Rozdział 6 - Świadectwa pochodzenia - Określenie szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.130.851

Akt utracił moc

Wersja od: 28 listopada 1998 r.

Rozdział  6

Świadectwa pochodzenia

§  13.  ⁴

1. Jeżeli pochodzenie towaru przywożonego na polski obszar celny lub wywożonego z polskiego obszaru celnego musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia, dowodem pochodzenia towaru może być świadectwo pochodzenia, które spełnia łącznie następujące warunki:

1) zostało sporządzone przez organ upoważniony w danym kraju do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia towarów,

2) zawiera dane niezbędne do identyfikacji towaru objętego świadectwem, w szczególności

a) dane nadawcy lub osoby wywożącej towar,

b) określenie rodzaju towaru,

c) masę brutto lub netto towaru; dane te mogą zostać zastąpione innymi, takimi jak ilość lub objętość, w wypadku gdy towar podczas transportu zmienia swoją masę, gdy jego masa nie może być określona lub gdy ilość lub objętość są danymi zwyczajowo identyfikującymi ten towar,

d) liczbę, rodzaj, znaki i numery opakowań; jeżeli towar jest przewożony luzem, należy umieścić na świadectwie odpowiednią adnotację,

3) poświadcza, że towar, którego świadectwo dotyczy, pochodzi z określonego kraju.

2. Świadectwo pochodzenia prawidłowo wystawione w kraju, z którego dokonano wywozu towaru, jest uznawane przez organ celny za dowód pochodzenia towaru.

3. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia organ celny uzna duplikat tego świadectwa wystawiony prawidłowo przez upoważniony organ.

§ 14. Świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego są wydawane przez organy celne na pisemny wniosek nadawcy lub osoby wywożącej towar z polskiego obszaru celnego, chyba że umowy międzynarodowe przewidują wydawanie świadectw pochodzenia przez inne uprawnione podmioty.

§  15. 

1. Świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego sporządza się na formularzu, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Karta nr 1 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi oryginał świadectwa pochodzenia i, po potwierdzeniu przez organ celny, jest wydawana wnioskodawcy.

3. Karta nr 2 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi kopię świadectwa pochodzenia. Organ celny po potwierdzeniu świadectwa zatrzymuje kopię, chyba że wnioskodawca umieści we wniosku żądanie wydania kopii świadectwa.

4. Karta nr 3 formularza, która jest dwustronnie zadrukowana, stanowi wniosek o wydanie świadectwa.

5. Wnioskodawca wypełnia pola 1-7 na kartach nr 1 i 2 oraz pola 1-9 na karcie nr 3 formularza.

6. Organ celny może, na żądanie wnioskodawcy, wydać dodatkowe kopie świadectwa pochodzenia, sporządzone na kartach nr 2 formularza.

7. 5  Świadectwo pochodzenia można również wystawić po dokonaniu wywozu towaru z polskiego obszaru celnego. Świadectwo pochodzenia wystawione po wywozie towaru może dotyczyć także towarów objętych wieloma zgłoszeniami celnymi.

8. 6  W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia, na wniosek zainteresowanego organ celny wystawia duplikat świadectwa.

§  16. 

1. Wymiary świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego powinny wynosić 210 mm x 297 mm z dopuszczalną tolerancją długości minus 5 mm lub plus 8 mm. Stosowany papier musi być papierem koloru białego, nie zawierającym masy ściernej, nadającym się do pisania i ważyć minimum 64 g/m² lub, jeżeli jest stosowany papier poczty lotniczej - między 25 g/m² i 30g/m². Tło świadectwa powinien pokrywać giloszowany nadruk koloru ciemnobrązowego, pozwalający ujawnić każdego rodzaju fałszerstwo za pomocą środków mechanicznych lub chemicznych.

2. Karta nr 3 formularza jest drukowana w języku polskim. Karty nr 1 i 2 formularza świadectwa pochodzenia mogą być drukowane w jednym lub kilku językach: polskim, angielskim lub, jeśli wymagają tego potrzeby handlu, w innym języku.

