Opłacanie nadzwyczajnych kar za zwłokę od wymierzonych a nie zapłaconych w terminie podatków i opłat stemplowych (należytości stemplowych i bezpośrednich), tudzież taks, oraz koszty przymusowego ściągania tychże należności skarbowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.57.357

Akt utracił moc

Wersja od: 31 sierpnia 1921 r.

USTAWA

z dnia 7 czerwca 1921 r.

o opłacaniu nadzwyczajnych kar za zwłokę od wymierzonych, a nie zapłaconych w terminie podatków i opłat stemplowych (należytości stemplowych i bezpośrednich), tudzież taks, oraz o kosztach przymusowego ściągania tychże należności skarbowych.

Art.  1. ¹

Od wymierzonych podatków i opłat stemplowych (należytości stemplowych i bezpośrednich) tudzież taks, w terminie przepisanym nie wpłaconych, opłaca się zamiast normalnych odsetek kary za zwlokę w myśl następujących postanowień.

Art.  2.

Od kwot, w dniu wejścia w życie tej ustawy zalegających, oraz dopiero płatnych po wejściu w życie tej ustawy, a niewpłaconych w terminie właściwym, oblicza się po upływie dni 30-tu od właściwego terminu płatności, zamiast normalnych odsetek, należących się w myśl osobnych ustaw i przepisów, kary w wysokości 3% za każdy miesiąc zwłoki w pierwszym kwartale, 3¹/₂% za każdy miesiąc w drugim kwartale, a po upływie pół roku 4% za każdy miesiąc.

Art.  3.

Za zalegające uważa się w myśl tej ustawy te kwoty, które z mocy obowiązujących przepisów można ściągać w drodze egzekucji.

Art.  4.

Zasady obliczenia kar za zwłokę stosuje się także w tych wypadkach, gdy na wymierzone podatki, opłaty i taksy uskuteczniono częściowe wpłaty. Kary za zwłokę oblicza się od kwot zalegających.

Art.  5.

Obowiązek płacenia kar za zwłokę obciąża tego, kto w myśl przepisów odpowiada za uiszczenie odnośnych podatków, opłat i taks we właściwych terminach.

Art.  6.

Ustawa niniejsza niema zastosowania w wypadkach odroczenie wpłat, lub dozwolenia wpłaty na raty.

Art.  7.

Postanowienia poszczególnych ustaw o odsetkach za zwłokę nie mają zastosowania na czas obowiązywania niniejszej ustawy. Jednak, o ile w myśl postanowień tej ustawy nie pobiera się za pewien okres czasu kary za zwłokę według niniejszej ustawy, obowiązują na ten czasokres od setki, należące się w myśl ustaw dotychczasowych.

Art.  8. ²

Przy przymusowem ściąganiu podatków i opłat skarbowych przez organy państwowej administracji skarbowej w myśl art. 9 ustawy z 31 lipca 1919 r. o tymczasowej organizacji władz i urzędów skarbowych (Dz. Pr. № 65, poz. 391), pobiera się od płatników za wszelkie czynności z tem związane, odpowiednie opłaty na rzecz Skarbu Państwa na pokrycie kosztów, spowodawanych postępowaniem egzekucyjnem.

Art.  9.

1. Za pisemne wezwanie płatników (upomnienie) do wpłaty należności skarbowych, we właściwym czasie nie uiszczonych (zaległości), pobiera się:

przy	zaległościach	do	10.000	mk		20	mk.
"	"	ponad	10.000	"	do 100.000 mk.	100	"
"	"	"	100.000	"		200	"

2. 3 Za czynność organu egzekucyjnego na miejscu w celu przymusowego ściągnięcia od płatnika zalegających należności skarbowych pobiera się opłaty egzekucyjne w wysokości 5% od sumy zaległej, najmniej jednak 100 mk.

3. Koszty, połączone z przeniesieniem, zabezpieczeniem i przechowaniem ruchomości, zajętych w celu zabezpieczenia zaległości, oraz koszty, połączone z postępowaniem przymusowej sprzedaży (licytacji), przypisuje się płatnikom do zwrotu.

4. Na koszty, połączone z przymusowym zarządem majątku (sekw-stracja), na pokrycie zaległych należności skarbowych, ściąga się 100/o przychodów, uzyskanych z przedmiotu egzekucyjnego, conajmniej jednak 100 mk. za każdy rozpoczęty tydzień sekwestracyjnego zarządu.

Art.  10.

Z kwot wpłaconych, względnie przymusowo ściąganych na zaległe należności skarbowe, pokrywa się przedewszystkiem narosłe koszty egzekucyjne, następnie narosłe odsetki, względnie kary za zwłokę, a z pozostałej reszty zaległą należność skarbową.

Odsetki, kary i koszty, w ten sposób nie pokryte, ściąga się w drodze przymusowej w tym samym trybie, co zaległe należności skarbowe.

Art.  11.

Ustawa niniejsza obowiązuje do dnia 31 grudnia 1922 r.

Art.  12.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu, a o ile chodzi o wykonanie tej ustawy na ziemiach polskich b. dzielnicy pruskiej w porozumieniu z Ministrem b. Dzielnicy Pruskiej.

Art.  13.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie na obszarze ziem polskich b. dzielnicy austrjacko-węgierskiej i w b. dzielnicy rosyjskiej z dniem 1-ym września 1921 r. Termin, od którego ustawa ta będzie obowiązywała na ziemiach polskich b. dzielnicy pruskiej, oznaczy Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem tej dzielnicy.

Art.  14.

Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc wszystkie specjalne przepisy, normujące pobieranie kosztów przymusowego ściągania należności skarbowych, zawarte w ustawach lub rozporządzeniach, obowiązujących w tymże terminie.

¹ Art. 1 zmieniony przez obwieszczenie z dnia 1 sierpnia 1921 r. (Dz.U.21.71.497).

² Art. 8 zmieniony przez obwieszczenie z dnia 1 sierpnia 1921 r. (Dz.U.21.71.497).

³ Art. 9 ust. 2 zmieniony przez obwieszczenie z dnia 1 sierpnia 1921 r. (Dz.U.21.71.497).