Określenie w zakresie ubezpieczenia pracowników umysłowych warunków praktyki, wymaganej dla zaliczenia do pracowników umysłowych sprzedawców i ekspedjentów sklepowych i księgarskich oraz warunki ulgowe tegoż zaliczenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.49.414

Akt utracił moc

Wersja od: 23 maja 1931 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 1 kwietnia 1931 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, określające w zakresie ubezpieczenia pracowników umysłowych warunki praktyki, wymaganej dla zaliczenia do pracowników umysłowych sprzedawców i ekspedjentów sklepowych i księgarskich oraz warunki ulgowe tegoż zaliczenia.

Na podstawie art. 3 p. 9 oraz art. 158 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 911) zarządza się co następuje:

§ 1. Przez praktykę, która łącznie z ukończeniem zawodowej szkoły dokształcającej jest w myśl przepisów art. 3 p. 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych warunkiem zaliczenia sprzedawców i ekspedjentów sklepowych i księgarskich do pracowników umysłowych, należy rozumieć zatrudnienie na podstawie umowy o naukę, w rozumieniu przepisów działu VI rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem (Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468), względnie przepisów, zawartych w § 98 i następnych austrjackiej ustawy przemysłowej w brzmieniu, ogłoszonem dnia 16 sierpnia 1907 r. (Dz. u. p. Nr. 199), o ile idzie o cieszyńską część województwa śląskiego oraz w § 126 i następnych Ordynacji Przemysłowej Rzeszy Niemieckiej (Reichsgewerbeordnung) w odniesieniu do górnośląskiej części województwa śląskiego, lub na podstawie umowy o pracę, polegające na spełnianiu czynności sprzedawcy lub ekspedjenta przez okres trzech lat w następujących zakładach:

1) w przedsiębiorstwach, zaliczonych według przepisów części II załącznika do art. 23 ustawy z dnia 15 lipca 1925 r. o państwowym podatku przemysłowym (Dz. U. R. P. Nr. 79, poz. 550) - do przedsiębiorstw handlowych I i II kategorji oraz do przedsiębiorstw przemysłowych I, II, III, IV i V kategorji;

2) w spółdzielniach, działających na zasadzie ustawy z dnia 29 października 1920 r. o spółdzielniach (Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 733), należących do związków rewizyjnych;

3) w księgarniach;

4) w sklepach, objętych punktem 1-szym art. 3 ustawy z dnia 15 lipca 1925 r. o państwowym podatku przemysłowym.

Równoznaczne z odbyciem praktyki jest również trzyletnie:

a) wykonywanie samodzielnej pracy w charakterze kupca w zakładach, wymienionych w punktach 1 i 3 ustępu 1-go niniejszego paragrafu, b) zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w charakterze pracownika umysłowego w rozumieniu art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych.

§ 2. Sprzedawcy i ekspedjenci sklepowi i księgarscy, objęci ustępem drugim art. 158 wymienionego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, zostaną zaliczeni do pracowników umysłowych w rozumieniu tego rozporządzenia, o ile:

1) odbyli czteroletnią praktykę w rozumieniu § 1 ustęp 1 i 2 rozporządzenia niniejszego, oraz

2) złożą w charakterze eksternów uproszczony egzamin z kursu dokształcającej szkoły zawodowej przed komisją egzaminacyjną.

Warunki dopuszczenia do składania egzaminu, regulamin egzaminu oraz program egzaminacyjny określi zarządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, przyczem stwierdzenie, czy w danej miejscowości nie istnieją lub istnieją w niedostatecznej liczbie szkoły dokształcające, należy do kuratorjum właściwego okręgu szkolnego.

§ 3. Sprzedawcy i ekspedjenci sklepowi i księgarscy, którzy do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego zostali uznani za pracowników umysłowych na podstawie postanowienia ustępu 3 art. 158 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 911) i jako tacy zostali ubezpieczeni w Zakładach Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych, uważani będą i nadal za pracowników umysłowych.

§ 4. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.