3. Na każdym formularzu świadectwa pochodzenia musi znajdować się nazwa i adres drukarni lub jej znak identyfikacyjny.

§  17. 

1. Formularz świadectwa pochodzenia na towary wywożone z polskiego obszaru celnego powinien być wypełniany maszynowo lub ręcznie, na wszystkich kartach w identyczny sposób. Jeżeli formularze są wypełniane pismem odręcznym, powinno to być zrobione tuszem lub atramentem i wielkimi literami.

2. Formularz wypełnia się w języku polskim lub, w zależności od stosowanej praktyki bądź wymagań handlu, w innym języku.

3. Świadectwo i wniosek nie mogą zawierać skreśleń, poprawek, wymazań ani wyrazów wpisanych w miejscu innych wyrazów. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach można dokonać poprawek, pod warunkiem że dokonane zmiany nie uniemożliwią odczytania skreślonego zapisu. Każda zmiana musi być parafowana przez osobę, która wypełnia formularz, i powinna zostać potwierdzona przez organ wystawiający świadectwo pochodzenia.

4. Jeżeli świadectwo pochodzenia jest wystawiane na więcej niż jeden towar, każdy towar jest oznaczany liczbą porządkową. Bezpośrednio pod zapisem odnoszącym się do ostatniego towaru umieszcza się poziomą linię.

5. Świadectwo powinno być wypełnione w taki sposób, aby uniemożliwić jego późniejsze uzupełnienie.

§ 18. W wypadku świadectwa pochodzenia wydawanego dla istotnych części zamiennych, o których mowa w § 9, przywożonych na polski obszar celny lub wywożonych z polskiego obszaru celnego, wnioskodawca jest zobowiązany umieścić w polu 6 wszystkich kart formularza oświadczenie, że towary są przeznaczone do konserwacji sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów wcześniej wywiezionych, oraz podać dane pozwalające na identyfikację tego sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów. Wnioskodawca powinien, o ile jest to możliwe, podać dane dotyczące świadectwa pochodzenia, wystawionego dla wywiezionego sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów, do konserwacji którego części są przeznaczone, a w szczególności nazwę organu wydającego świadectwo pochodzenia, numer i datę wydania.

§  19. 

1. Każdy formularz świadectwa pochodzenia wystawionego dla towaru wywożonego z polskiego obszaru celnego musi posiadać numer serii w celu jego indywidualizacji. Na każdej karcie formularza numer serii musi być taki sam.

2. Organ celny może umieścić na jednej lub kilku kartach formularza świadectwa pochodzenia dodatkowo numer wystawienia. Jeżeli numer wystawienia jest umieszczony na więcej niż jednej karcie, numer ten musi być taki sam.

§ 20. Organ, który wydał świadectwo pochodzenia, przechowuje wnioski dotyczące wydanych świadectw przez okres 5 lat.

§  20a.  ⁷

1. W celu sprawdzenia autentyczności świadectwa pochodzenia towarów lub prawidłowości danych w nim zawartych organ celny może skierować je do weryfikacji do organu wystawiającego świadectwo.

2. Jeżeli organ, do którego skierowano świadectwo w celu jego weryfikacji, nie udzieli odpowiedzi w terminie 10 miesięcy od dnia wysłania wniosku o weryfikację lub udzielona odpowiedź nie będzie zawierała informacji pozwalających na stwierdzenie, że weryfikowany dokument jest autentyczny i zawiera prawidłowe dane, dokument uznaje się za nieprawidłowy do potwierdzenia pochodzenia towaru.

§ 21. W wypadku wydawania świadectwa pochodzenia przez uprawnione podmioty, o których mowa w § 14, przepisy § 15-20 stosuje się odpowiednio, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.

⁴ § 13 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 27 października 1998 r. (Dz.U.98.138.890) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 1998 r.

⁵ § 15 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 27 października 1998 r. (Dz.U.98.138.890) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 1998 r.

⁶ § 15 ust. 8 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 27 października 1998 r. (Dz.U.98.138.890) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 1998 r.

⁷ § 20a dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 27 października 1998 r. (Dz.U.98.138.890) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 1998 r.