Odpowiedzialność osób wojskowych za przestępstwa z chęci zysku.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.64.386

Akt utracił moc

Wersja od: 22 maja 1922 r.

USTAWA

z dnia 1 sierpnia 1919 r.

o odpowiedzialności osób wojskowych za przestępstwa z chęci zysku.

Art.  1.

Śmiercią karani będą wojskowi, winni przewidzianych w ustawach karnych popełnionych w czasie odbywania służby wojskowej:

a) kradzieży lub przywłaszczenia (sprzeniewierzenia) podczas służby, lub z naruszeniem wojskowego obowiązku służbowego przedmiotów dostępnych lub powierzonych im z powodu służby, lub stosunku służbowego;

b) kradzieży, lub przywłaszczenia (sprzeniewierzenia) dobra wojskowego;

c) 1 oszustwa na szkodę skarbu wojskowego, jeżeli szkoda wyrządzona lub zamierzona we wszystkich trzech powyższych wypadkach (a, b, c) przekracza 1,000.000 marek

Art.  2.

Śmiercią karani będą wojskowi, winni przewidzianego w ustawach karnych, w czasie odbywania służby wojskowej popełnionego, przyjęcia podarunku lub innej korzyści majątkowej, bądź obietnicy takiego podarunku albo korzyści majątkowej, danych w celu skłonienia do naruszenia obowiązków przy rozstrzyganiu spraw urzędowych lub służbowych.

W wypadkach mniejszej wagi wymierzona być może kara ciężkiego więzienia (domu karnego), bezterminowego (dożywotniego) lub od lat 4-ch do 15-tu.

Art.  3.

Wojskowi, winni innego, przewidzianego w ustawach karnych przyjęcia podarunku lub korzyści majątkowej lub obietnicy tychże, albo domagania się ich, albo ściągania na swoją korzyść nienależnych opłat lub świadczeń, jeżeli przestępstwo to pozostaje w związku z pełnieniem przez nich obowiązków urzędowych lub służbowych - ulegną karze ciężkiego więzienia (domu karnego) od lat 4 do 10, o ile w myśl postanowień odnośnych przepisów karnych, nie należy wymierzyć kary surowszej.

Art.  4.

Karom przewidzianym w art. 1 do 3 ulegną tak główni sprawcy, jak też i wszyscy inni wojskowi, uczestnicy przestępstwa, także w tym wypadku, gdy sprawcą głównym przestępstw w art. 1 wymienionych będzie osoba cywilna.

Art.  5.

Przestępstwa wymienione w art. 1 do 3 uważane będą zawsze za zbrodnie.

Art.  6. ²

Z pod działania niniejszej ustawy wyjęci są wojskowi, którzy w chwili popełnienia przestępstw w art. 1 do 3 wymienionych nie ukończyli 20 lat życia.

Art.  7.

Ustawa niniejsza zyskuje moc obowiązującą z dniem ogłoszenia w Dzienniku Praw Państwa.

Art.  8.

Rada Ministrów władna będzie uchylić moc obowiązującą niniejszej ustawy. Uchwała ta wymaga zatwierdzenia Naczelnika Państwa i ogłoszona będzie w Dzienniku Praw. Z tą chwilą postanowienia ustaw karnych, dotyczące kar za przestępstwa w niniejszej ustawie wymienione, odzyskują moc prawną.

Art.  9.

Wykonanie niniejszej ustawy należy do Ministerstwa Spraw Wojskowych.

¹ Art. 1 lit. c):

- zmieniona przez art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz.U.21.2.4) zmieniającej nin. ustawę z dniem 17 grudnia 1920 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz.U.21.2.4) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 maja 1922 r.

² Aart. 6 zmieniony przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz.U.21.2.4) zmieniającej nin. ustawę z dniem 17 grudnia 1920 r.