Rozdział 2 - Metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego - Określenie metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.2458

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 grudnia 2021 r.

Rozdział  2

Metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego

§  2.  [Metoda kalkulacji uproszczonej]

1. Kosztorys inwestorski sporządza się metodą kalkulacji uproszczonej, polegającą na obliczeniu wartości kosztorysowej robót objętych przedmiarem robót jako sumy iloczynów liczby jednostek przedmiarowych robót podstawowych i cen jednostkowych robót podstawowych bez podatku od towarów i usług, według wzoru:

W_k = Z (L_j x C_j)

w którym poszczególne symbole oznaczają:

W_k - wartość kosztorysową robót;

L_j - liczbę jednostek przedmiarowych robót podstawowych;

C_j - cenę jednostkową roboty podstawowej.

2. Wartość kosztorysowa robót obejmuje wartość wszystkich materiałów, urządzeń i konstrukcji potrzebnych do zrealizowania przedmiotu zamówienia.

§  3.  [Podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego]

1. Podstawę do sporządzania kosztorysu inwestorskiego stanowią:

1) dokumentacja projektowa;

2) specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych;

3) założenia wyjściowe do kosztorysowania;

4) ceny jednostkowe robót podstawowych.

2. Przy ustalaniu cen jednostkowych robót podstawowych stosuje się w kolejności:

1) ceny jednostkowe robót podstawowych określone na podstawie danych rynkowych, w tym danych z zawartych wcześniej umów lub powszechnie stosowanych aktualnych publikacji;

2) kalkulacje szczegółowe cen jednostkowych.

§  4.  [Kalkulacja szczegółowa ceny jednostkowej]

1. Kalkulacja szczegółowa ceny jednostkowej polega na określeniu wartości poszczególnych jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich) oraz doliczeniu narzutów kosztów pośrednich i zysku, według wzoru:

C_j = Σ (n x c) + K_pj + Z_j

w którym poszczególne symbole oznaczają:

C_j - cenę jednostkową roboty podstawowej;

n - jednostkowe nakłady rzeczowe: robocizny - n_r, materiałów - n_m, pracy sprzętu - n_s;

c - cenę czynników produkcji: robocizny - C_r, ceny materiałów - C_m, ceny pracy sprzętu - C_s;

n x c - koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, według wzoru:

n x c = (Σ n_r x C_r + Σ n_m x C_m + Σ n_s x C_s);

K_pj - koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;

Z_j - zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót.

2. Koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót ustala się za pomocą wskaźnika narzutu kosztów pośrednich, według wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

K_pj - koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót;

W_kp - wskaźnik narzutu kosztów pośrednich w %;

R_j - koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót;

S_j - koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót.

3. Zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót oblicza się jako iloczyn wskaźnika narzutu zysku i podstawy jego naliczania.

§  5.  [Ustalenie jednostkowych nakładów rzeczowych]

1. Przy ustalaniu jednostkowych nakładów rzeczowych stosuje się w kolejności:

1) analizę indywidualną;

2) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych określone w odpowiednich katalogach oraz metodę interpolacji i ekstrapolacji, przy wykorzystaniu wielkości określonych w katalogach.

2. Przy ustalaniu stawek i cen czynników produkcji stosuje się w kolejności:

1) analizę własną;

2) dane rynkowe lub powszechnie stosowane, aktualne publikacje.

3. Ceny materiałów podaje się łącznie z kosztami zakupu.

4. Przy ustalaniu wskaźnika narzutów kosztów pośrednich i wskaźnika narzutu zysku przyjmuje się wielkości określone według danych rynkowych, w tym danych z zawartych wcześniej umów lub powszechnie stosowanych aktualnych publikacji, a w przypadku braku takich danych - według analizy indywidualnej.

