukaranemu za powyższe przewinienia po raz wtóry w przeciągu dwóch lat może być odebrane uprawnienie handlowe lub przemysłowe.

Równej karze podlega ten, komu udowodnione zostanie ukrywanie nieopłaconych dostatecznie weksli w celu poszkodowania Skarbu.

Art.  12.

Nieuiszczoną opłatę i karę pieniężną wymierza władza skarbowa. Przeciw nakazowi płatniczemu można się odwołać do wyższej władzy skarbowej w ciągu rniesiąca od dnia doręczenia nakazu. Odwołanie to należy wnieść do władzy skarbowej, która wydała nakaz płatniczy.

Władze skarbowe, upoważnione do orzeczenia w zakresie ustawy niniejszej, wyznaczy Minister Skarbu.

W razie nieuiszczenia opłaty lub jej części w terminie, wskazanym w nakazie płatniczym, należą się odsetki zwJoki w wysokości.1% za miesiąc. Zaczęty miesiąc iiczy się za cały.

Art.  13.

Osoba, do której doszedł weksel nieopłacony lub opłacony niedostatecznie, wolna jest od kary pieniężnej, o ile w przeciągu ośmiu dni od chwili otrzymania weksla, w każdym zaś razie przed puszczeniem go w dalszy obieg, uiści przypadającą opłatę gotówką. W tym przypadku osoby, później w wekslu uczestniczące, będą również wolne od kary pieniężnej.

Art.  14.

Zwrotu niewłaściwie uiszczonej opłaty można żądać w ciągu roku od dnia uiszczenia opłaty.

Szczegółowe przepisy w tym względzie wyda Minister. Skarbu.

Art.  15.

Prawo Skarbu Państwa do żądania opłaty ulega przedawnieniu Z upływem lat pięciu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek uiszczenia opłaty.

Karalność przekroczeń niniejszej ustawy, przedawnia się po upływie lat pięciu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zaszło naruszenie przepisu.

Bieg przedawnienia przerywa się przez wszelkie czynności urzędowe, zmierzające do ustalenia wysokości opłaty, lub do jej uiszczenia, względnie do nałożenia kary pieniężnej lub grzywny, gdy wiadomość o tych czynnościach doszła w drodze urzędowej do strony interesowanej.

Art.  16.

Władze (państwowe i samorządowe) i urzędnicy tych władz, sądy i notarjusze mają obowiązek w razie spostrzeżenia, że postanowieniom niniejszej ustawy nie uczyniono zadość, donieść o tem natychmiast właściwej władzy skarbowej I instancji.

Art.  17. ³

Postanowienia niniejszej ustawy stosują się również:

a) do przekazów i obligów, opiewających na pieniądze i płatnych okazicielowi lub przenośnych za pomocą indosów;

b) do obligów, wystawionych przez kupców na pożyczki, udzielone jm na zastaw towarów lub papierów wartościowych;

c) do świadectw zastawnych składów towarowych (warantów), a to z chwilą umieszczenia pierwszego indosu, w której to chwili od podanej w indosie sumy wierzytelności, zabezpieczonej zastawem, opłatę stemplową uiścić należy.

Do przekazów, opiewających bądź na wyraźnie oznaczoną osobę, fizyczną lub prawną, bądź na zlecenie lub na okaziciela, a sporządzonych na blankiecie firmy, uprawnionej do przyjmowania pieniędzy na cudzy rachunek, oraz zawierających w treści swej słowo "czek" i polecenie do odnośnej firmy natychmiastowej wypłaty pewnej sumy z wierzytelności przekazującego, stosują się wprawdzie przepisy niniejszej ustawy, jednak z tą różnicą, że od przekazów takich pobiera się stałą opłatę w kwocie 5 marek. Postanowienia niniejszego ustępu nie mają zastosowania, jeśli przekazy takie nie zawierają daty wystawienia, lub jeśli puszczono je w obieg przed uwidocznioną na nich datą wystawienia; w tych bowiem wypadkach przekazy te podlegają takim samym opłatom stemplowym, jak weskle. Czeki Pocztowej Kasy Oszczędności są od opłaty stemplowej wolne.

Art.  18.

Wykonanie niniejszej ustawy należy do Ministra Skarbu i Ministra Sprawiedliwości, ewentualnie w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, a na obszarze b. dzielnicy pruskiej - do Ministra b. Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  19.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w miesiąc od dnia ogłoszenia.

Z tą chwilą przestaje obowiązywać ustawa z dsi. 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 83 poz. 553) o opłatach stemplowych od weksli oraz wszelkie dotychczasowe przepisy, dotyczące opłat stemplowych od dokumentów, wymienionych w art. 17 ustęp ostatni.

^* Z dniem 1 lutego 1924 r. dla ustalenia wysokości opłaty od czeków (art. 17 nin. ustawy, w brzmieniu, ustalonym ustawą z dnia 24 marca 1922 r., Dz. U. R. P. № 38, poz. 314), przyjmuje się stosunek przeciętnej wartości franka złotego z czasu od dnia 1 do 7 stycznia 1924 r. do przeciętnej wartości franka złotego z miesięcy: lutego, marca i kwietnia 1922 r., z którego wynika mnożnik 1680,6, wskutek tego stawka opłaty stemplowej od czeków wynosić będzie począwszy od dnia 1 lutego 1924 r. po zaokrągleniu kwotę 10.000 mk., zgodnie z § 3 rozporządzenia z dnia 17 stycznia 1924 r. w sprawie zmiany stawek opłat stemplowych (Dz.U.24.8.81).

¹ Art. 1:

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. tyczącej się przedłużenia mocy obowiązującej ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.23.134.1109) z dniem 1 stycznia 1924 r.

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. tyczącej się przedłużenia mocy obowiązującej ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.23.134.1109) z dniem 1 lutego 1924 r.

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. tyczącej się przedłużenia mocy obowiązującej ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.23.134.1109) z dniem 1 marca 1924 r.

- zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. tyczącej się przedłużenia mocy obowiązującej ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.23.134.1109) z dniem 18 marca 1924 r.

² Kwoty kar pieniężnych, wymienione w art. 11 ustępie drugim nin. ustawy o opłatach stemplowych od weksli, przelicza się:

a) kwotę 10.000 mk. na 13 zł.

b) kwotę, 500.000 mk. na 650 zł.,

zgodnie z § 3 rozporządzenia z dnia 19 maja 1924 r. w sprawie zastosowania złotego do opłat stemplowych od weksli (Dz.U.24.50.513) zmieniającego nin. ustawę z dniem 18 czerwca 1924 r.

³ Art. 17 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 24 marca 1922 r. (Dz.U.22.38.314) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 maja 1922 r.