Art. 4. - Opłaty od ogierów, nieposiadających świadectw uznania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.24.247

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1934 r.

Art.  4. ²

Od opłaty wolne są:

a) ogiery, stanowiące własność Państwa;

b) ogiery, które nie ukończyły trzech lat, licząc od dnia 1 stycznia roku urodzenia konia;

c) ogiery, które przed dniem 1 stycznia 1931 r. ukończyły 15 lat;

d) ogiery, które wskutek wad organicznych (np. przepukliny mosznowej, wnętrostwa i t. p.) nie mogą być poddane kastracji z uwagi na niebezpieczeństwo utraty życia;

e) ogiery, używane do celów naukowych i leczniczych w zakładach i instytucjach naukowych, oraz

f) ogiery, znajdujące się w kopalniach.

Okoliczności, wymienione w punktach c) i d), muszą być stwierdzone na podstawie świadectwa, wydanego przez powiatowego lekarza weterynaryjnego.

Od opłaty wolne są również ogiery, biorące udział w wyścigach, konkursach i innych próbach koni, z wyjątkiem wystaw i pokazów, pod warunkiem, że ich posiadacze mają poświadczenie, stwierdzające uczestnictwo ogierów w tych próbach.

Poświadczenia te wydawać będzie powiatowa władza administracji ogólnej, właściwa dla miejsca odbywania prób koni, na podstawie zaświadczeń, wydawanych przez instytucje urządzające te próby.

² Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1931 r. (Dz.U.31.39.339) zmieniającej nin. ustawę z dniem 27 kwietnia 1931 r.

- zmieniony przez art. 7 rozp. z mocą ustawy Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz.U.32.67.622) zmieniającego nin. ustawę z dniem 20 sierpnia 1932 r.