Ograniczenie połowów niektórych gatunków ryb włokiem na wodach Północno-Zachodniego Atlantyku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.15.68

Akt utracił moc

Wersja od: 6 maja 1967 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ŻEGLUGI

z dnia 10 kwietnia 1967 r.

w sprawie ograniczenia połowów niektórych gatunków ryb włokiem na wodach Północno-Zachodniego Atlantyku.

Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 22, poz. 115) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do połowów dokonywanych przez polskie statki rybackie na wodach rejonów 1, 2, 3, 4 i 5 Północno-Zachodniego Atlantyku, ustalonych w Międzynarodowej konwencji o rybołówstwie na Północno-Zachodnim Atlantyku (Dz. U. z 1962 r. Nr 31, poz. 143) i obejmujących niżej określone obszary wód:

rejon 1 - wody położone na północny wschód od linii biegnącej od punktu o współrzędnych 75°00' szerokości geograficznej północnej i 75°30' długości geograficznej zachodniej do punktu o współrzędnych 69°00' szerokości geograficznej północnej i 59°00' długości geograficznej zachodniej, dalej wody położone na wschód od 59°00' długości geograficznej zachodniej oraz wody położone na północny wschód od linii biegnącej od punktu współrzędnych 61°00' szerokości geograficznej północnej i 59°00' długości geograficznej zachodniej do punktu o współrzędnych 52°15' szerokości geograficznej północnej i 42°00' długości geograficznej zachodniej. Wschodnia granica rejonu biegnie od ostatnio podanego punktu (52°15'N i 42°00'W) w kierunku północnym wzdłuż linii 42°00' długości geograficznej zachodniej do 59°00' szerokości geograficznej północnej, a następnie w kierunku zachodnim wzdłuż tego równoleżnika do przecięcia długości geograficznej 44°00' i od tego punktu w kierunku północnym do Przylądka Farvel w Grenlandii;

rejon 2 - wody położone na południowy zachód od linii biegnącej od punktu o współrzędnych 61°00' szerokości geograficznej północnej i 59°00' długości geograficznej zachodniej do punktu o współrzędnych 52°15' szerokości geograficznej północnej i 42°00' długości geograficznej zachodniej. Północną granicę rejonu wyznacza równoleżnik 61°00' szerokości geograficznej północnej, południową zaś granicę - równoleżnik 52°15' szerokości geograficznej północnej;

rejon 3 - wody położone na południe od równoleżnika 52°15' szerokości geograficznej północnej i na wschód od linii biegnącej prosto na północ od Cape Bauld na północnym wybrzeżu Nowej Funlandii do równoleżnika 52°15' szerokości północnej; na północ od równoleżnika 39°00' szerokości północnej oraz na północny wschód od linii biegnącej skośnie w kierunku północno-zachodnim, przebiegającej przez punkt o współrzędnych 43°30' szerokości północnej i 55°00' długości zachodniej w kierunku punktu o współrzędnych 47°50' szerokości północnej i 60°00' długości zachodniej, aż do przecięcia linii prostej łączącej Cape Ray na wybrzeżu Nowej Funlandii z Cape North na wyspie Cape Breton Island; dalej w kierunku północno-wschodnim wzdłuż wymienionej linii do Cape Ray;

rejon 4 - wody położone na zachód od rejonu 3 i na wschód od linii rozpoczynającej się w punkcie zakończenia się granicy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki i Kanadą w Grand Manan Channel w punkcie o współrzędnych 44°46'35.34''szerokości geograficznej północnej i 66°54'11.23'' długości zachodniej; dalej prosto na południe do równoleżnika 43°50' szerokości północnej; dalej prosto na zachód do południka 67°40' długości zachodniej; dalej prosto na południe do równoleżnika 42°20' szerokości północnej; dalej prosto na wschód do punktu na 66°00' długości zachodniej; dalej wzdłuż linii skośnej w kierunku południowo-wschodnim do punktu o współrzędnych 42°00' szerokości północnej i 65°40' długości zachodniej; dalej prosto na południe do równoleżnika 39°00' szerokości północnej;

rejon 5 - wody położone na zachód od zachodniej granicy rejonu 4. Południowa granica rejonu 5 biegnie wzdłuż równoleżnika 39°00' szerokości geograficznej północnej, a zachodnia - wzdłuż południka 71°40' długości geograficznej zachodniej.

§  2.

1. Zabrania się w rejonie 1 dokonywania połowu dorsza (Gadus morhua L.), plamiaka (Melanogrammus aeglefinus L.), karmazyna (Sebastes), halibuta białego (Hippoglossus hippoglossus L.), halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides Walb.), szkarłacicy (Glyptocephalus cynoglossus L.) i niegładzic (Hippoglossoides platessoides Fab.) przy użyciu włoków manilowych o wielkości oczka mniejszej niż 114 mm lub 4,5 cala.

2. Zabrania się w rejonie 2 dokonywania połowu dorsza (Gadus morhua L.), plamiaka (Melanogrammus aeglefinus L.), karmazyna (Sebastes), halibuta białego (Hippoglossus hippoglossus L.), halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides Walb.), szkarłacicy (Glyptocephalus cynoglossus L.) i niegładzic (Hippoglossoides platessoides Fab.) przy użyciu włoków manilowych o wielkości oczka mniejszej niż 114 mm lub 4,5 cala.