5. Podstawę naliczania narzutu zysku ustala się w założeniach wyjściowych do kosztorysowania.

§  6.  [Jednostkowe nakłady rzeczowe ustalone na podstawie analizy indywidualnej]

1. Jednostkowe nakłady rzeczowe ustalone na podstawie analizy indywidualnej uwzględniają w przypadku:

1) robocizny - liczbę roboczogodzin dotyczącą wszystkich czynności, które są wymienione w szczegółowych opisach robót podstawowych wyszczególnionych pozycji kosztorysowych, oraz 5% rezerwy na czynności pomocnicze;

2) materiałów - ilości/liczby wyszczególnionych rodzajów materiałów, wyrobów lub prefabrykatów niezbędnych do wykonania robót podstawowych wyszczególnionych pozycji kosztorysowych, z uwzględnieniem ubytków i odpadów w transporcie i w procesie wbudowania;

3) pracy sprzętu - liczbę maszynogodzin pracy wymienionych jednostek sprzętowych, niezbędnych do wykonania robót podstawowych wyszczególnionych pozycji kosztorysowych, z uwzględnieniem przestojów wynikających z procesu technologicznego.

2. Godzinowe stawki robocizny kosztorysowej ustalone na podstawie analizy własnej obejmują wszystkie składniki zaliczane do wynagrodzenia oraz koszty pochodne naliczane od wynagrodzeń, a w szczególności:

1) wynagrodzenie zasadnicze;

2) premie regulaminowe;

3) dodatkowe składniki wynagrodzenia (dodatki za staż pracy, inne dodatki przysługujące zgodnie z postanowieniami regulaminu pracy);

4) inne świadczenia związane z pracą (wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego i za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, zasiłki za czas niezdolności do pracy wskutek choroby, odprawy emerytalne, nagrody jubileuszowe);

5) obligatoryjne obciążenia płac;

6) odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

3. W cenach jednostkowych materiałów ustalonych na podstawie analizy własnej nie uwzględnia się podatku od towarów i usług.

4. W cenach jednostkowych maszynogodzin pracy jednostek sprzętowych ustalonych na podstawie analizy własnej nie uwzględnia się podatku od towarów i usług.

5. W cenach jednostkowych uwzględnia się kosztorysową cenę pracy jednostki sprzętowej lub transportowej wraz z kosztami obsługi etatowej oraz koszty jednorazowe, uwzględniające koszty przewozu sprzętu lub środków transportu z bazy na budowę i z powrotem, montaż i demontaż na miejscu pracy albo przezbrojenie.

§ 7. [Elementy kosztorysu inwestorskiego] Kosztorys inwestorski obejmuje:

1) stronę tytułową zawierającą:

a) nazwę nadaną zamówieniu przez zamawiającego,

b) lokalizację obiektu budowlanego lub robót budowlanych,

c) nazwy i kody określone w rozporządzeniu (WE) nr 2195/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie Wspólnego Słownika Zamówień (CPV) (Dz. Urz. WE L 340 z 16.12.2002, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 5, str. 3, z późn. zm.), zwanym dalej "Wspólnym Słownikiem Zamówień",

d) nazwę i adres zamawiającego,

e) imię i nazwisko osoby opracowującej kosztorys oraz nazwę i adres podmiotu opracowującego kosztorys, o ile występuje,

f) wartość kosztorysową robót,

g) datę opracowania kosztorysu;

2) ogólną charakterystykę obiektu lub robót, zawierającą krótki opis techniczny wraz z istotnymi parametrami, które określają wielkość obiektu lub robót;

3) przedmiar robót;

4) kalkulację uproszczoną;

5) tabelę wartości elementów scalonych, sporządzoną w postaci sumarycznego zestawienia wartości robót określonych przedmiarem robót, łącznie z narzutami kosztów pośrednich i zysku, odniesionych do elementu obiektu lub zbiorczych rodzajów robót;

6) załączniki określające:

a) założenia wyjściowe do kosztorysowania,

b) kalkulacje szczegółowe cen jednostkowych, analizy indywidualne nakładów rzeczowych oraz analizy własne cen czynników produkcji i wskaźników narzutów kosztów pośrednich i zysku.