Opłaty stemplowe od dokumentów przewozowych na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.37.402

Akt utracił moc
Wersja od: 30 kwietnia 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTREM KOLEI ŻELAZNYCH
z dnia 28 kwietnia 1924 roku
w sprawie opłat stemplowych od dokumentów przewozowych na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego.

Na podstawie art. 4 i 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1109), § 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 1924 o zmianie ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. № 34 poz. 351) oraz § 48 (ustęp-drugi) niemieckiej ustawy stemplowej w brzmieniu, ustalonem ustawą z dn. 26 lipca 1918 (Dz. Pr. Rzeszy niem. str. 799) zarządza się co następuje:
Opłaty stemplowe od dokumentów przewozowych, obowiązujące na górnośląskiej części województwa śląskiego w myśl poz. 6 taryfy stemplowej niemieckiej w brzmieniu ustalonem ustawą z dnia 26 lipca 1918 r. (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 799) oraz najwyższy wymiar kar pieniężnych, określony w § 49 ustęp ostatni powołanej niemieckiej ustawy stemplowej podwyższa się do wysokości wymienionej w §§ 1, 2, 5 i 10 "Przepisów w przedmiocie opłat stemplowych od dokumentów przewozowych", ogłoszonych rozporządzeniem Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Kolei Żelaznych z dnia 24 kwietnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44 poz. 300) i zarazem ustala się odnośne stawki w złotych - w sposób podany w §§ 2 i 3.
Pozycja 6 taryfy stemplowej niemieckiej otrzymuje brzmienie następujące:

"a) Kolejowy list przewozowy podlega opłacie stemplowej w wysokości następującej:

co do przesyłek całowagonowych 1 zł. 40 gr.

co do przesyłek półwagonowych 70 "

co do przesyłek pojedynczych 10 "

Opłacie stemplowej w tej samej kwocie podlega również każdy arkusz dodatkowy.

Wtórnik nie podlega opłacie.

Przepisy powyższe stosują się odpowiednio w przypadkach, w których zamiast listu przewozowego sporządza się innego rodzaju dokument, przeznaczony do towarzyszenia przesyłce kolejowej (n. p. wykaz co do przesyłki czasopism, przewidziany w punkcie 7 rozdziału VI postanowień taryfowych,

wprowadzonych rozporządzeniem z dnia 20 października 1921 r. (Dz. U. R. P. № 97 poz. 708).

b) Kolejowy kwit bagażowy podlega opłacie stemplowej w wysokości 10 gr.

Opłacie tej podlegają również kwity bagażowe i inne dokumenty przewozowe wydawane przez kolej, co do przesyłek nadzwyczajnych.

Bilety na przewóz mleka nie podlegają opłacie.

c) Listy przewozowe, stwierdzające zawarcie umowy o przewóz z przedsiębiorstwem żeglugi, podlegają opłacie stemplowej w wysokości 10 gr.

d) Wydany przez przedsiębiorstwo żeglugi kwit bagażowy na bagaż lub przesyłkę nadzwyczajną oraz dokument, zastępujący kwit tego rodzaju, podlegają opłacie stemplowej w wysokości 10 gr.

Dokumenty przewozowe, stwierdzające zawarcie umowy o przewóz z instytucją pocztową, nie podlegają opłacie".

Najwyższy wymiar kary pieniężnej, określony w § 49, ustęp ostatni, powołanej ustawy stemplowej niemieckiej, ustala się na 210 zł.
Opłatę stemplową do dokumentów dotyczących przewozu koleją, winien nadawca lub odbiorca uiścić gotówką do rąk przedsiębiorstwa kolejowego, które sumę opłat, pobranych w ciągu miesiąca kalendarzowego, ma wnieść do Kasy skarbowej najpóźniej w ciągu trzech miesięcy następnych (n. za styczeń do końca kwietnia), załączając deklaracją.

Przedsiębiorstwo kolejowe, do którego rąk opłatę stemplową uiszczono, winno stwierdzić przyjęcie opłaty stemplowej na dokumencie przewozowym.

Uiszczenie opłaty, przewidzianej w § 2 w punktach c) i d) rozporządzenia niniejszego, następuje za pomocą znaczków stemplowych, które winny być skasowane bądź tekstem dokumentu przewozowego bądź datą przyjęcia przesyłki do przewozu.

Dzień i rok mają być wpisane cyframi arabskiemi, a miesiąc literami; skasowania należy dokonać atramentem lub ołówkiem atramentowym.

Użycie znaczków stemplowych w sposób Inny niż wyżej przepisany stoi na równi z nieuiszczeniem opłaty.

Minister Skarbu może na prośbę przedsiębiorstwa przewozowego zezwolić na uiszczenie gotówką.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 maja 1924 r.