3. Zabrania się w rejonie 3 dokonywania połowu dorsza (Gadus morhua L.), plamiaka (Melanogrammus aeglefinus L.), karmazyna (Sebastes), halibuta białego (Hippoglossus hippoglossus L.), halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides Walb.), szkarłacicy (Glyptocephalus cynoglossus L.), żółcicy (Limanda ferruginea Storer), niegładzic (Hippoglossoides platessoides Fab.), czarniaka (Pollachius virens L.) i miętusa białego (Urophycis tenuis Mitch.) przy użyciu włoków manilowych o wielkości oczka mniejszej niż 114 mm lub 4,5 cala.

4. Zabrania się w rejonie 4 dokonywania połowu dorsza (Gadus morhua L.), plamiaka (Melanogrammus aeglefinus L.), szkarłacicy (Glyptocephalus cynoglossus L.), żółcicy (Limanda ferruginea Storer), czarnicy (Pseudopleuronectes americanus Walb.) i niegładzic (Hippoglossoides platessoides Fab.) przy użyciu włoków manilowych o wielkości oczka mniejszej niż 114 mm lub 4,5 cala.

5. Zabrania się w rejonie 5 dokonywania połowu dorsza (Gadus morhua L.) i plamiaka (Melanogrammus aeglefinus L.) przy użyciu włoków manilowych o wielkości oczka mniejszej niż 114 mm lub 4,5 cala.

§  3.

1. Przez wielkość oczka rozumie się wielkość ustaloną przez pomierzanie oczka na mokro po użyciu sieci lub odpowiednią wielkość przy pomierzaniu oczka na sucho przed użyciem sieci.

2. Pomiaru wielkości oczek sieci włoka w stanie mokrym po jej użyciu dokonuje się:

1) w worku sieci - przez określenie wielkości średniej na podstawie pomierzania 50 kolejnych oczek biegnących równolegle do podłużnej osi worka, poczynając od końcowej części worka i znajdujących się co najmniej w odległości 10 oczek od liny obramowującej sieć; jeżeli worek jest krótszy niż 50 oczek, średnią określa się na podstawie pomierzenia kolejnych oczek biegnących wzdłuż całej długości worka równolegle do podłużnej osi worka i w odległości co najmniej 10 oczek od liny, na której sieć została obsadzona,

2) w innych częściach sieci - przez określenie wielkości średniej na podstawie pomierzania oczek w rzędzie o 20 kolejnych oczkach, z tym że rzędy powinny się znajdować w odległości co najmniej 10 oczek od liny, na której sieć została obsadzona.

3. Pomiary w worku sieci i w innych częściach sieci powinny być dokonywane płaskim przyrządem w kształcie trapezu, o zwężeniu 2 cm na 8 cm i o grubości ³/₃₂ cale lub 2,3 mm, wkładanym do oczka pod naciskiem nie mniejszym niż 10 funtów lub 4,5 kg i nie większym niż 15 funtów lub 6,8 kg.

§  4.

1. Zabrania się przymocowywania do górnej strony worków włoków ochron z tkanin sieciowych lub innych elementów zmniejszających selektywność oczek.

2. Zezwala się na doczepianie prostokątnych płatów tkaniny sieciowej do górnej części worka włoka w celu zmniejszenia jego uszkodzeń, jeżeli te płaty tkaniny będą odpowiadać następującym warunkom:

1) w rejonach 1, 2, 3, 4 i 5 nie będą miały oczek o wielkości mniejszej niż 114 mm, mierzonej w stanie mokrym i określonej jako średnia pomiarów dwudziestu kolejnych oczek w rzędzie w poprzek tkaniny, przy użyciu do mierzenia przyrządu określonego w § 3 ust. 3;

2) będą przymocowane do worka tylko wzdłuż ich przednich i bocznych obrębów, a nie w żadnym innym miejscu, w ten sposób, żeby płat tkaniny sięgał do przodu nie więcej niż 4 oczka przed stropem dzieleniowym worka i nie dalej ku końcowi worka niż 4 oczka przed oczkami sznurówki zamykającej worek;

3) że szerokość tej tkaniny sieciowej będzie wynosić co najmniej półtora szerokości worka, mierząc pod kątem prostym do osi podłużnej worka.

3. Trawlerom poławiającym z rufy zezwala się na używanie worków włoków wykonanych z podwójnej tkaniny sieciowej w okresie przejściowym, którego termin końcowy określi Minister Żeglugi w drodze instrukcji.

§ 5. Zezwala się w rejonach 3, 4 i 5 na połów dorsza, plamiaka i innych gatunków ryb wymienionych w § 2 ust. 3, 4 i 5 włokami o oczkach mniejszych niż określone w § 2, jeżeli na pokładzie statku rybackiego dokonującego połowów głównie innych gatunków ryb nie podlegających ochronie ilość dorsza, plamiaka i innych ochranianych gatunków ryb nie przekroczy:

1) łącznie 5.000 funtów lub 2.265 kg albo 10% ciężaru wszystkich ryb znajdujących się na pokładzie danego statku;

2) 10% każdego z wymienionych gatunków w stosunku do wszystkich gatunków ryb złowionych przez dany statek przy użyciu włoka w okresie ostatnich 12 miesięcy.

§ 6. W celu zmniejszenia zużywania się sieci zezwala się na przymocowywanie okryw, tkanin sieciowych lub innych materiałów do dolnej strony worków włoków.

§ 7. Minister Żeglugi może wprowadzić obowiązek stosowania w rejonie 1 włoków o wielkości oczek większych niż określone w rozporządzeniu.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.