§ 2. - Określenie przypadków, w których dopuszczalne jest użycie broni przez Milicję Obywatelską oraz tryb postępowania przy użyciu broni.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.46.313

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1955 r.

§ 2. Funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej uprawniony jest do użycia broni tylko w następujących przypadkach:

1) w obronie własnej oraz w celu odparcia bezpośredniego i gwałtownego zamachu na życie innej osoby,

2) przeciwko napastnikowi, który nie usłucha wezwania do natychmiastowego porzucenia broni, jeżeli zachowanie się napastnika wskazuje na bezpośrednie niebezpieczeństwo użycia przez niego broni,

3) przeciwko napastnikowi, który usiłuje przemocą odebrać broń funkcjonariuszowi Milicji Obywatelskiej i nie zaniecha tego mimo wezwania i ostrzeżenia,

4) dla zapobieżenia lub odparcia zamachu na urządzenia ważne dla interesów gospodarki narodowej lub służące obronie Państwa,

5) dla zapobieżenia lub odparcia zamachu na mienie społeczne o znacznej wartości,

6) w celu udaremnienia ucieczki sprawcy zamachu określonego w pkt 1, 2, 3, 4, 5,

7) w czasie pościgu za niebezpiecznym przestępcą, terrorystą, szpiegiem, dywersantem, zabójcą, podpalaczem, sprawcą napadu rabunkowego,

8) w razie gdy konwojowany niebezpieczny przestępca podjął nie budzącą wątpliwości próbę ucieczki,

9) w celu udaremnienia nielegalnego przekroczenia granicy Państwa, jeżeli zachodzą warunki, w których organy ochrony granic uprawnione są do użycia broni w myśl obowiązujących przepisów o ochronie granic państwowych.