Określenie przypadków, w których kobiety przeniesione do rezerwy nie mogą być powołane do czynnej służby wojskowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.41.279

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1964 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 11 listopada 1964 r.

w sprawie określenia przypadków, w których kobiety przeniesione do rezerwy nie mogą być powołane do czynnej służby wojskowej.

Na podstawie art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 30 stycznia 1959 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 20, poz. 108) zarządza się, co następuje:

§ 1. Do czynnej służby wojskowej (przeszkolenia wojskowego, służby wojskowej w razie mobilizacji lub w czasie wojny) nie mogą być powołane kobiety przeniesione do rezerwy, które:

1) są w ciąży,

2) są obłożnie chore,

3) sprawują opiekę nad dziećmi (własnymi, przysposobionymi, pasierbami, obcymi wziętymi na utrzymanie i wychowanie):

a) w wieku do 7 lat,

b) w wieku od 7 do 16 lat, jeżeli sprawowanie tej opieki nie może być powierzone innej osobie,

4) sprawują opiekę nad osobami zaliczonymi do I grupy inwalidów albo nad osobami obłożnie chorymi, jeżeli wspólnie z tymi osobami zamieszkują, a opieki nad nimi nie można powierzyć innej osobie.

§  2.

1. Stan ciąży, obłożną chorobę kobiety oraz obłożną chorobę osób określonych w § 1 pkt 4 stwierdza się zaświadczeniem wydanym przez lekarza zakładu społecznego służby zdrowia.

2. Sprawowanie opieki nad dziećmi w wieku do lat 7 stwierdza się na podstawie wpisów o posiadaniu dziecka, zamieszczonych w dowodzie osobistym kobiety, a w razie braku takich wpisów - na podstawie pisemnego oświadczenia zainteresowanej kobiety. Konieczność sprawowania opieki nad dziećmi w wieku od 7 do 16 lat życia lub osobami określonymi w § 1 pkt 4 zainteresowana kobieta stwierdza pisemnym oświadczeniem. Oświadczenie powinno zawierać stwierdzenie świadomości odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania.

3. O inwalidztwie osób określonych w § 1 pkt 4 orzeka komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w trybie przepisów o orzekaniu o inwalidztwie osób nie będących pracownikami oraz osób nie ubiegających się o zaopatrzenie rentowe.

§ 3. Wpisy w dowodach osobistych oraz zaświadczenia, orzeczenia i oświadczenia określone w § 2 stanowią podstawę dla wojskowego komendanta rejonowego do niepowołania danej kobiety do czynnej służby wojskowej.

§ 4. Po ustaniu warunków określonych w § 1 kobiety przeniesione do rezerwy mogą być powołane do czynnej służby wojskowej.

§ 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lutego 1960 r. w sprawie określenia przypadków, w których kobiety przeniesione do rezerwy nie mogą być powoływane na przeszkolenie wojskowe kobiet (Dz. U. Nr 7, poz. 50).

§ 6. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Obrony Narodowej.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.