Określenie kopalin, których wydobywanie podlega prawu górniczemu, oraz wydobywanie kopalin przez posiadacza powierzchni gruntu na własne potrzeby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.19.80

Akt utracił moc

Wersja od: 2 kwietnia 1962 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 16 marca 1962 r.

w sprawie określenia kopalin, których wydobywanie podlega prawu górniczemu, oraz w sprawie wydobywania kopalin przez posiadacza powierzchni gruntu na własne potrzeby.

Na podstawie art. 1 ust. 4 i art. 6 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze (Dz. U. z 1961 r. Nr 23, poz. 113) zarządza się, co następuje:

§ 1. Prawu górniczemu podlega na całym obszarze Państwa wydobywanie następujących kopalin:

1) antracyt, węgiel kamienny, węgiel brunatny i utwory sapropelowe;

2) antymon, arsen, beryl, bizmut, cer, chrom, cyna, cynk, cyrkon, gal, german, glin, ind, kadm, kobalt, lit, magnez, mangan, miedź, molibden, nikiel, niob, ołów, platyna i jej pokrewne metale (platynowce), rad, ren, rtęć, rubid, selen, skand, srebro, stront, tal, tantal, tellur, tytan, uran, wanad, wolfram, złoto i żelazo - bądź w stanie rodzimym, bądź jako rudy nadające się do technicznego uzyskiwania z nich metali, ich stopów i związków, z wyłączeniem rud żelaznych darniowych;

3) kopaliny bitumiczne w stanie gazowym, płynnym i stałym, w szczególności gaz ziemny, ropa naftowa, wosk ziemny, asfalt naturalny oraz łupki bitumiczne nadające się do technicznego uzyskiwania z nich bituminów;

4) sól kamienna, sole borowe, bromowe, jodowe, magnezowe i potasowe oraz solanki nadające się do technicznego uzyskiwania z nich boru, bromu, jodu, magnezu i potasu lub ich związków;

5) wody lecznicze;

6) siarka oraz piryt i inne kopaliny nadające się do technicznego uzyskiwania z nich siarki lub jej związków;

7) kopaliny fosforowe nadające się do przeróbki na nawozy sztuczne i związki fosforowe;

8) gliny i łupki ogniotrwałe (od 26 stożka Saegera wzwyż);

9) kwarcyty i łupki kwarcytowe oraz łupki chlorytowo-serycytowe nadające się do wyrobów ogniotrwałych i materiałów budowlanych;

10) azbest, baryt, bentonit, fluoryt, glinki białopalące, grafit, kwarc żyłowy, magnezyt, serpentynit, skalenie, topazyt, ziemia okrzemkowa i opoka lekka (ziemia krzemionkowa);

11) glinki kamionkowe, kaoliny, ziemie farbiarskie (ochry i umbry), jeżeli ich złoża są przydatne do przemysłowej eksploatacji w rozmiarach przekraczających miejscowe potrzeby;

12) kryształy minerałów nadające się do technicznego wykorzystania w przemyśle;

13) bursztyn oraz kamienie szlachetne i półszlachetne;

14) kamienie pochodzenia magmowego, w szczególności: andezyt, bazalt, diabaz, gabro, gnejs, granit, melafir, porfir i sienit; kamienie pochodzenia osadowego, w szczególności: anhydryt, dolomit, gips, kreda, margiel, piaskowce i wapień; kamienie pochodzenia metamorficznego, w szczególności kwarcyt i marmur; piaski i gliny formierskie, piaski szklarskie oraz piaski nadające się ze względu na ich jakość i miejsce zalegania do podsadzania wyrobisk górniczych - jeżeli ich złoża są przydatne do przemysłowej eksploatacji w rozmiarach przekraczających miejscowe potrzeby.

§  2.

1. Prezes Centralnego Urzędu Geologii na wniosek właściwego ministra oraz w porozumieniu z Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego:

1) w odniesieniu do kopalin określonych w § 1 pkt 2, 3, 4, 6, 7, 9 i 12 stwierdza, że kopalina nadaje się do technicznego zastosowania lub do przeróbki,

2) w odniesieniu do kopalin określonych w § 1 pkt 11 i 14 stwierdza w drodze zarządzenia, że złoże kopaliny jest przydatne do przemysłowej eksploatacji w rozmiarach przekraczających miejscowe potrzeby.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej stwierdza, czy woda z określonego złoża jest wodą leczniczą w rozumieniu § 1 pkt 5.

§  3.

1. Posiadacz powierzchni gruntu może w jego granicach wydobywać bez zezwolenia na własne potrzeby sposobem odkrywkowym i bez użycia materiałów wybuchowych następujące kopaliny podlegające prawu górniczemu w myśl § 1 i 2: węgiel brunatny, łupki bitumiczne, andezyt, bazalt, diabaz, dolomit, gabro, granit, gips, kredę, melafir, marmur, kwarcyt, porfir, sionit, serpentynit, piaskowce, wapień oraz ziemie farbiarskie.

2. Przez wydobywanie kopaliny na własne potrzeby należy rozumieć wydobywanie jej dla zaspokojenia potrzeb posiadacza powierzchni gruntu i zamieszkałej z nim rodziny bez prawa sprzedaży lub udostępnienia wydobytej kopaliny osobom trzecim, jak również wydobywanie kopaliny w sposób określony w ust. 1 na cele związane z realizacją czynów społecznych.

3. Posiadacz powierzchni gruntu nie może korzystać z prawa określonego w ust. 1, jeżeli prawo wydobywania określonej kopaliny na tym gruncie służy wyłącznie przedsiębiorstwu górniczemu wskutek utworzenia obszaru górniczego.

§  4.

1. Posiadacz powierzchni gruntu wydobywający kopaliny stosownie do § 3 obowiązany jest zabezpieczyć miejsce wydobywania w sposób zapewniający bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzkiego oraz ochronę interesu społecznego.

2. Organ prezydium gromadzkiej rady narodowej wydaje niezbędne zarządzenia i nakazy zmierzające do wykonania obowiązków określonych w ust. 1.

§ 5. Organ prezydium gromadzkiej rady narodowej powinien zawiadomić właściwy do spraw przemysłu organ prezydium powiatowej rady narodowej o wydobywaniu kopaliny na własne potrzeby przez posiadacza powierzchni gruntu, jeżeli tego wymagają szczególne względy bezpieczeństwa albo ochrony złoża lub istniejących stosunków wodnych. Właściwy do spraw przemysłu organ prezydium powiatowej rady narodowej zarządza w razie potrzeby zastosowanie odpowiednich środków zapobiegawczych, a także może zakazać wydobywania kopaliny.

§ 6. Przepisy § 4 ust. 2 i § 5 mają odpowiednie zastosowanie do:

1) właściwego do spraw przemysłu organu prezydium miejskiej, a w mieście podzielonym na dzielnice - dzielnicowej rady narodowej, jeśli kopalina wydobywana jest na obszarze miasta,

2) właściwego organu prezydium rady narodowej osiedla, jeżeli kopalina wydobywana jest na terenie osiedla.

§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1954 r. w sprawie określenia kopalin, których poszukiwanie i wydobywanie podlega prawu górniczemu (Dz. U. Nr 5, poz. 12).

§ 8. Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów oraz zainteresowanym ministrom.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.