§ 7. - Opłaty konsularne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.38.262

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1962 r.

§  7.

1. Opłaty konsularne, ustalone w załączonej Taryfie w złotych, oraz zwrot kosztów rzeczywistych pobiera się w walucie państwa, w którym znajduje się siedziba urzędu konsularnego wymierzającego opłatę.

2. Od stron zamieszkałych lub mających siedzibę na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pobiera się:

1) opłaty konsularne - w walucie polskiej według załączonej Taryfy; jeśli rodzaj opłaty jest określony w przepisach innych niż T.O.K. - opłatę ustala się według stawek określonych w tych przepisach, o ile są one niższe od stawek przewidzianych w T.O.K.,

2) koszty rzeczywiste - w walucie polskiej według obowiązującego w Polsce kursu waluty, w jakiej wydatki te były poniesione.

3. Od stron przebywających czasowo na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej pobiera się opłaty konsularne i zwrot kosztów rzeczywistych w walucie państwa siedziby urzędu konsularnego, który ustalił wysokość tych należności.

4. Strona nie przebywająca ani na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, ani na obszarze państwa siedziby urzędu konsularnego, który ustalił wysokość opłaty, uiszcza ją w walucie tego państwa, w którym urząd konsularny pobiera od niej opłatę na zlecenie urzędu ustalającego, lub tego państwa, gdzie przebywa.

5. Stosunek złotego do waluty państwa, w którym znajduje się urząd konsularny, ustala się według kursów Narodowego Banku Polskiego, obowiązujących w dniu wymierzenia należności.