Określenie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej oraz minimalnej wysokości sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z prowadzoną działalnością przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.98.1142

Akt utracił moc

Wersja od: 10 grudnia 1999 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 24 listopada 1999 r.

w sprawie określenia minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej oraz minimalnej wysokości sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z prowadzoną działalnością przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043, z 1998 r. Nr 113, poz. 714 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401) zarządza się, co następuje:

§ 1. Dla celów określenia minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej oraz minimalnej wysokości sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z prowadzoną działalnością przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych dokonuje się następującego rozróżnienia krajów, w których ta działalność jest prowadzona:

1) Polska,

2) Albania, Andora, Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania z wyłączeniem Wysp Kanaryjskich, Niderlandy, Irlandia, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia, Malta, Mołdowa, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Rosja, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Ukraina, Węgry, Wielka Brytania i Włochy,

3) inne kraje nie wymienione w pkt 1 i 2 oraz Wyspy Kanaryjskie.

§  2.

1. Minimalna wysokość sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 i Nr 158, poz. 1043, z 1998 r. Nr 113, poz. 714 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401), zwanej dalej "ustawą", wynosi dla:

1) organizatorów turystyki - 4% rocznych przychodów z tytułu prowadzonej działalności, nie mniej jednak niż równowartość:

a) 20.000 EURO - dla organizatorów oferujących imprezy turystyczne w Polsce oraz w krajach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3,

b) 5.000 EURO - dla organizatorów oferujących imprezy turystyczne w Polsce oraz w krajach, o których mowa w § 1 pkt 2,

c) 3.000 EURO - dla organizatorów oferujących imprezy turystyczne wyłącznie w Polsce,

2) pośredników turystycznych pośredniczących na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych za granicą przez przedsiębiorców zagranicznych nie prowadzących działalności w Polsce - 4% rocznych przychodów z tytułu prowadzonej działalności, nie mniej jednak niż równowartość:

a) 20.000 EURO - dla pośredników turystycznych pośredniczących na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych w krajach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3,

b) 5.000 EURO - dla pośredników turystycznych pośredniczących na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych w krajach, o których mowa w § 1 pkt 2,

3) pośredników turystycznych pośredniczących na zlecenie klientów wyłącznie w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych w Polsce oraz umów z organizatorami posiadającymi zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy - 4% rocznych przychodów z tytułu prowadzonej działalności, nie mniej jednak niż 3.000 EURO.

2. Przez roczny przychód uzyskany z tytułu prowadzonej działalności przez:

1) organizatora turystyki - rozumie się przychód wyłącznie z tytułu organizowania imprez turystycznych na rzecz klientów, o których mowa w art. 3 pkt 11 ustawy, w roku obrotowym poprzedzającym rok wystąpienia o zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, lub poprzedzającym rok przedłożenia dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, w tym przychód, w którego uzyskaniu pośredniczyli agenci i pośrednicy turystyczni, o których mowa w art. 3 pkt 6 i 7 ustawy,

2) pośrednika turystycznego - rozumie się przychód uzyskany wyłącznie z tytułu działalności polegającej na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych w roku obrotowym poprzedzającym rok wystąpienia o zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, lub poprzedzającym rok przedłożenia dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, przy czym w przypadku pośrednictwa w zawieraniu tych umów z przedsiębiorcami zagranicznymi nie prowadzącymi działalności w kraju za przychód ten uważa się także całość wpłat wnoszonych przez klientów na opłacenie usług tych przedsiębiorców.

3. Dla organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, przedstawiających gwarancję wspólnie z innymi organizatorami turystyki lub pośrednikami turystycznymi, przez roczny przychód z tytułu prowadzonej działalności rozumie się sumę ich rocznych przychodów ustalonych dla każdego z tych przedsiębiorców zgodnie z ust. 2.

§ 3. Do przedsiębiorców rozpoczynających działalność stosuje się przy ustalaniu minimalnej wysokości sumy gwarancji odpowiednio przepisy § 2 ust. 1.

§ 4. Minimalna wysokość sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta, z tytułu umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, wynosi dla:

1) organizatorów turystyki oraz pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców nie prowadzących działalności w Polsce - kwotę stanowiącą równowartość ceny imprezy turystycznej, nie mniej jednak niż równowartość:

a) 500 EURO - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej do krajów, o których mowa w § 1 pkt 3,

b) 200 EURO - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej do krajów, o których mowa w § 1 pkt 2,

c) 20 EURO - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie w Polsce,

2) pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców posiadających zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy - sumę stanowiącą równowartość 50 EURO, a dla usług turystycznych wyłącznie w Polsce - sumę stanowiącą równowartość 20 EURO.

§ 5. Do ustalenia równowartości w złotych kwoty wyrażonej w EURO przyjmuje się średni kurs tej waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.