Opłaty drogowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.18.104

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lipca 1993 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 9 marca 1990 r.

w sprawie opłat drogowych. ^*

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Opłatę za przejazd w czasie każdego jednorazowego pobytu na obszarze Polski autobusu zarejestrowanego za granicą ustala się jako iloczyn kursu dolara USA według obowiązującej w dniu ustalania opłaty tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego i wskaźnika przeliczeniowego, określonego w ust. 2.

2. Wskaźniki przeliczeniowe wynoszą:

Lp.	Liczba miejsc siedzących w autobusie, łącznie z przyczepą	Wskaźnik przeliczeniowy
1	do 15	4,5
2	od 16 do 30	9,0
3	od 31 do 50	15,3
4	powyżej 50	17,8

§  2.

1. Opłatę za przejazd w czasie każdego jednorazowego pobytu na obszarze Polski samochodu ciężarowego zarejestrowanego za granicą ustala się jako iloczyn kursu dolara USA według obowiązującej w dniu ustalania opłaty tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego i wskaźnika przeliczeniowego, określonego w ust. 2.

2. Wskaźniki przeliczeniowe wynoszą:

Lp.	Ładowność samochodu ciężarowego, łącznie z przyczepą i naczepą	Wskaźnik przeliczeniowy
1	do 10 t	60,8
2	ponad 10 do 15 t	91,0
3	ponad 15 do 20 t	116,5
4	ponad 20 do 25 t	177,0
5	ponad 25 t	227,8

3. Opłaty określone w ust. 1 pobiera się również w przypadku, gdy przyczepa (naczepa) jest zarejestrowana w państwie innym niż państwo rejestracji samochodu ciężarowego.

4. W razie wykonywania przewozów pojazdem samochodowym, którego wymiary z ładunkiem lub bez ładunku albo nacisk osi lub ciężar przekraczają dopuszczalne normy określone w przepisach o ruchu drogowym, opłaty ustalone zgodnie z ust. 1 i 2 podwyższa się o kwotę stanowiącą iloczyn kursu dolara USA według obowiązującej w dniu ustalania opłaty tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego i następujących wskaźników przeliczeniowych:

1) 29,3 - za każdy rozpoczęty metr długości ponad dopuszczalną długość,

2) 36,5 - za każde przekroczenie o 10 cm wysokości pojazdu samochodowego ponad 4,0 do 4,5 m włącznie,

3) 70,8 - za każde przekroczenie o 10 cm wysokości pojazdu samochodowego ponad 4,5 m,

4) 36,5 - jeżeli szerokość pojazdu samochodowego wynosi ponad 2,5 do 3,2 m włącznie,

5) 72,8 - jeżeli szerokość pojazdu samochodowego wynosi ponad 3,2 do 4,5 m włącznie,

6) 145,8 - jeżeli szerokość pojazdu samochodowego wynosi ponad 4,5 m,

7) 108,3 - jeżeli nacisk osi pojedynczej wynosi ponad 10 do 12 t albo jeżeli nacisk jednej osi składowej osi wielokrotnej wynosi do 2 t włącznie powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych,

8) 216,5 - jeżeli nacisk osi pojedynczej wynosi ponad 12 do 15 t albo jeżeli nacisk jednej osi składowej osi wielokrotnej wynosi od 2 do 5 t włącznie powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych,

9) 433,3 - jeżeli nacisk osi pojedynczej wynosi ponad 15 t albo jeżeli nacisk osi składowej osi wielokrotnej wynosi ponad 5 t powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych,

10) 30,3 - jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu pojedynczego wynosi do 3 t włącznie albo jeżeli przekroczenie masy całkowitej pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy wynosi do 5 t włącznie,

11) 60,8 - jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu pojedynczego wynosi od 3,1 do 5 t włącznie albo jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy wynosi od 5,1 do 10 t włącznie,

12) 121,5 - jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu pojedynczego wynosi ponad 5 t albo jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy wynosi od 10,1 do 20 t włącznie,

13) 253,0 - jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy wynosi od 20,1 do 40 t włącznie,

14) 506,0 - jeżeli przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy wynosi ponad 40 t.

5. W razie jednoczesnego przekroczenia więcej niż jednego parametru, opłatę pobiera się za każde przekroczenie oddzielnie.

§  3.

1. Opłaty, o których mowa w § 1 i 2, wymierzają i pobierają:

1) Zarząd Zrzeszenia Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce - podczas dokonywania czynności związanych z dopuszczeniem do wykonania międzynarodowego przewozu drogowego na obszarze Polski,

2) graniczne organy celne - w pozostałych przypadkach podczas przekraczania granicy Państwa.

2. Przeliczenie opłaty za walutę płatności następuje zgodnie z ustaleniami tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego.

§  4.

1. Organy celne oraz Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce odsprzedają bankom dewizowym wpływy w walutach obcych pobrane z tytułu opłat drogowych. Banki dewizowe przekazują po 2% równowartości wpływów w walucie polskiej na rachunki tych jednostek, a pozostałą część - na rachunek funduszu rezerwowego Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych.

