Określenie w trybie § 2 rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 czerwca 1924 r. o lichwie pieniężnej najwyższych dozwolonych korzyści majątkowych przedsiębiorstw, trudniących się czynnościami bankowemi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.98.841

Akt utracił moc
Wersja od: 12 lutego 1947 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRÓW SKARBU I SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 7 listopada 1932 r.
w sprawie określenia w trybie § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 czerwca 1924 r. o lichwie pieniężnej najwyższych dozwolonych korzyści majątkowych przedsiębiorstw, trudniących się czynnościami bankowemi.

Na podstawie §§ 2, 5 i 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 czerwca 1924 r. o lichwie pieniężnej (Dz. U. R. P. Nr. 56, poz. 574) oraz art. I ustawy z dnia 30 czerwca 1926 r., dotyczącej przedłużenia mocy obowiązującej tego rozporządzenia (Dz. U. R. P. Nr. 62, poz. 372), zarządza się co następuje:
Przedsiębiorstwa, trudniące się czynnościami bankowymi, obowiązane są sporządzać na 31 grudnia każdego roku wykazy:
a)
najwyższych wymawianych i pobieranych odsetek i prowizji:

1) przy dyskoncie weksli,

2) przy rachunkach debetowych otwartego kredytu,

3) od pożyczek terminowych,

4) od pożyczek zabezpieczonych zastawem papierów wartościowych i towarów,

5) od pożyczek zabezpieczonych zastawem ruchomości, z wyjątkiem papierów wartościowych i towarów, przy czym winna być wyszczególniona wysokość wynagrodzenia, pobieranego za ubezpieczenie ruchomości, ich przechowanie i oszacowanie,

6) od gwarancyj, udzielanych z tytułu eksportu,

7) od gwarancyj, udzielanych w formie indosu na wekslach i innych,

b)
najwyższych opłat, pobieranych jednorazowo przy czynnościach:

1) inkasa,

2) zleceń giełdowych,

3) wydawania akredytyw.

Wykazy powyższe powinny być przedstawiane właściwym izbom skarbowym w ciągu pierwszych 10 dni następnego roku.

Za datę przedstawienia uważana będzie również data nadania na pocztę listu poleconego z wykazem.

Korzyści majątkowe, osiągane przez przedsiębiorstwa, trudniące się czynnościami bankowemi, przy czynnościach kredytowych, wyszczególnionych w § 1 niniejszego rozporządzenia, nie mogą przekraczać 91/2% w stosunku rocznym, z wyjątkami, określonemi w ustępie 2 niniejszego paragrafu.

Korzyści majątkowe, osiągane przy czynnościach kredytowych, określonych w § 1, przez spółdzielnie kredytowe, działające na obszarze całego Państwa, oraz przez komunalne kasy oszczędności - na obszarze województw wileńskiego, z wyjątkiem m. Wilna, nowogródzkiego, poleskiego, wołyńskiego, białostockiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego, z wyjątkiem m. Stanisławowa, nie mogą przekraczać 10% w stosunku rocznym.

Osobne rozporządzenie ustali termin, od którego określone w ustępie 2 niniejszego paragrafu wyjątki (10%) zostaną uchylone.

Przepisy, zawarte w ustępach 1 i 2 niniejszego paragrafu, nie obejmą zwrotu kosztów porta, damna i opłat stemplowych, oraz nie obejmują prowizji obrotowej na rachunkach otwartego kredytu i bieżących, która jednak nie może przekraczać 1/8% kwartalnie od większej strony obrotu po potrąceniu od niej salda, albo 1/8% kwartalnie od salda początkowego danego okresu. Prowizja może być podniesiona do 1/4% kwartalnie w wypadkach, w których rachunek nie wykazuje w ciągu kwartału żadnych zmian.

Przy pożyczkach na zastaw ruchomości, z wyjątkiem papierów wartościowych i towarów, korzyści majątkowe nie mogą przekraczać 91/2% w stosunku rocznym tytułem procentów i prowizyj od udzielanych pożyczek, oraz aż do odwołania 3/4% miesięcznie od sumy udzielanych pożyczek tytułem wynagrodzenia za ubezpieczenie przedmiotów zastawu, ich przechowanie i szacowanie.

Umowy o pożyczki pieniężne, zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w których wymówione korzyści majątkowe ponad normy, przewidziane w § 2 niniejszego rozporządzenia, nie zostały pobrane przed tym terminem, ulegają wykonaniu w ten sposób, że korzyści te mogą być pobrane w umówionej wysokości za czas do najbliższego terminu ich płatności. Termin ten nie może przekraczać daty 31 grudnia 1932 r.
Izby skarbowe nie później niż w dniu 30 stycznia każdego roku przesyłają otrzymane wykazy (§ 1) wraz z odpowiednim spisem do Ministerstwa Skarbu.

Jednocześnie izby nadsyłają listę instytucyj bankowych, które wykazów w terminie nie nadesłały.

Kontrola nad wykonywaniem przepisów, zawartych w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 czerwca 1924 r. o lichwie pieniężnej (Dz. U. R. P. Nr 56, poz. 574) i w rozporządzeniu niniejszym, przez komunalne kasy oszczędności oraz przez spółdzielnie trudniące się czynnościami bankowymi może być powierzona przez Ministra Skarbu Związkowi Komunalnych Kas Oszczędności Rzeczypospolitej Polskiej oraz Związkowi Rewizyjnemu Spółdzielni Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku komunalne kasy oszczędności oraz spółdzielnie kredytowe czynią zadość obowiązkowi, przewidzianemu w § 1, przedstawiając wykazy w oznaczonym terminie właściwemu związkowi.
W razie stwierdzonego przekroczenia przepisów, zawartych w §§ 1 i 2, przez komunalne kasy oszczędności oraz przez spółdzielnie kredytowe Związek Komunalnych Kas Oszczędności Rzeczypospolitej Polskiej oraz Związek Rewizyjny Spółdzielni Rzeczypospolitej Polskiej obowiązane są zawiadomić o tym Ministerstwo Skarbu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości z dnia 15 lipca 1930 r. o lichwie pieniężnej (Dz. U. R. R. Nr. 50, poz. 424).

1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1946 r. (Dz.U.47.14.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 lutego 1947 r.
2 § 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1946 r. (Dz.U.47.14.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 lutego 1947 r.
3 § 5 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1946 r. (Dz.U.47.14.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 lutego 1947 r.
4 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1946 r. (Dz.U.47.14.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 lutego 1947 r.