Określenie kopalin, których poszukiwanie i wydobywanie podlega prawu górniczemu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.5.12

Akt utracił moc

Wersja od: 1 grudnia 1953 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 13 stycznia 1954 r.

w sprawie określenia kopalin, których poszukiwanie i wydobywanie podlega prawu górniczemu.

Na podstawie art. 1 ust. 2 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze (Dz. U. Nr 29, poz. 113) zarządza się co następuje:

§ 1. Na całym obszarze państwa podlega prawu górniczemu poszukiwanie i wydobywanie następujących kopalin znajdujących się w złożach naturalnych:

1) antracyt, węgiel kamienny, węgiel brunatny i utwory sapropelowe;

2) antymon, arsen, beryl, bizmut, cer, chrom, cyna, cynk, cyrkon, gal, german, glin, ind, kadm, kobalt, lit, magnez, mangan, miedź, molibden, nikiel, niob, ołów, platyna i jej pokrewne metale (platynowce), rad, ren, rtęć, rubid, selen, skand, srebro, tal, tantal, tellur, tytan, uran, wanad, wolfram, złoto i żelazo - bądź w stanie rodzimym, bądź jako rudy nadające się do technicznego uzyskiwania z nich metali, ich stopów i związków, z wyłączeniem rud żelaznych darniowych;

3) kopaliny bitumiczne w stanie gazowym, płynnym i stałym, w szczególności gaz ziemny, ropa naftowa, wosk ziemny, asfalt naturalny oraz łupki bitumiczne nadające się do technicznego uzyskiwania z nich bituminów;

4) sól kamienna, sole borowe, bromowe, jodowe, magnezowe i potasowe oraz solanki nadające się do technicznego uzyskiwania z nich boru, bromu, jodu, magnezu i potasu lub ich związków;

5) siarka oraz piryt i inne kopaliny nadające się do technicznego uzyskiwania z nich siarki lub jej związków;

6) kopaliny fosforowe nadające się do przeróbki na nawozy sztuczne i związki fosforowe;

7) glinki i łupki ogniotrwałe (od 26 stożka Saegera wzwyż);

8) kwarcyty i łupki kwarcytowe nadające się do wyrobów ogniotrwałych;

9) azbest, baryt, bentonit, fluoryt, gliny białopalące, grafit, kwarc żyłowy, magnezyt, serpentynit, skalenie, topazyt, ziemia okrzemkowa i opoka lekka (ziemia krzemionkowa);

10) gliny kamionkowe, kaoliny, ziemie farbiarskie (ochry i umbry), jeżeli ich złoża są przydatne do przemysłowej eksploatacji w rozmiarach przekraczających miejscowe potrzeby;

11) kryształy minerałów, nadające się do technicznego wykorzystania w przemyśle;

12) bursztyn oraz kamienie szlachetne i półszlachetne;

13) kamienie pochodzenia magmowego, w szczególności: andezyt, bazalt, diabaz, gabro, granit, melafir, portir i sienit; kamienie pochodzenia osadowego, w szczególności: anhydryt, dolomit, gips, kreda, piaskowce i wapień; kamienie pochodzenia metamorficznego, w szczególności: kwarcyt i marmur; pianki i gliny formierskie oraz pianki szklarskie - jeżeli ich złoża są przydatne do przemysłowej eksploatacji w rozmiarach przekraczających miejscowe potrzeby.

§ 2. Minister Górnictwa w porozumieniu z zainteresowanym ministrem i Prezesem Centralnego Urzędu Geologii stwierdza, w przypadkach określonych w § 1, że kopalina nadaje się do technicznego zastosowania lub przeróbki albo że jest przydatna do przemysłowej eksploatacji.

§ 3. Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Górnictwa oraz zainteresowanym ministrom.

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia 1953 r.