2. Środki finansowe odpowiadające 2% kwot pobranych opłat, o których mowa w ust. 1, otrzymywane przez organy celne, są przeznaczone na finansowanie zadań ustawowych realizowanych przez te organy, natomiast środki otrzymywane przez Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce przeznacza się na finansowanie jego działalności statutowej.

§  5.

1. Opłaty za przejazdy pojazdów samochodowych (z przyczepami lub bez przyczep) zarejestrowanych w kraju, o gabarytach i ciężarze przekraczających dopuszczalne normy określone w przepisach o ruchu drogowym, ustala się jako iloczyn liczby kilometrów przebiegu, ceny litra etyliny E-94 obowiązującej w dniu ustalania opłaty oraz następujących wskaźników:

Wysokości opłat zaokrągla się do 100 zł

Lp.	Wyszczególnienie	Wskaźnik
1	Przy przekroczeniu dopuszczalnej łącznej długości pojazdu z ładunkiem, za każdy rozpoczęty metr długości ponad dopuszczalną długość	0,06
2	Przy przekroczeniu dopuszczalnej łącznej wysokości pojazdu z ładunkiem:
	1) do 0,50 m	0,12
	2) za każde dalsze przekroczenie o 10 cm ponad 0,50 m wskaźnik wzrasta o	0,24
3	Przy przekroczeniu dopuszczalnej szerokości łącznej pojazdu z ładunkiem:
	1) do 0,70 m	0,09
	2) od 0,71 do 2,00 m	0,18
	3) powyżej 2,00 m	0,36
4	Przy przekroczeniu:
	1) nacisku osi pojedynczej ponad 10 do 12 t
	albo
	2) nacisku jednej osi składowej osi wielokrotnej do 2 t powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych	0,15
5	Przy przekroczeniu:
	1) nacisku osi pojedynczej ponad 12 do 15 t
	albo
	2) nacisku jednej osi składowej osi wielokrotnej od 2 do 5 t włącznie powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych	0,30
6	Przy przekroczeniu:
	1) nacisku osi pojedynczej ponad 15 t
	albo
	2) nacisku osi składowej osi wielokrotnej ponad 5 t powyżej wartości 5,75 do 8,00 t w zależności od rozstawu osi składowych	0,90
7	Przy przekroczeniu dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu:
	1) pojedynczego:
	a) do 3 t	0,06
	b) od 3,1 do 5 t	0,12
	c) ponad 5 t	0,24
	2) członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy:
	a) do 5 t	0,06
	b) od 5,1 do 10 t	0,12
	c) od 10,1 do 20 t	0,30
	d) od 20,1 do 40 t	0,60
	e) ponad 40 t	1,20

2. W razie jednoczesnego przekroczenia więcej niż jednego parametru, opłatę pobiera się za każde przekroczenie oddzielnie.

3. 1 Opłaty, o których mowa w ust. 1, pobierają organy lub jednostki, które wydały zezwolenie na przewóz ładunków o masie i gabarytach przekraczających dopuszczalne normy albo przejazd pojazdu nienormatywnego.

4. W razie stwierdzenia dokonywania przewozu ładunków o masie lub gabarytach przekraczających dopuszczalne normy albo przejazdu pojazdu nienormatywnego bez zezwolenia lub niezgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu, pobiera się opłaty, o których mowa w ust. 1, podwyższone o 200%. Opłaty te pobiera zarząd drogi, na którego obszarze działania dokonano kontroli przewozu.

§ 6. Opłaty, o których mowa w § 5 ust. 1 i 4, przeznacza się na dochody:

1) funduszu rezerwowego dyrekcji okręgowych dróg publicznych - jeżeli chodzi o opłaty pobrane przez te jednostki,

2) funduszu rezerwowego Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych - jeżeli chodzi o opłaty pobrane przez tę jednostkę,

3) 2 budżetu państwa - jeżeli chodzi o opłaty pobrane przez jednostki podległe wojewodom,

4) 3 właściwych budżetów gmin - jeżeli chodzi o opłaty pobrane przez organy gminy lub jednostki podległe tym organom.

§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 1986 r. w sprawie opłat drogowych (Dz. U. Nr 48, poz. 238 i z 1988 r. Nr 14, poz. 102).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

^*Rozporządzenie utraciło częściowo podstawę prawną:

- z dniem 27 września 1991 r. na skutek zmiany art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych przez art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz.U.91.75.332).

- z dniem 9 lipca 1993 r. na skutek zmiany art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.93.47.212).

¹ § 5 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 1 marca 1991 r. (Dz.U.91.20.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 1991 r.

² § 6 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 1 marca 1991 r. (Dz.U.91.20.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 1991 r.

³ § 6 pkt 4 dodany przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 1 marca 1991 r. (Dz.U.91.20.84) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 marca 1991 r.