Określenie przypadków, w których za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.70.790

Akt utracił moc

Wersja od: 26 sierpnia 1999 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 18 sierpnia 1999 r.

w sprawie określenia przypadków, w których za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych.

Na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636) zarządza się, co następuje:

§ 1. Za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się, ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania, wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym, ze zmiennym wynagrodzeniem:

1) w charakterze rybaków rybołówstwa morskiego i śródlądowego,

2) na statkach żeglugi przybrzeżnej,

3) w charakterze personelu pływającego żeglugi śródlądowej oraz personelu latającego i pokładowego linii lotniczych,

4) w budownictwie,

5) w kółkach rolniczych i spółdzielniach kółek rolniczych oraz w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych,

6) w gospodarstwach rolnych,

7) w przetwórstwie rolno-spożywczym,

8) w charakterze akwizytorów,

9) w charakterze pośredników ubezpieczeniowych,

10) w charakterze dziennikarzy,

11) w charakterze realizatorów programów radiowych i telewizyjnych lub w charakterze pracowników artystycznych oraz organizatorów i realizatorów imprez artystycznych,

12) w biurach i pracowniach projektowych oraz w przedsiębiorstwach geodezyjno-kartograficznych,

13) w systemie prowizyjnym i czasowo-prowizyjnym,

14) w systemie akordowym.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r.