Określenie trybu korzystania przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa z niezbędnej pomocy instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.56.326

Akt utracił moc

Wersja od: 23 sierpnia 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 lipca 1990 r.

w sprawie określenia trybu korzystania przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa z niezbędnej pomocy instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli.

Na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180) zarządza się, co następuje:

§ 1. Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa, zwani dalej "funkcjonariuszami", przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych, podejmowanych w celu realizacji zadań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 1-3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180), mają prawo:

1) żądać niezbędnej pomocy od instytucji państwowych,

2) zwracać się o niezbędną pomoc do jednostek gospodarczych i organizacji społecznych,

3) w nagłych wypadkach zwracać się do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy

- określając zakres i rodzaj pomocy.

§  2.

1. Do wystąpienia z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy, o której mowa w § 1, są uprawnieni kierownicy jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze i dochodzeniowo-śledcze. Wystąpienie w sprawach określonych w § 1 pkt 1 i 2 powinno być sporządzone na piśmie.

2. O udzielenie pomocy przez instytucje państwowe, jednostki gospodarcze i organizacje społeczne funkcjonariusze zwracają się do ich kierowników, a w przypadkach nagłych - do osób aktualnie dysponujących mieniem tych instytucji.

§  3.

1. Instytucje państwowe są obowiązane udzielić żądanej pomocy, o ile wykonanie tego obowiązku nie zakłóci funkcjonowania pogotowia ratunkowego lub technicznego, straży pożarnej lub innej specjalistycznej służby ratowniczej.

2. Warunkiem skorzystania z pomocy jednostek gospodarczych i organizacji społecznych jest wyrażenie przez nie zgody. Jednostki gospodarcze i organizacje społeczne wyrażają zgodę w formie pisemnej, a jeżeli nie jest to możliwe - w formie ustnej przez ich przedstawicieli; zgoda obywatela na udzielenie doraźnej pomocy może być wyrażona ustnie.

§ 4. Jeżeli wykonywane czynności stanowią tajemnicę państwową lub służbową, osoby, które udzielają pomocy, są obowiązane do zachowania tej tajemnicy. Przepis stosuje się odpowiednio w razie niewyrażenia zgody na udzielenie pomocy.

§  5.

1. O udzielenie doraźnej pomocy w nagłych wypadkach do każdego obywatela mają prawo zwracać się również funkcjonariusze nie wymienieni w § 2 ust. 1, jeżeli wykonują czynności określone w § 1. W takim przypadku funkcjonariusz jest obowiązany okazać legitymację służbową lub znak identyfikacyjny, informując, w jakiej jednostce pełni służbę. O zwróceniu się o pomoc i o skorzystaniu z pomocy funkcjonariusz informuje w raporcie swojego przełożonego.

2. Na udostępnione w ramach doraźnej pomocy rzeczy funkcjonariusz wydaje pokwitowanie określające cechy charakterystyczne i inne istotne dane dotyczące tej rzeczy. Pokwitowanie podlega zwrotowi przy zwrocie rzeczy. W razie zastrzeżeń właściciela (posiadacza) rzeczy, sporządza się protokół uszkodzenia lub zniszczenia rzeczy.

§  6.

1. Raport, o którym mowa w § 5 ust. 1, powinien zawierać:

1) stopień, imię i nazwisko funkcjonariusza i nazwę jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, w której pełni służbę,

2) dane osoby, do której funkcjonariusz zwrócił się o udzielenie pomocy,

3) określenie pomocy, o jaką występowano,

4) szczegółowy opis udzielonej pomocy,

5) wskazanie ewentualnego uszczerbku na zdrowiu osoby udzielającej pomocy lub szkody materialnej w udostępnionym przez nią mieniu,

6) uzasadnienie zwrócenia się o pomoc i skorzystania z pomocy,

7) podpis funkcjonariusza.

2. W przypadku wykonywania czynności stanowiących tajemnicę państwową lub służbową, do raportu dołącza się pisemne zobowiązanie do jej zachowania osoby, do której zwrócono się o udzielenie pomocy lub która jej udzieliła.

3. Nieuzasadnione lub niewłaściwe wykorzystanie pomocy przez funkcjonariusza traktuje się jako wykroczenie dyscyplinarne, a powstałe w jej wyniku szkody pokrywa funkcjonariusz.

§  7.

1. W razie udzielenia pomocy przez obywateli, Urząd Ochrony Państwa może osobom tym przyznać wynagrodzenie.

2. Osoba, która doznała uszczerbku na zdrowiu lub szkody w mieniu w związku z udzieleniem funkcjonariuszom pomocy, może dochodzić roszczeń z tego tytułu według zasad określonych w odrębnych przepisach.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.