Rozdział 2 - ŚWIADECTWA URZĘDOWE. - Opłaty od podań oraz od świadectw urzędowych.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.14.145

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1923 r.

II.

ŚWIADECTWA URZĘDOWE.

Art.  30. ⁷

Zaświadczenia, wydawane stronom w ich sprawach prywatnych przez urzędy państwowe, mające siedzibę na ziemiach polskich dawnego zaboru rosyjskiego, z wyjątkiem tych, które wydają sądy i urzędy wymiaru sprawiedliwości, podlegają opłacie, która - o ile dekret niniejszy nie stanowi inaczej - wynosi 10 marek polskich.

Art.  31. ⁸

Opłacie w kwocie 10 marek polskich podlega poświadczenie własnoręczności podpisu.

Art.  32. ⁹

Opłacie w kwocie 10 marek polskich za każdy arkusz podlegają odpisy, zaopatrzone w poświadczenie zgodności z oryginałem

Art.  33. ¹⁰

(uchylony).

Art.  34.

Nie podlegają opłacie świadectwa:

1) wydane wskutek podania (art. 1-10 dekretu niniejszego);

2) wydane celem dołączenia do podań, wymienionych w art. 6;

3) wydane osobom, wymienionym w art. 8 i 9;

4) szkolne;

5) nieskazitelności obywatelskiej;

6) szczepienia ospy;

7) ubóstwa.

Postanowienie, zawarte w artykule niniejszym pod L. 1, nie dotyczy odpisów.

Art.  35.

Jeżeli świadectwo, określone w art. 34 pod L. 2 lub 3, ma być użyte nie według przeznaczenia pierwotnego, natenczas należy przed tem użyciem uiścić opłatę stosownie do art. 30 - 33.

Art.  36.

W przypadkach, określonych w art. 34 pod LL. 1-3. ma urząd, wydający świadectwo, uwidocznić na niem powód uwolnienia od opłaty.

Art.  37.

Co do uiszczenia opłaty od świadectw urzędowych, postępowania w razie nieuiszczenia i środków prawnych - stosuje się analogicznie art. 21 oraz 24-29.

⁷ Art. 30 zmieniony przez art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. Podwyższenie i zrównanie stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach bezpośrednich i stemplowych) na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz.U.20.73.498) z dniem 11 września 1920 r.

Z dniem 26 maja 1922 r. stałą opłatę stemplową od świadectw, wymienioną w nin. artykule podwyższa się na 200 mk. od pierwszego, a na 50 mk. od każdego dalszego arkusza, zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.22.38.315).

⁸ Art. 31 zmieniony przez art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. Podwyższenie i zrównanie stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach bezpośrednich i stemplowych) na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz.U.20.73.498) z dniem 11 września 1920 r.

Z dniem 26 maja 1922 r. stałą opłatę stemplową od świadectw, wymienioną w nin. artykule podwyższa się na 200 mk. od pierwszego, a na 50 mk. od każdego dalszego arkusza, zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.22.38.315).

⁹ Art. 32 zmieniony przez art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. Podwyższenie i zrównanie stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach bezpośrednich i stemplowych) na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz.U.20.73.498) z dniem 11 września 1920 r.

Z dniem 26 maja 1922 r. stałe opłaty stemplowe od duplikatów podwyższa się na 100 marek od każdej stronicy. Stronicą zaczętą uważa się za całą. Jeżeli strona, żądająca poświadczenia zgodności z oryginałem, sama sporządziła odpis, to opłata za poświadczenie zgodności wynosi 50 mk. od każdej stronicy odpisu, zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz.U.22.38.315).

¹⁰ Art. 33 uchylony przez art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. Podwyższenie i zrównanie stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach bezpośrednich i stemplowych) na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz.U.20.73.498) z dniem 11 września 1920 r.